Eerst een stukje van de achterflap : "Wenen,
1910. Het Wenen van Freud, een stad van koetsen en gemaskerde bals,
gaslantaarns in de cafés en biedermeier meubilair. Een stad op de grens
van licht en duisternis, op het snijpunt van bijgeloof en wetenschap.
De moord op Dora, dochter uit een keurige
bourgeoisfamilie, wordt onderzocht door de Inspecteur geschoold in een
nieuw soort rationele criminologie. Bijna ieder aspect van de zaak
blijft duister, verborgen, ongrijpbaar. De inspecteur loopt vast in
achterdocht en onzekerheid, en hij weet dat de grootste kracht uitgaat
van wat onuitgesproken blijft. Hij zoekt tevergeefs die kleine
aanwijzing die hem naar de waarheid zal leiden.
Erszébet, de vrouw van de Inspecteur, raakt
geobsedeerd door de moord en begint in het diepste geheim haar eigen
onderzoek. Ze is er zeker van dat de vijgen in Dora's buik de sleutel
vormen tot de identiteit van de moordenaar - want in deze tijd van het
jaar zijn er geen verse vijgen te vinden in Wenen. Geholpen door een
jonge britse gouvernante ontmaskert ze een heel andere kant van de
misdaad-en van de maatschappij die de waarheid niet wil zien...."
Dit vond ik veelbelovend en inderdaad het boek was
raak, zodanig dat ik er niet onmiddellijk iets over kon zeggen, ik was
echt verbijsterd en geraakt. De stijl is subliem, nogal afstandelijk en
dan toch weer niet. De manier waarop de relatie tussen de Inspecteur en
zijn vrouw wordt beschreven is prachtig. Elk hebben ze hun eigen
uitgangspunt en het is mooi hoe hij de gevoelsmatige manier van
benaderen door zijn vrouw uiteindelijk ook wel aanneemt.
Erszébet is van Hongaarse afkomst en Hongarije en
zijn gebruiken en gerechten en bijgeloof komt ruim aan bod. Hoort
misschien ook wel bij de boeken voor op reis, als men richting Hongarije
trekt!
- "Als ze droomt over een gestorvene met wie
ze een nauwe band heeft gehad, dan bereidt ze de volgende dag zijn
lievelingsvoedsel. Deze offerande in de vorm van een maaltijd verzoent
boze geesten en stelt de doden gerust. ..."
-"Erszébet blijft thuis, en maakt zichzelf
wijs dat het de sneeuw is die haar binnenhoudt. Koortsachtig heeft ze
zich op het koken gestort, stooft gedroogde vijgen en pruimen, marineert
gevogelte en vult eigenhandig meelballen. Tijdens deze periode geurt het
huis naar gebraden varkensvlees en paprika's. Ze is de hele middagen
bezig met het bereiden van de lievelingsdesserts van haar man, een
bewerkelijke 'Mehlspeise', rijstpudding gedrenkt in rode wijn, en 'csöröge
fánk', zoete beignets, die hij zo lekker vond tijdens hun huwelijksreis
in Boedapest"
Het boek hoort ook bij de boeken voor op reis, als
men richting Wenen gaat :
"Op een avond aan het begin van oktober nam
Erszébet Wally mee naar Hotel Sacher aan de Augustinerstrasse om haar
achttiende verjaardag te vieren. Het Sacher wordt als het beste hotel in
de stad beschouwd, en verscheidene tafels werden bezet door vrouwen die
samen dineerden..."
"Erszébet heeft de gewoonte zich als bezeten
van de ene activiteit in de andere te storten. Een tijdlang bezocht ze
met grote regelmaat de tentoonstellingen in het Sezession-paviljoen, aan
de andere kant van de Naschmarkt. Ze bewondert de eigenaardige
versiering van het gebouw, een kronkelend bas-reliëf van bomen. De
maskers van drie vrouwen met krullen in de vorm van slangen bewaken het
portaal boven de deur, een driekoppige Medusa. Het gebouw wordt bekroond
met een enorme koepel, ...."
Het boek bevat nog veel mooie beschrijvingen van
Wenen, men zou ze kunnen gebruiken om de stad te verkennen, zo
gedetailleerd zijn ze.
De figuur van het vermoorde meisje Dora waar het
hier over gaat, is gebaseerd op op de 'Dora' van Freud : 'Dora : Een
geval van hysterie' zoals door Freud beschreven. De echte Dora is wel
niet vermoord op haar 18e maar pleegde wel op latere leeftijd zelfmoord.
Ook andere figuren uit het boek zijn gebaseerd op echte figuren, zoals
beschreven bij Freud o.a. haar ouders en broer Otto, Herr K. & Frau
K (Zelenka)...
Er zijn hierover dingen terug te vinden op het
net
Over het verloop van het verhaal zelf laat ik niet
veel los, om het leesplezier van anderen niet te bederven, maar ik vond
het een zalig boek, prachtige mysterieuze sfeer en ook dikwijls grappig.
De uiteindelijke oplossing van het mysterie vond ik op den duur niet
meer zo belangrijk omdat de weg ernaartoe zo boeiend was.