Leesmanieren

oekgrrls

Hoe lezen we een boek? Daar valt heel wat over te vertellen. Lees maar: 

• Nou bij deze is het debat begonnen. Jij vindt dat er één manier is om een boek te lezen? Van voor naar achter, en dat dat dé manier is om een boek te lezen?

Vorige week vertelde iemand mij dat hij toegezegd had een samenvatting te geven van Underworld, geschreven door Don Delillo. (meer dan 900 blz) Volgens velen The Great American Novel of this Century. Hij was een paar keer begonnen maar het verhaal kon hem niet boeien omdat er zoveel verschillende personen en scenes in voor komen. Uiteindelijk is hij begonnen met het laatste hoofdstuk en is terug gaan lezen tot hij het boek uit had. hij vond het een goed boek!

• Ik lees ook zo, niet altijd, maar in iedergeval lees ik altijd de laatste pagina, om te kijken of de naam van de hoofdpersoon er nog in voorkomt; of die nog leeft dus :))

verder heb ik de 4 "Holebeerboeken" van Jean M. Auel al zo'n 8 keer gelezen, waarvan ik na de eerste keer helemaal gelezen te hebben in de 7 keer daarna de saaie stukken oversloeg :)

En wat leestempe betreft, ik lees behoorlijk snel (ik heb vanmiddag deel 5 van Raymond E. Feist: Boekanier des konings gekocht. 544 pagina's en die heb ik in 5 uurtjes uitgelezen) en toch altijd eerst even het eind lezen :))

• Ik kan me echt niet voorstellen dat mensen eerst het eind lezen van een boek, doe je dit bij spannende boeken ook? Dan is er toch niets meer aan als je het plot al weet?

• Ik doe het meestal ook, het eind eerst lezen. Bij 'gewone' boeken maakt het niet uit, maar inderdaad, bij thrillers heb ik zowat ALTIJD spijt en toch moet ik me steeds weer beheersen om het NIET te doen. Ik ben nu net begonnen in Hannibal, van Thomas Harris. Tot nu toe nog niet achterin gekeken :-).

• Ha ha, ik wist dat deze zou komen. Jij leest toch ook wel eens een boek voor de 2-de keer? En ook al weet je dan de plot, dat neemt je plezier in het boek toch niet weg?

• Ik ga bij boeken die me niet zo boeien op verschillende plaatsen lezen en soms kijk ik dan ook wel eens achterin. Ik heb juist De stenen dagboeken van Carol Shields uitgelezen. Ik vond het niet zo'n bijster leuk boek (maar ook weer niet vervelend genoeg om opzij te leggen) en begin dan op verschillende plaatsen te lezen. Hele mooie boeken lees ik in een ruk uit zodat ik niet eens op de gedachte kom om te gaan bladeren, Hoogstens om te kijken of het nog lang niet uit is ! Maar bij spannende boeken of boeken met een (vermoedelijk) duidelijk plot zal ik nooit het eind gaan lezen. Ik kreeg ooit eens De piano kado van een vriendin, maar dat was nadat ik de film al had gezien en dus min of meer wist wat er ging gebeuren, ik genoot duidelijk minder van het boek. En boeken voor de 2e keer lezen doe ik zelden, er zijn nog zoveel boeken die ik wil lezen!

• ga je ook nooit met iemand meer dan een keer naar bed? Er zijn uiteraard héél veel leuke aantrekkelijke mensen op aard, maar toch, sommige wil je op een of ander manier meerdere keren meemaken... (ik zEg maar wat hoor, ach misschien is het niet altijd nodig om een relAAAAtie met mijn leesvoer aan te gaan, dat is OOk zo...) sorry grrls - slaap tekort...

• ik vind dat er net zoveel manieren zijn om een boek te lezen als er lezers zijn, maar deze had ik nooit zo gehoord. In ieder geval niet voor een eerste benadering van een roman. Ik heb ook boeken waar ik soms stukken uitlees. Maar dat zijn dan oude favouriten waar ik nog even in wil duiken. Ik lees weer de stukken waar ik de bladzijden omgevouwen heb - soms een paar, soms allemaal, en soms leidt dat weer tot het herlezen van het hele boek, wel of niet in chronologische volgorde. Maar IK zou dat nooit doen met een eerste poging om een roman te lezen. Dat jij dat doet is natuurlijk prima. Maar zelf heb ik het gevoel dat in eerst instantie een boek gelezen moet worden in de volgorde waar de schrijver het zelf neergezet heeft.

Waarom? Goede vraag eigenlijk, en leuk om erover na te denken... Het heeft iets met - ojee, en nu ben ik bang dat is zweverig ga worden ;-) - em, nee ik kan het niet wetenschappelijk verdEdigen ofzo, het heeft iets met respect te maken geloof ik. Op een eerste kennismaking met iemand ga ik ook niet in al hun kastjes duiken en al hun geheimen eruitpeuteren. Dat kan later wel komen, als we elkaar beter leren kennen ofzo - maar het moet geven en nemen zijn - ik als lezer mag niet zomaar de macht in hand nemen en overal deurtjes open gaan rukken waar ik nog geen toestemming voor heb. (En nu klink ik als een watje die nooit zelf initiatief durft te nemen ;-)

Ik denk er verder over na. En ik wil hiermee absoluut geen kritiek leveren over hoe een ander leest - ik probeer gewoon voor mezelf te bedenken waarom ik dat niet op zo'n manier zou doen.

• Ja, ik moet bekennen dat ik het met alle boeken doe. Maar ik lees het niet echt. Iemand heeft hier eens een een term gebruikt die wel overeenkomt met de maniet waarop ik het eind lees: Diagonaal lezen. Ik flits even over de zinnen, tot ik de naam van de hoofdperso(o)n(en) tegenkom, gewoon om te zien "of ze nog leven" Ik hou niet van unhappy endings..niet in films en niet in boeken. Er mogen best sterfgevallen in spannende boeken voorkomen, maar de held(in) moet blijven leven. Dat is ook het fijne aan Stephen King..hoe gruwlijk zijn boeken ook zijn, welke vreselijke dingen er ook met de hoofdpersonen gebeuren, ze overleven het meestal wel :)) Dus echt sprake van het plot weten is er niet, ik wil alleen zien of de hoofdpersoon overleefd :))

• hier valt mijn (zoals bekend nogal groot;-) mail-bek helemaal van open... Hier zou ik nou nooit en dan ook nOOit aan denken. En als je vermoedt dat de hoofdpersoon dood is, lees je dan dat boek niet?

Nu dat ik er over na denk - in best veel van mijn favourite boeken gaan de hoofdpersonen dood... Bijvoorbeeld A Prayer for Owen Meany van John Irving (schiet me net te binnen wegens meest spectaculaire dood - niet wegens alltime favourite, of hoewel ik kan hem wel hartelijk aanbevelen). En zijn dood is cruciAAl voor het hele verhaal - is eigenlijk helemaal niet 'zielig' of zo.

De Boekentips die door deze discussie naar voren kwamen:

• Trouwens - er schiet me net iets anders te binnen - een begin van een boek die jij in ieder geval kunt lezen zonder eerst naar de laatste paginas te kijken (Maar een waarshuwing is misschien op zijn plaats - een paar andere karakters gaan wEl dood, maar dan op zo'n spectaculair manier dat het toch meer dan de moeite waard is om te lezen om te ontdekken hoe... - laat staan waarom...)

"Two days ago I decided to kill myself...Last night I changed my mind and decided to stay alive. Everything that follows is... just to try and explain." Iain Banks - Espedair Street.

• Hier een boekentip voor de kris-kraslezeressen!

In de jaren '70, toen alle goede boeken uit Midden en Zuid-Amerika kwamen (en in Scandinavie iedereen nog analfabeet was) verscheen er tussen de Marquezzen en Vargas Llossa's een boek van Cortazar met de titel "Rayuela: een hinkelspel" (ik put uit mijn geheugen en hoop dat titel en auteur helemaal kloppen). Dit boek was zo geconstrueerd dat je het in elke willekeurige volgorde kon lezen. Dat was tenminste de bedoeling. Ik ben er ooit aan begonnen (gewoon van voor naar achter zoals altijd) maar of ik was meteen de draad kwijt of ik vond er gewoon niks aan. Ver gekomen ben ik in ieder geval niet en dat terwijl mijn toenmalige leraar Spaans er nog wel zo lyrisch over was. Maar dat zegt niks: nog niet zo lang geleden hebben de heren en dames critici Ullysses tot boek van de eeuw uitgeroepen terwijl toch als bekend mag worden verondersteld dat geen mens dat boek ooit helemaal heeft uitgelezen en dan ook nog eens helemaal heeft begrepen. Maar voor de ware kriskraslezeres moet Rayuela een uitdaging zijn!

Samenvatting
Eisjen

Laatste keer bijgewerkt: 16/11/06   Eisjen: http://home.wxs.nl/~vdk/