De 21e Nacht van de Poëzie
Niets met de nacht van de poëzie te maken,
maar een gedicht van Herman Hesse dat ook bij de boekgrrls langs kwam:
Im Nebel
Seltsam, im Nebel zu wandern !
Einsam ist jeder Busch und Stein,
Kein Baum sieht den andern,
Jeder ist allein.
Voll van Freuden war mir die Welt,
Als noch mein Leben licht war;
Nun, da der Nebel fällt,
Ist keiner mehr sichtbar.
Wahrlich, keiner ist weise,
Der nicht das Dunkel kennt,
Das unentrinnbar und leise
Von allen ihn trennt.
Seltsam im Nebel zu wandern!
Leben ist Einsamkeit.
Kein Mensch kennt den andern,
jeder ist allein.
(Meer relevante links toe te voegen, of commentaar? Laat me het even weten: eisjen@boekgrrls.nl)
"Hoe was de nacht?" vroeg ik.
"Druk,vol ,warm en veel humor.
Joop Visser bracht in een onaangekondigd optreden een drietal liederen over het koningshuis. hij zong onder andere:
"Ik waarschuw hierbij Maxima en alle Argentijnen:
Je mag hem hebben meid-
maar laat hem niet verdwijnen".Was de leeftijd van de gemiddelde dichter vorig jaar 57 jaar, nu lag dat veel lager. Er waren vond ik minder bekende dichters maar daarom niet minder.
Eind goed al goed zegt men dat vond ik ook van de laatste dichter ,hij was jong en vol enthousiasme en had bovendien mooie gedichten. Hij mag zoals de traditie het wil volgend jaar de 22 ste nacht van de Poëzie openen.
Ik heb genoten."
Zijn gedichten heten nogal "ontoegankelijk" te zijn. Dat heb ik ook zo ervaren. Maar als hij ze voordraagt worden zijn gedichten een stuk begrijpelijker. Lang niet alle dichters kunnen met zo'n flair voordragen.
Zo was de voordracht van André Verbart ronduit slaapverwekkend. Ik kon, nee wílde mijn aandacht er niet bij houden. Wat een prutsdichter! dacht ik. Toch heeft de bundel waaruit hij voorlas allerwegen lof toegezwaaid gekregen. Dus toch maar aanschaffen en zelf lezen.
De hoofdprijs voor "mooi voorlezen" gaat dit jaar naar C.O. Jellema. Een dichter die ik niet kende, maar o wat heeft deze man een uitstraling, én een prachtige melancholieke stem. De zaal was doodstil toen hij in een gedicht verhaalde over een jeugdherinnering, waarin hij, telg uit een jagersfamilie, met vader en ooms mee moet op drijfjacht, tijdens welke hij besluit om een haas niet op te jagen maar een vrije aftocht te geven. Om daarna nooit meer mee te gaan.
De bekendste dichter, Cees Nooteboom, "waar iedereen voor komt" (hoorde ik naast mij iemand zeggen. Nou ik niet hoor!), doet mij eerlijk gezegd niet zoveel. Ik vind zijn poëzie nogal afstandelijk. Ik bedacht vandaag dat dat woord precies aangeeft wat ik ervan vind, maar goed verklaren kan ik het (nog) niet.
Ramsey Nasr stal mijn hart. En te oordelen naar de bijval ook dat van menig ander. Wat een ontzettend leuke jongen. Was ik maar jonger (of mijn dochter al wat ouder :-)). Hij stond voor te dragen alsof hij bij je thuis op de bank zat. Toen hij vroeg of hij nog wat moest voorlezen joelde de hele zaal. Of misschien alleen het volk dat zoals ik op de grond zat (de die-hards?) En hij was toch echt de allerlaatste, om 3 uur 's nachts.
Er was veel humor dit jaar. Alleen Patty Scholten werd uitgelachen. Toon Hermans-versjes, en dan ook nog eens mislukt. Het leukste gedicht is van Frank Koenegracht:
Vooruitgang
Van alle auto's in de regen
die suizen langs mijn raam,
koplampen aan,
en die passeren
door de bocht van de weg.
hoop ik maar dat ze ergens heegaan
en dat het telkens andere auto's zijn
en niet een reeks
die zonder reden telkens opnieuw
wordt rondgezonden
door steeds dezelfde onzichtbare gek.Dan heb ik nog met geen woord gerept van de entr'acts. Hoe krijgen ze die bij elkaar verzonnen! Alle dichters ten spijt, was voor mij het hoogtepunt het onaangekondigde optreden van Joop Visser. Met een lied over Maxima.
Als dieptepunt een of andere limbo met een heel fanfare orkest. Die bloosmuziek met toeters en bellen blééf maar in mijn hoofd rondzingen. Bijzonder irritante man met stomme liedjes. Ik heb wel wat rondgelopen maar geen andere Boekgrrl gezien (tenminste niet Edith, de enige die ik van gezicht ken).
Omdat ik André Verbart alleen beoordeeld heb op zijn performance (niet eerlijk) volgt hier een fragment van hem:
UB
In een beeldscherm gedoken of een gesprek,
maar in een moment
aandachtig.Denkvee trekt langs.
Overbrugbare afstand.
O dames, professioneel
warmhartig,
geachte collegae:ook informatie vragen
is een kunst.Het was een fijne Nacht."
Om Patty Scholten, dit jaar genomineerd voor de VSB-poëzieprijs, van Toon Hermans-versjes te betichten lijkt me een misvatting. Dat ze werd uitgelachen is me niet opgevallen, misschien omdat ik het zelf niet deed. Om haar een herkansing te bieden, heb ik het volgende uit het Meanderarchief geplukt:
Fort Amsterdam te Hila
De ritselende golven hebben koppen
die aldoor jagen naar de overkant;
een witte streep met palmen, bounty-strand.
De wolken rusten uit op heuveltoppen.En aan mijn voeten voelen en bekloppen
de golven keien, slijpen ze tot zand.
Hier staat het fort, het houdt al eeuwen stand.
Er drijven prauwen heen als kokosdoppen.Hun vracht niet langer foelie, nootmuskaat,
die Rumphius als koopman keuren moest,
maar vissen, krabben, eigen mondvoorraad.Er zijn geen heersers in de legerstee.
Kanonnen wachten op verval en roest
en mos begroeit de letters VOC.O ja, over Jellema zijn we het ook eens, hoewel ik er meer van had verwacht. En dat het een mooie Nacht was: ook dat onderschrijf ik, wat inderdaad iets zegt over de breedte van het gebodene, als het zulke heel verschillende opvattingen beide kan bevredigen!"
Nog even over die "één of andere limbo"
Eisjen
Laatste keer bijgewerkt: 16/11/06 Eisjen
