Carol Shields en Blanche Howard, twee Canadese schijfsters
hebben samen een roman geschreven. Het is een briefwisseling tussen husband (Shields als
Charles/Chas voor intimi) en wife (Howard als Jocelyn/Jock). Shields' werk ken ik van voor
naar achter. 'Dressing up for the Carnival', een verhalenbundel staat nog ongelezen op de
plank, maar haar overige werk ken ik en acht ik zeer hoog. Blanche Howard ken ik niet,
maar na dit boek ga ik zeker iets meer van haar lezen.
In het woord vooraf schrijven Shields en Howard dat ze de briefwisselingsroman
ook echt brief voor brief hebben opgebouwd. Dus als de een iets schreef over linzen dan
was het aan de ander om daar al dan niet op in te gaan. Zo ontwikkelde het verhaal zich
ook voor de schrijfsters als een verrassing.
Het verhaal speelt in de jaren tachtig, tijdens de jongste economische recessie.
Jocelyn neemt een baan aan als juridisch adviseur van de commissie gelijke behandeling
(mijn vertaling, ik heb het in het engels gelezen), zo ver van huis dat ze een maand of
tien niet thuis zal zijn. Manlief zit zonder werk. Geldgebrek is aanwezig. Uit oogpunt van
bezuiniging gaan ze brieven schrijven, iets dat ze nooit gedaan hebben.
Ik zal geen verklappers geven, maar een ieder voelt aankomen dat dat niet zomaar goed
gaat, tien maanden van elkaar gescheiden en dan ook nog man in de vrouwenrol en vrouw
opstomend in haar carriere. Wat houd ik toch van Carol Shields! Zij is zo groot in het
beschrijven van het kleine! Ze houdt zo van mensen met al hun eigenaardigheden en brengt
die liefde - op mij - zo mooi over. Daarnaast is het hilarisch. ("P.S. Found the
lentils. Now what?")
De boeiendste mensen figureren. Twee puberkinderen, twee moeders, leraressen van de
volksuniversiteit, een (bemoei)zieke buurman, collega commissieleden, dichters.
Je proeft de lol waarmee deze twee aan het werk zijn geweest. Man schrijft aan vrouw
(mijn vertaling): Je zult niet weten wat je ziet als je thuis komt. We zijn bezig met een
grote verrassing! De volgende brief is van vrouw aan man als ze weer terug is in Ottawa.
WOEdend over de verbouwde keuken. Voor Shields was het natuurlijk ook een verrassing wat
Howard als 'de verrassing' zou verzinnen. Soms blijft daardoor wel eens een lijntje
liggen, waar je in een 'echte' briefwisseling wel op in zou gaan. Maar storend is het
niet.
Ik realiseer me terwijl ik dit typ, dat het huis waarin (de helft van) dit verhaal zich
afspeelt hetzelfde is als het huis van 'Happenstance, the husband's story', van Carol
Shields. Minor detail.
Kortom, het was een heerlijk weekend, niet alleen door de prachtige herfstzon.
Ina
I don't wear jewels ~ I read them