Eindelijk gelezen... een boek dat ik jaren lang omheen heb
gelopen nadat een citatie uit een recensie me zo heeft doen huiveren dat ik de struisvogel
politiek toepaste en liever niet meer wilde lezen. Maar ik wist toch altijd dat ik het
'moest' lezen. En nu heb ik dat dus gedaan...
Distressing, disturbing... een boek dat ik gelezen heb in hetzelfde manier dat een kind
naar een horror film kijkt. Met vingers voor mijn ogen, vaak wegkijkend, diep adem halend
en dan verder lezend nadat ik mezelf streng had toegesproken "Het zijn maar woorden
op papier - het doet heus geen pijn om ze te lezen." Maar het doet wel pijn - omdat
je weet dat het nog gebeurd.
Ik heb veel van het verhaal gelezen opgekruld in een hoek van de bank - chocola naar
binnen werkend in een tevergeefse poging om het verhaal te neutraliseren met zoetigheid.
Oh... zijn er misschien mensen die niet weten waar dit boek over gaat? Sorry, had ik
misschien eerst moeten zeggen. Van de blurb:
"This extraordinarily courageous and compelling novel explores the tragic
consequences of Tashi's decision to go through the female initiation ceremony."
(Tashi is een karakter uit The Color Purple.) Gaat dus over vrouwelijke circumcisie.
Geschreven in korte hoofdstukken - iedere keer is een ander karakter aan het woord. Tashi,
haar man, haar vriendin, haar zoon, haar moeder, diverse andere belangrijke mensen in haar
leven.
Alice Walker heeft een krachtig boek geschreven over een (bijna? nog?) taboo onderwerp.
Absoluut geen 'leuk boek voor een leuk middag'... Maar als je je sterk genoeg voelt om
Tashi's verhaal te lezen, is het een verhaal om nooit te vergeten. En het is niet allemaal
bloed en horror. Het is ook een verhaal over de bond tussen mensen van verschillende
werelden. De laatste pagina heeft zo'n hartverscheurende boodschap van hoop dat het zeker
10 minuten heeft geduurd voordat ik uitgejankt was...
Elma
die (toevallig?) een dag na het uitlezen van dit boek een piercing heeft laten doen
(neehee! niet dAAr!) - ach ja, wat pijn betreft is het helemAAl niet te vergelijken
tuurlijk - eigenlijk voelde ik me meer misselijk toen ik keek naar hoe het gedaan werd bij
de vriendin die me daar naartoe heeft gesleept dan toen het bij mij gedaan werd (toen keek
ik, net zoals bij de tandarts, steevast naar de plafond...)