Een avond met Rascha Peper
Gisterenavond was het dan zo ver: Rascha in het Echt gezien ;-) in Driebergen.
De lezing werd gehouden in een sfeervolle boerderij, dat een sociaal-cultureel centrum is, en vol hing met prachtige schilderijen van klaprozen, irissen en ander natuurschoon. Een kanjer van een kerstboom overladen met zilveren ballen maakte de Kerst-sfeer compleet. Het publiek bestond voor 80% uit vrouwen, van merendeel wat betere komaf. Moest direkt aan de Baarnse boekenclub van elm@ denken, maar niets ten nadele van hen, de sfeer was heel prettig en informeel.
Rascha voelde zich ook duidelijk op haar gemak in haar geboortedorp en de avond kreeg daardoor een heel relaxte sfeer. Ze vertelde over haar inspiratie-bronnen voor het schrijven van haar boeken. Krantenknipsels brengen haar voornamelijk op ideeën: de werkelijkheid is vaak bizarder dan de fantasie.
Ze vertelde dat ze niets had met autobiografisch schrijven, na Oesters heeft ze dat pad definitief verlaten. Voelt zich meer thuis in de traditie van Russische schrijvers en in de Nederlands literatuur met Elschot, Bordewijk en Hotz. Ja warempel, daar was ze een groot bewonderaar van. Als dat geen aanbeveling is!
Ze vertelde over Dooi: dat het boek geïnspireerd is op een waargebeurd verhaal, dat ze tegenkwam in een krantenartikel van 1997/1998, het laatste jaar dat we nog een echt strenge winter hadden. Ze heeft de man in kwestie ook opgezocht, op nota bene de warmste dag van het jaar, en hem allerlei praktische details gevraagd bv. hoe hij zich gewassen had, hoe hij dat met de electriciteit gedaan had, etc.
Ook het uitgangspunt voor een verhaal dat in "de Waterdame" staat en over 2 poppenbezitters gaat, had als uitgangspunt een krantenartikel. Ze las dat een firma die poppen en daarbij behorende accessoires maakte, ook doodskistjes maakte voor poppen. De fabriek leverde die niet alleen in eenvoudig grenen maar ook in eiken met zijde bekleed. En wie zouden die kistjes nu kopen? Onder andere vrouwen van middelbare leeftijd die op symbolische wijze afscheid wilden nemen van hun kindertijd. Grandioos verhaal natuurlijk dat geresulteerd heeft in dat prachtige verhaal uit de waterdame waar ik de titel niet van kan nakijken, omdat ik het boek niet heb.
Ook Spaans hondje kwam natuurlijk ter sprake en ze heeft daar ook uit voorgelezen. Vanuit de zaal kwam de vraag waarom ze zoveel vanuit een mannelijk perspectief beschrijft. Na "Oesters" had ze helemaal genoeg van het vrouwelijk perspectief en is daarna dus overgestapt op het mannelijk. Dat bevalt haar uitermate goed en ook doordat het boek dan niet zo'n sterk autobiografisch karakter krijgt toegeschreven.
Een man vroeg: waarom zijn die mannen dan altijd zo nurks? Dat vond ze een prettige houding die allerlei zaken kunnen verbergen, een soort masker, zodat ze de lezer langzamerhand kan laten ervaren wat er werkelijk in zo'n nurkse man omgaat.
Natuurlijk verwerkt ze wel ervaringen van haarzelf in haar romans, zoals iedere schrijver. Vrouwen worden bij haar niet helemaal uitgewerkt. De enige uitzondering daarop is Pleuntje in Spaans hondje die wel echt tot leven is gekomen. Rascha fleurde zichtbaar op bij horen van de naam Pleuntje en vertelde dat ze haar zag als de ideale vrouw: vrijgevochten, onafhankelijk en een sterke intuïtie, kortom een sterke vrouw.
Ik kan jullie melden dat ze momenteel schrijft aan een nieuwe roman, waarin ook haar New Yorkse ervaringen een plaats zullen krijgen vanuit een mannelijk perspectief ;-).
Laatst hadden we het over het wat mysterieuze eind van Oesters. Rascha vertelde dat ze het woord "huilen" zo krampachtig heeft willen vermijden dat het voor veel lezers inderdaad onduidelijk was wat er nu precies gebeurde. Maar het bleek dus een bevrijdende huilbui te zijn, die in het hele boek niet was voorgekomen, en het eind van de depressie van de hoofdpersoon inluidt.
Natuurlijk was er ook weer de gebruikelijke signeersessie: Ik voelde me wel wat bezwaard om met 4 boeken naar haar toe te gaan om te signeren. Maar dat vond ze helemaal geen probleem. Er stond werkelijk een eindeloze rij voor haar, maar had voor iedereen een vriendelijk woord en een praatje. Ik kan niet anders zeggen dat ik het een zeer geslaagde avond vond.
16.12.00
.......?
(relevante links toe te voegen, of commentaar? Laat me het even weten: eisjen@boekgrrls.n)
Laatste keer bijgewerkt: 15/01/01 Eisjen
