Daar waren we het eerst, want daar
was de expositie "de best verzorgde boeken". Een kleine expositie op twee lange
tafels, waar we enkele mooie boeken zagen. Het boek met een fotoreportage over oude mensen
was werkelijk indrukwekkend, aangrijpend, soms het gevoel alsof je een privacy grens
passeerde. Het boek wat me het meest is bijgebleven.
Hanneke had ondertussen een plek ontdekt die uitstekend bij
het vervolg van ons uitje paste en daar moest
gefotografeerd worden, ook al kregen we de
suppoost op ons dak omdat we er met onze vingers aanzaten. De man bleef overigens
vriendelijk onder zoveel vrouwelijke overmacht die bleef zeggen dat ze het niet
"slecht hadden bedoeld en er eigenlijk ook niet aan hadden gezeten........" (van l. n. r. Elma, Thea, Ineke, Katja, Eisjen, Pauline, zittend
tussen ons in Paula - nauwelijks te zien, en vooraan Edith op haar knieën.)
Daarna op weg naar het echte bootje. Instappen is
daarbij een hachelijke zaak, ook al houdt de "pseudo van Dis" de zaak goed in
evenwicht.
Nog nooit heb ik Amsterdam op zo'n geweldige wijze
gezien. Paula had de boot voorzien van klapstoeltjes, heerlijke hapjes en ladingen
wijn. Perfect verzorgd allemaal en ook al maakte ze zich enigszins zorgen over de motor
van het bootje, twee keer sloeg het af...., de tocht verliep gestroomlijnd. Met een
voerMan die onderweg eruit moest om nog eens te tanken en die al dat Boekgrrls-lawaai met
een glimlach over zich heen liet gaan.
Vanaf het Rijksmuseum hebben we denk ik zowat
alle grachten verkend. We voeren langs vele terassen, waar men eveneens van de zon genoot,
maar opmerkingen in de trant van "goed georganiseerd dames" waren niet van de
lucht. Blijkbaar zag het er bij ons toch beter uit. Ergens stonden een dame en een heer te
borrelen, al hangend over een bruglening in keurig kostuum. De dame begon uitermate
verbaasd te tellen; "één, twee, drie, vier, vijf, zes, zeven, acht
vrouwen.....? En maar één man!" Oh ja, mevrouw, en we vermaken ons kostelijk! Wie
wil er nou meer mannen aanboord..... (Thea)
Gezellig druk verkeer daar op het water, waar ook
Hanneke ons goed tussen door voer. Vanaf het eerste moment zat ze denk ik al te popelen om
achter het roer te komen en het duurde niet lang of ze zat er te stralen. We passeerden
zinkende waterfietsen, waar we vreselijk om moesten lachen, maar die we niet hebben
gered.... (werd al door iemand anders gedaan), een echte, gemotoriseerde, drijvende klomp,
(met alleen maar heren) een woonboot die werd verhuisd en de nodige rondvaartboten. Er
bleken wat grachten afgesloten te zijn, maar daarvoor werden we tijdig vanaf de kant
voor gewaarschuwd: "Deze gracht loopt doohoood........' En ja hoor, de nodige
verbouwingen bij de Kalvertoren zorgden ervoor dat we om moesten keren. Eén van de twee
keer dat de motor uitsloeg. Terwijl ik probeerde te voorkomen dat de boot tegen de muur
dreef en daarbij overboord dreigde te slaan, werd dat vanaf de kant driftig gefilmd door
toeristen, aldus de overige grrls. Niets beter dan leedvermaak, zoals Ineke naar de grrls
schreef.
Naar elke tegenligger werd gezwaaid. Een goed bootgebruik blijkbaar.
Edith wist op een gegeven moment uit te leggen hoe "I love you" te zeggen
in de handgebarentaal en daar werd dan ook maar gebruik van gemaakt. Waarbij je je
natuurlijk af kunt vragen hoeveel mensen dat gebaar begrijpen..... (Edith en Pauline)
Ook het IJ werd bezocht en gelegen in de schaduw van de
replica van de Oost-Indiëvaarder Amsterdam kreeg ik van Elm@ het Boekgrrls slipje
overhandigd (dit naar aanleiding van de opmerking "mijn echtgenoot duikt graag met
zijn neus in de boeken......") De demonstratie die Elm@ er zelf van gaf, waarvan hier
het resultaat, was ook bijzonder fraai.
Er werd zo van de tocht genoten dat Edith dit gedicht de
volgende dag naar de Boekgrrls mailde:
Bootuitje
Acht dames en een fraaie heer
bevoeren Amsterdamse grachten.
Ze aten, dronken, keken, lachten
en gingen -zeer beschaafd- te keer.
Elke stukje brood smaakte naar meer,
elk glaasje wijn bracht de gedachte
aan nog een glaasje. Onverwachte
grappen vlogen heen en weer.
Het IJ was plek voor pauze. Daar
werd plots een slipje aangeboden
en ik weet zeker dat de goden
daar hard om lachten met elkaar.
Want zon scheen over wijn en broden
en elk "I love you" handgebaar.
Een mooi slot voor een heerlijke dag. Bedankt Paula en Hans!
Eisjen
