In de bijbelshop in Utrecht kwam ik Atlas in Staking tegen, de
vertaling van Atlas Shrugged. De hoofdpersoon van een boek dat ik ooit
las, was bezig met dit boek en dan vind ik een boek des te
aantrekkelijker. Dat het in een bijbelshop te koop was, vond ik nogal
raar, want wat ik er tot dan toe over gehoord had, was niet echt
christelijk/gelovig. Het leek mij meer over filosofie/de zin van het
leven te gaan zonder daarbij God te betrekken. Ik ben nu ruim 300
pagina's ver en inderdaad, het is géén boek voor een bijbelshop. Ik heb
een mailtje richting Utrecht gestuurd, want ik wil weten waarom ze dit
boek toch in de bijbelshop verkopen.
Maar goed, ik ben nu dus 300 pagina's ver en ik ben er eerlijk gezegd
nogal flauw van. De hoofdpersoon zijn rijk en slim, ze hebben bedrijven
en verdienen veel, min of meer over de ruggen van anderen hoewel
ze dat zelf niet zo zien. Om de één of andere reden vaardigt de overheid
allemaal wetten uit over gelijke kansen etc. De bedrijven worden beknot
in hun productie, zodat andere bedrijven ook een kans van bestaan hebben.
De treinen mogen maar zo hard rijden en zo vaak met maar zoveel wagons,
alles met het doel om andere bedrijven de kans te geven. Bedrijven mogen
niet naar een andere staat verhuizen, ook weer om diezelfde reden... De
economie lijkt in elkaar te donderen, de 'oude' bedrijven gaan op de
fles en de 'nieuwe' bedrijven komen niet van de grond. Maar de
regelingen gaan maar door, waardoor het lijkt alsof de overheid de pik
op grote bedrijven heeft. Niemand schiet er iets mee op, dat maakt het
voor mij een erg onduidelijk boek.
Op YouTube heb ik een interview met de schrijfster zitten bekijken, ik
heb op Wikipidea over haar gelezen en al met al wordt het steeds minder
leuk. De schrijfster is afkomstig uit Rusland, dat zal de communistische
neiging in het boek verklaren. Maar de zin van dit boek ontgaat mij.
Lezen is voor mij 'ter leering ende vermaak', het liefst beide maar toch
minstens één van de twee.
Nu kom ik bij mijn vragen:
Heeft iemand anders dit boek gelezen (ik 'verdenk' Elma, maar vast ook
anderen) en wat vond je ervan? Wordt het nog iets met dit boek of blijft
het wat geneuzel over de zin van alles? Achterop las ik iets over een
moord, komt die nog of heb ik dingen over het hoofd gezien?
Voor wie het boek nog willen lezen: niet verder lezen in deze mail.
v
e
r
k
l
a
p
p
e
r
Dagny van het spoor en Hank van Rearden Metal hebben inmiddels al iets
met elkaar. Een sukkel heeft zijn oliebronnen in de fik gestoken en
inmiddels wil de overheid Rearden Metal gebruiken en er is uiteraard een
regeling dat ieder bedrijf verplicht is te leveren aan wie hun produkt
wil hebben...
Ik hoop echt dat er grrls zijn die dit boek gelezen hebben en er wat
zinnigs over te zeggen hebben.
Eerder was dit boek uitgegeven als 'wereldschok' en al een tijd niet
meer te koop. Leuk dat de vertaling nu opnieuw wordt uitgegeven. Heb je
de 'De eeuwige bron' (Fountainhead) gelezen? Dit boek vond ik een
bijzondere leeservaring. Ben benieuwd naar 'Atlas in staking'. Tis wel
een prijzig boek.
En toen werd er verwezen naar de discussie
hieronder uit
2004
verspil
je tijd niet meer, het wordt alleen maar erger. En ik
ben niet van de kerk maar ben wel verbaasd dat zo'n book in een bijbel
winkel terecht is gekomen. Ben benieuwd wat voor antwoord je krijgt naar
aanleiding van je verzonden brief.
Die discussie uit 2004 is wel eentje zonder mijn allesvernietigende
verwalgelijkte mening van mijn lezing in... eh... 2005? Wat een
verschrikkelijke pamfleterige stuk propaganda die zich ook nog de gore
lef heeft om zich een roman te noemen zeg!! (Als iemand mijn mail
hierover in het archief heeft zou ik het best nog een keer willen lezen
geloof ik...)
elma
die nu even gaat liggen - ik word er weer boos als ik aan zo'n
verschrikkelijk boek moet dEnken...
En gelukkig was die mail er nog
Ja, mij heb je ook nieuwsgierig gemaakt. Bedoelde je deze:
miriam wrote na een hele tirade van mij over dit boek:
> wat heerlijk he, een boek dat je zo irriteert dat je heel duidelijk
kunt
uitleggen waarom je het slecht vindt :) op de een of andere manier veel
prettiger dan een boek dat je onverschillig laat. dAt is pas erg.
tja, maar 1084 pagina's irritatie is wel een beetje veel van het 'goede'.
'Parels voor de zwijnen' zei ooit een kennis van jop hierover. Nou, voor
literatuur liefhebbers zou ik de uitdrukking, 'varkensvoer voor de
fijnproever' veel passender vinden! Hallo zeg, dit is geen roman! Het is
gewoon een soortement Capitalist Manifesto - een heel dun
levensfilosofie met een heel dik fictioneel jas eromheen getrokken dat
vooral gewoven is van een _idioot_ liefdesverhaal. Waarom moesten nou
alle _3_ van de 'grote mannen' (plus natuurlijk de sukkelige jeugdvriend)
verliefd worden op superwoman Dagny, en waarom moest zij ook nog op de
een na de andere verliefd worden - en iedere keer weer zooooooo intens,
meeslepend, alles eropeneraan - aaaaagh, doe mij nog een emmer aub! Ach
soms hebben haar ideeën niet helemaal verkeerd/oninteressante punten,
maar ze zijn zo ver hysterisch doorgevoerd dat het allemaal onwerkelijk
en onmenselijk wordt - ze is eigenlijk veel erger fanatiek dan de meest
irritant zweverig fanatiekeling... dit boek is makkelijk net zo erg als
The Celestian Prophesy. En dan ook nog een 'spannend' conspiracy theorie
erbij, en OOk een vleugeltje SF-achtig onzin wanneer alle knappe mensen
zich allemaal terugtrekken in een geheime wereld achter een ray-screen
in de bergen. Pulleese! En hoe alle 'goede' mensen van die sterke kinnen
en eerlijke voorhoofden hebben, en alle 'baddies' hebben uiteraard
zwakke monden en slappe gezichtspieren en gemene ogen. Je breekt
konstant zowat je nEk over de clichés! En waarom heb ik mezelf dit
enorme *^%$# boek aangedaan eigenlijk? Omdat het een 'belangrijk'
boek schijnt te zijn. Omdat ik hoopte steeds dat het ineens toch de
moeite waard zou blijken te zijn. Omdat... ik benieuwd was waarom een
paar grrls zo (al was het met vele kanttekeningen) enthusiaast over
waren. Ach, laat ik proberen wat positiefs over dit leeservaring te
zeggen... eh... ik ben 'blij' dat ik het gelezen heb want nu kan ik
tenminste tegenwoord geven als het ooit weer ter sprake komt. Kan ik
misschien een andergrrl een hoop irritatie besparen ;-o Het gaat in
ieder geval in de ruildoos - masochistische aangelegd grrlies kunnen
erover vechten bij de volgende ruilbijeenkomst.
elma
die wel een aantal ezelsoren gemaakt heeft, maar meestal van de 'oh,
kIJk nou, hoe erg!' soort... you have been warned...
-----
(dit is uit het stukje wanneer Dagny en John Galt EIndelijk gaan vrijen
-
notabene op het moment dat ze net bezig was om de zoveelste railcrisis
op te lossen, maar ineens heeft ze toch alle tijd om met hem te liggen
n@#ken op een stapel oude zakken in een tunnel, oeps nee, natuurlijk
niet, n@#ken deden dit stel superhelden niet, ze bedreven heel erg
hartstochtelijk de liehiefde...):
she felt the shape of his mouth both as an absolute shape and as a
liquid filling her body - then the motion of his lips down the line of
her throat, a drinking motion that left a trail of bruises - (en ja, ja,
ik weet dat het makkelijk is om zulke dingen uit kontekst belachelijk te
maken, maar echt, ze gaat hier pAgina's lang mee door...)
----
This country was the only country in history born, not of chance and
blind
tribal warfare, but as a rational product of man's mind.
(!!?? vertel dat aan miljoenen vermoorde Native Americans...)
---
ik stop ermee, met iedere ezelsoor voel ik mijn bloeddruk weer stijgen...ik
heb nu echt genoeg tijd besteed aan dit boek - ik geloof dat het nu een
goede tijd is om voor het eerst dit jaar een hangmat buiten op te hangen...
HEERlijk
om dankzij Paula je walging nog eens te kunnen lezen Elma! Ik kreeg
Rands boeken van een natuurkundige die maar niet snapte wat ik met
stijl bedoelde (vreselijke stijl dus), maar die discussies waren zo
verhit dat ik er dáárdoor nog altijd goede herinneringen aan bewaar. Het
is net wat Miriam schreef, bij dit boek kun je echt aanwijzen wat
niet deugt. Maar kennelijk was het toch niet uit te leggen waarom stijl
er zo veel toe doet. Ze vond het toch lichtelijk ongezond dat ik het nou
juist dáárover wilde hebben. Het was inderdaad een opzienbarend
verschijnsel dat zoveel mensen enthousiast waren over de filosofie
die er erachter zat, dus ook daarover
heel wat noten gekraakt. Je kunt je over minder opwinden.
ik heb wel ooit een film gezien over Ayn Rand, waarin ze een
verhouding krijgt met een veel jongere, haar bewonderende schrijver. de
voortreffelijke Helen Mirren speelt de rol van Ayn Rand. Ik zou niet
vrijwillig een boek van dat rare personage lezen ;-))
http://www.imdb.com/title/tt0140447/
>
Ik zou niet vrijwillig een boek van dat rare personage lezen ;-))
ik lees graag en altijd vrijwillig boeken van welke rare personage dan
ook. Maar het helpt enorm als ze fatsoenlijk kunnen schrijven en niet
alleen bezig zijn hun dubieuze (nah, neutraler dan dit lukt me niet - ik
heb net een aantal andere ... eh... sterkere bijvoegelijke naamwoorden
geschrapt) levensfilosofie de kelen van hun lezers in te ramen. Dat ze
enorme hypocriet was en een puinzooi van haar eigen leven maakte ondanks
alle 'mooie' theories doet er helemaal niet toe.
> HEERlijk om dankzij Paula je walging nog eens te kunnen lezen Elma!
vond ik ook! ;-) Dat was nou een lekker ouderwets RANT, compleet met
overlopende emmers en alles erop en eraan. Tja, die emmers zijn nooit
chic maar soms toch heel hard nodig...
elma
die het zo jammer vond dat achter zo'n gloedmooie titel zo'n
verschrikkelijk boek schuilde.
Een kleine 25 jaar geleden raadde een, overigens diepreligieuze,
vriendin me Atlas Shrugged aan. Het had haar leven veranderd, gaf
ze aan. Diepgelovig (van het soort dat ik oneerbiedig 'klein
rechts' noem) was ze gebleven, laat ik dat erbij vertellen.
Volgens mij vond ze er vooral legitimering in voor een zelfzuchtige
manier van leven. Ik was gefascineerd door het boek. Slecht geschreven
en in- en infout, de boodschap. Maar zeer interessant, vond ik als
20-jarige. In 'Playing for the ashes/Waar rook is ...' van Elizabeth
George leest één van de hoofdpersonen de toespraak van John Galt uit
Atlas Shrugged. Alweer? vraagt een andere hoofdpersoon. Ik kan me
dat herlezen wel voorstellen. Een fascinerende drogredenering naar
egoïsme.
In 2004 ging er
een discussie als volgt:
De vraag die gesteld werd was: "Hebben jullie ook een wauwboek?"
En toen volgde deze mailwisseling:
Mijn boek (van de laatste tijd dan) was dan toch echt Atlas Shrugged van
Ayn Rand. Ik kon het absoluut niet neerleggen, ondanks mijn slaaptekort,
huishouden, kindjes, etc.!!!
Atlas
Shrugged. Een van mijn piekleeservaringen, om verschillende
redenen overigens.
word ik wel erg nieuwsgierig. Ik wil namelijk meer weten over het
boek, hoe ik het moet plaatsen in de amerikaanse literatuur enzo. Wat voor
effect heeft het gehad in de samenleving? Het komt nogal maatschappijkritisch over. Ik lees het boek eigenlijk omdat ik het in de
kast had liggen en iemand er naar vroeg. Toen werd ik erg nieuwsgierig en
tja.. now I'm hooked! Maar pas als ik het uit heb zal ik er meer over
schrijven.
Maar ik wil weten waarom het boek zo belangrijk is en waarom ik nog nooit
van Ayn Rand of haar werk gehoord heb tot nu toe. Is dat een
generatieverschil? (Ik ben 29) Ik heb wel al haar website gezocht en gevonden www.aynrand.org, maar er staat niet zo heel veel op over waarom
dit boek zo belangrijk / bijzonder is. Is er ook nog ander werk van haar
dat je gelezen hebt? Hoe ben jij bij haar terechtgekomen? Opleiding,
vrienden, of anders? Kun je me helpen wat vraagtekentjes weg te werken? En
ik ben wel erg benieuwd naar de 'redenen van jouw piekleeservaringen'!!!!
Het is geschreven in de jaren '50 van de vorige eeuw. Het is een typisch
Koude Oorlog boek. Ik wil niet teveel verklappen. Maar houdt me op de
hoogte, zo vaak ben ik nog niet iemand tegen gekomen die dit boek heeft
gelezen. Ayn Rand heeft nog een paar boeken geschreven. Het meest bekend
is The Fountainhead. De boodschap is exact dezelfde als in Atlas Shrugged.
Dat boek is ook verfilmd trouwens. Traag, ouderwets.
Ze heeft wel aanhangers (gehad). In Nederland zat een club in Leiden. Ojectivisme en ethisch egoïsme zijn termen die haar werk mee
krijgen. Een soort scriptie heb ik gevonden. Maar
misschien geef ik al teveel weg. Ik heb het boek drie keer helemaal gelezen. Alle
drie de keren hooked!
Hé leuk, Ayn Rand. Waarom ik haar in 1990 ging lezen? Hoorde twee
vrouwen tegen elkaar zeggen dat Ayn Rand in dat gezelschap parels voor de
zwijnen was. Wilde weten of ik ook een zwijn was. Werd gegrepen door Atlas shrugged. Ik herinner me een kampeervakantie waarin ze geen kind aan
me hadden. 1084 bladzijden in kleine lettertjes, maar je wilt het uit
hebben. De vrouw van de zwijnen gaf me het ene boek na het andere cadeau,
heb hier staan Atlas shrugged, The Fountainhead, We the living, The Romantic Manifesto, The virtue of selfishness en de biografie van
N.Branden: Judgment day, my years with Ayn Rand. Ik herinner me dat ik bij
Atlas shrugged aanvankelijk nog tegenstribbelde omdat in mijn ogen de stijl nergens op leek, maar raakte geboeid. Zie dat ik in de biografie tot
het einde toe van alles onderstreept heb. Ooit heb ik dus de antwoorden op
je vragen gekend, maar nu is daar alleen van overgebleven, dat Rands gedachtenwereld met een ethiek van rationeel eigenbelang me
intrigeerde, maar vooral omdat die zwijnenvrouw, een rationeel denkend natuurkundige
Rands filosofie als een redding voor de wereld zag. En zij niet alleen. Om
Rand heen een grote beweging van enthousiastelingen. Op een van de foto's
van Ayn's 'inner circle' zie ik ook Alan Greenspan. Rand zegt: ''Accept the fact that in the realm of morality nothing less than perfection will
do''. En de biograaf Nathaniel Branden legt uit dat zij een ''unbreached
rationality'' bedoelde, ''that is, a commitment to use one's mind to the
fullest of one's ability, a respect for facts, reality and logic, and a
refusal to indulge wíshes by evading knowledge or evidence''. In Atlas shrugged zit nog een kaartje dat je kon terugsturen naar ''de
beweging', die ze Objectivism noemden met Rand als advokaat van de rede, van egoïsme
en kapitalisme. Zij leidde The Center for the advancement of Objectivism.
We hebben eindeloze discussies gevoerd naar aanleiding van deze boeken, dat is de mooiste herinnering eraan. Als iemand een van deze titels wil
lenen, ben ik meteen enthousiast, want ik denk dat het beste recept om te
leven eeuwig een onderwerp van discussie zal blijven. De romanvorm voor haar theorieën is heel slim, je wordt werkelijk meegesleept, zeker in
Atlas Shrugged. Jessica, je laatste vraag, waardoor je nog nooit van haar
werk hebt gehoord kan ik niet beantwoorden. Ik heb het gevoel, maar haha,
dat is dus maar een gevoel, (no fact) dat New Age en aanverwante bewegingen wel duidelijk maken dat de ratio als leidend beginsel geen hoge
ogen gooit in deze tijd. Misschien weer in een volgende periode als
reactie. Waar misverstand nog mogelijk is, ik was geen aanhanger van haar
principes, maar daarom juist was het zo boeiend. Ze zette me stevig aan het denken waaróm niet en dat op zo'n spannende manier. Ik denk dat haar
filosofie achter de verhalen vooral jonge mensen zal boeien, omdat ze zo
compromisloos is.
Ik ben nog steeds in de greep van het boek; ik denk er aan ook als ik het
niet aan het lezen ben. Zulke boeken vind ik heerlijk om te lezen, zeker
als ze zo lekker dik zijn. Ik ben nu in het tweede deel (van drie delen)
bezig en de verdwijningen worden frequenter. Ik heb wel zo'n vermoeden
waar ze naartoe gaan, daar heeft het eerste deel al een behoorlijk opzetje
voor gegeven. Alvast wat kleine dingetjes die ik tot nu toe opgemerkt
heb:
Ik moet wel zeggen dat Rand haar karakters vaak gebruikt om haar theorien
uit de doeken te doen, wat soms de loop van het verhaal een beetje
hindert.
Sinds jullie commentaar op de Da Vinci Code van Dan Brown let ik op het
gebruik van voor- en achternamen, en Rand gebruikt hier voor de
vrouwelijke hoofdpersoon de voornaam, Dagny, en voor de mannelijke
personen OF de volledige naam, OF de achternaam (Rearden, Francesco
d'Anconia).
Ina schreef:
> Het is geschreven in de jaren '50 van de vorige eeuw. Het is een typisch
Koude Oorlog boek.
Ook leuk dat de achtergrond van Rand zo'n grote rol speelt. Op haar 19de
naar de VS gevlucht, en zelf bewust de Russische Revolutie meegemaakt te
hebben, alsook de inperking van de vrijheden van de russen... De context
van het boek maakt ook veel duidelijk over het waarom van het boek. (denk
ik tenminste, tot nu toe)
En Jop schreef:
> 1084 bladzijden in kleine lettertjes, maar je wilt het uit hebben.
Dat komt me bekend voor! Grappig dat je je precies herinnert hoeveel blz
het heeft. De kleine lettertjes zijn verschrikkelijk voor mijn ogen,
vooral als ik 's avonds lees, als alle kids naar bed zijn en het werk
gedaan, maar ik kan mezelf nauwelijks stoppen om te lezen.
Wat betreft haar theorien vind ik tot nu toe dat ze het best zwart-wit
presenteert hier in het boek, al kan ik ook redelijk meedenken en meebegrijpen (meeleven?) met de 'foute' kant.. Joke/Jop schreef ook nog:
>Misschien weer in een volgende periode als reactie. Waar misverstand nog
mogelijk is, ik was geen aanhanger van haar principes, maar daarom juist
was het zo boeiend. Ze zette me stevig aan het denken waaróm niet en dat
op zo'n spannende manier. Ik denk dat haar filosofie achter de verhalen
vooral jonge mensen zal boeien, omdat ze zo compromisloos is.
Omdat ik nu nog midden in het boek zit, kan ik maar slecht bedenken waarom
ik TEGEN haar theorien zou kunnen zijn. Misschien ook een kwestie van
meebeleven. Ik zal pas een tijdje nadat ik dit boek gelezen heb echt een
mening gevormd hebben over haar theorien. Ik ga wel nog wat nazoeken en
bijlezen over haar als ik het boek uit heb.
Ik ga weer verder lezen!
Ja!
Ja! Zo ging het bij mij tenminste wel. Ik kreeg het boek aangeraden van
een vriendin die helemaal idolaat van dit boek was. Ze had als het ware
een nieuw geloof. Omdat ik haar graag mocht wilde ik geloven dat dit
boek mij ook de waarheid zou brengen. En hoe lang bleef ik dit niet
denken.... Lees vooral door. Ik krijg al weer zin om het te herlezen!
Eindelijk heb ik het boek uit. Hier is mijn verslag.
Wat een werk en wat fantastisch dat ik het gelezen heb!
Op de achterkant / binnenflap van het boek staat dit:
At last, Ayn Rand's masterpiece is available to her millions of loyal readers in trade paperback. With this acclaimed work and its immortal query, "Who is John Galt?", Ayn Rand found the perfect artistic form to express her vision of existence. Atlas Shrugged made Rand not only one of the most popular
novelists of the century, but one of its most influential thinkers.
Atlas Shrugged is the astounding story of a man who said that he would stop the motor of the world--and did. Tremendous in scope, breathtaking in its suspense, Atlas Shrugged stretches the boundaries further than any book you have ever read. It is a mystery, not about the murder of a man's body, but about the murder--and rebirth--of man's spirit.
In het kort is het verhaal als volgt: (ik ben niet goed in samenvatten, dus ik hoop dat dit voldoet)
Een jonge vrouw, Dagny, leidt het grootste spoorwegbedrijf van de VS. Haar jeugdliefde, Francesco d'Anconia, leidt een
kopermijnimperium. Francesco is enkele jaren voor het begin van het verhaal in ene veranderd in een playboy die onverantwoord met geld smijt en hun relatie is ook over. Dagny begrijpt niet waarom hij zo veranderd is. Maar is hij ook wel echt veranderd? Dagny werkt hard om het spoorwegbedrijf goed te laten lopen maar iedereen, waaronder ook haar broer en de
overheid, lijkt op een zeer onduidelijke manier te werken aan de ondergang van het
bedrijf. Dit geldt niet alleen voor haar bedrijf maar ook voor andere grote bedrijven. Ze werkt samen met Hank Rearden, een staalproducent, en krijgt uiteindelijk een relatie met hem, omdat ze zichzelf herkennen in
zichzelf. Ook Rearden wordt veel tegengewerkt door de overheid. Die tegenwerking leidt tot vele problemen voor Dagny en Rearden en vele andere industrialisten, maar ze vinden manieren om toch hun bedrijf te kunnen laten voortgaan. De tegenwerking wordt gevoerd in naam van het volk en de toekomst van het land. Echter, steeds meer industrialisten
verdwijnen, en iedereen vraagt zich bij een 'waarom' vraag af: Wie is John Galt. Alsof met het antwoord op die vraag al deze andere vragen ook beantwoord worden.
Vanaf halverwege het boek wordt steeds meer duidelijk in het verhaal, maar zou ik er over schrijven dan verklap ik denk ik te veel. (Op internet vind je ook nergens een volledige samenvatting). De kern van het verhaal komt neer op dat industrialisten worden tegengewerkt in datgene waar ze goed in zijn: geld maken. Ze worden beschuldigd van egoïsme, en dat ze niet bereid zijn zichzelf op te offeren voor 'the good of the people.' Ayn Rand wil met dit boek dan ook duidelijk maken dat dit soort 'sociaal gedrag' niet gezond is, dat het juist nodig is dat
mensen egoïstisch zijn. Industrialisten werken voor zichzelf, en hoeven volgens haar niet voor ANDEREN te werken ten koste
van zichzelf. Ik vind dat deze filosofie erg duidelijk in haar boek naar voren komt.
Ik ben het niet eens met Rand, maar mijn kijk op de wereld veranderde wel tijdens het lezen. Overal zag ik 'complotten' en ik snap nu waar haar redeneringen vandaan komen. Ook kijk ik anders naar mijn eigen levenshouding t.o.v. anderen in mijn leven. Altijd goed en zeker
verfrissend. In dat opzicht beleef ik mee. Ik beleef mee met de personen in het boek, zoals Dagny en Rearden in dit boek, maar ook verander ik zelf door het lezen van het boek. Niet alleen van visie, maar ook doordat ik toch ervaringen opdoe, en deze weer toepas in mijn leven.
Oh, die speech bijna op het laatst was me wel even te veel hoor, ruim 50 (!) pagina's theorie / filosofie van Ayn Rand in de vorm van een speech. Ik vond het maar niks, maar heb mezelf er wel doorgeworsteld. Zo is wel duidelijk waar Rand voor staat, maar lekker lezen doet dat
niet. De lange stukken theorie / observeringen zoals ze door haar personages
uitgesproken worden door het gehele boek heen vond ik op zich al een beetje te veel van het goede, maar tja, ze is een filosoof en ze heeft voor het boek niet ter vermaak geschreven. Over die speech heb ik even lang gedaan als over de rest van het boek, en daarmee 'kickte' ik gelijk
'af' van dit boek, terwijl het me juist zo bezig gehouden heeft. Ik kon het boek absoluut niet neerleggen (tot die speech dan)! Ik vond de speech wel interessant om te lezen, zeker omdat Rand's gehele filosofie toch heel duidelijk onder woorden wordt gebracht, maar sorry hoor, 50 pagina's is wel erg lang aan het einde van een spannend boek. En daardoor was het ook niet zo bevredigend meer om het einde te lezen.
Ik kijk nu anders tegen onze samenleving en het 'kapitalisme' aan. Ik zie wel degelijk waar ze kritiek op heeft, maar sta niet helemaal achter de uitwerkingen van haar ideeën. Ik denk namelijk niet dat je de
zgn. parasieten in de samenleving kunt vermijden ten koste van de echte
hulpbehoevenden. Daar gaat nu de hele discussie rond de bezuinigingen van Balkenende II toch ook over? Anderzijds vraag ik me ook af hoe de
man-vrouw-kind verhoudingen binnen gezinnen in haar ogen zouden moeten
zijn. In Atlas Shrugged komt dat niet echt uit de verf.
Nog iets grappigs: Toen ik op 2/3de was van het boek, heb ik iets bijzonders geleerd: namelijk dat een heel dik boek - zelfs als het spannend en boeiend is, misschien juist wel - niet oneindig dik moet
zijn. Op een gegeven moment moet je het kunnen neerleggen, en ik kan het boek niet neerleggen zolang ik het nog niet uit heb, zolang het verhaal
nog niet af is.
Ik ben blij dat ik dit boek gelezen heb, want het heeft me dieper doen nadenken over dingen dan veel boeken hiervoor en ook veel gebeurtenissen
hiervoor. Ik zit nu in een best moeilijke periode, en dit boek was in meerdere opzichten confronterend EN
ondersteunend. Een aanrader voor mensen die niet bang zijn voor een lekker dik boek met
wat denkwerk erachter.
