Pauline van de Ven:
Het verhaal van de bamboesnijder
smaak, etc. op zo'n manier weet te beschrijven dat wanneer ze de nieuwe geur echt ruikt, of de nieuwe smaak echt proeft ook als zodanig herkent. Een fantastisch verhaal. Pauline slaagt er in dit "sprookje" zo te schrijven dat je het uit "moet" lezen. _Wilt_ weten wie zal trouwen met de prinses en waarom.
Een schitterend "sprookje" waarin 7 prinsen naar de hand van de hoofdpersoon dingen. Zij belooft te trouwen met de man die haar een nieuwe geur, een nieuwe
Een prachtig plot aan het eind.Het boek is geďllustreerd met hele mooie linosnedes, ook van Pauline, wat het helemaal een echt "kado-boek" maakt.
Het boek staat op de lijst voor de Libris Literatuur Prijs 2004.
Van de achterflap:
Een oude bamboesnijder vindt een meisje in een holle bamboestengel. Hij neemt haar mee naar huis. Binnen een paar maanden groeit ze uit tot een beeldschone vrouw die alle mannen in het keizerrijk het hoofd op hol brengt. 'De Lichtprinses van de Buigende Bamboe' zoals ze haar noemen, wijst haar vrijers hardvochtig af. Vijf prinsen houden vol. De 'prinses' wil er zeker van zijn dat ze bij haar toekomstige bruidegom volmaakt begrip en overeenstemming vindt. Daarom vraagt ze geschenken voor haar zintuigen. Hij die iets nieuws meebrengt en dat vooraf zó precies beschrijft dat ze het al kan zien, horen, ruiken, voelen of proeven - met hem zal ze trouwen. Alle prinsen falen. Dan probeert de keizer, die van het bijzondere meisje heeft gehoord, haar voor zich te winnen met hart en hoofd.De auteur gebruikte de structuur van een van de oudste literaire teksten ter wereld voor een verhaal over liefde afwijzing. Gezamenlijk vormen de keizer en de prinsen hoofd, hart en zintuigen van één persoon. Ze belichamen verschillende kanten van hetzelfde karakter en verschillende verwachtingen van de liefde.
van uit de bieb geleend, en het is - als ik me goed herinner - het eerste boek waarvan ik na lezing denk dat ik het misschien toch nog moet aanschaffen. Zo'n verdwaasd gevoel had ik na het lezen: aan de ene kant vol van alles wat in het boek stond, waarover ik nog moet nadenken, wat ik nog moet overlezen, aan de andere kant leeg omdat ik nu verder moet zónder het boek (nou ja, intussen gaat het wel weer, hoor).
Het begin van het boek vond ik traditioneel 'sprookjesachtig': mooi geschreven, en met een zekere herhaling in de verhalen van de eerste twee prinsen. Daarna blijft echter de schrijfstijl wel hetzelfde, maar verandert
toch de manier waarop de verhalen verteld worden. Daarom gaat het boek ook - anders dan ik had verwacht - niet vervelen. Bovendien ontstijgt het het niveau van de meeste sprookjes, omdat in de verschillende verhalen verschillende eigenschappen van mensen worden 'behandeld' die ertoe leiden dat ze niet bereiken wat ze (denken te) willen. Een leerzaam boek ook nog, in dat opzicht.Kortom: Bedankt voor de tip, en bij deze van harte aanbevolen!
relevante links:
Laatste keer bijgewerkt: 30/06/05 Eisjen
