Hoofdpersoon Alex Cross is psycholoog bij de politie. Na een aantal jaren voor de politie in Washington gewerkt te hebben gaat hij nu voor
de FBI werken. Dat valt hem niet mee. Hij is in opleiding en niet alle FBI
mensen zien hem graag komen. Tijdens de opleiding wordt hij ingeschakeld
bij een ontvoeringszaak. Blonde, blanke, maar vooral rijke vrouwen worden
ontvoerd . Er wordt geen losgeld gevraagd; het is allemaal uitermate onduidelijk. In de loop van het verhaal wordt duidelijk dat
V
E
R
K
L
A
P
P
E
R
de vrouwen in opdracht worden ontvoerd om te dienen als sexslavin. Verschillende, in het gewone leven respectabele Amerikaanse burgers
spelen een gevaarlijk spel. Alex is gespecialiseerd in ontvoeringen en wordt ingezet. Dit zet kwaad bloed bij de collega's van de FBI en die
doen van alles om hem te dwarsbomen. De bureaucratie irriteert hem in
hoge mate Het verhaal wordt beurtelings verteld vanuit de ontvoerders en hun
opdrachtgevers, een van de ontvoerde vrouwen en Alex.
Over Alex Cross krijg je mondjesmaat informatie over zijn privéleven. Hij heeft drie
kinderen, die worden opgevoed door zijn grootmoeder. Hij heeft een liefje,
dat ergens anders woont en werkt. Zijn jongste zoon wordt opgeëist door
de moeder, die in eerste instantie de opvoeding aan Alex heeft overgelaten. Al deze verhaallijnen lopen door elkaar. De psychopaat, waar
Alex naar op zoek is, is een wrede man en zijn opdrachtgevers ook. Hij doet
alles voor geld, chantage, ontvoering, moord.
Dit komt ook in het verhaal tot uitdrukking en daar ben ik niet zo
dol op. Ik heb er genoeg aan te lezen dat iemand ontvoerd en/of gedood wordt, maar hoef niet tot in detail te lezen hoe dat in zijn werk gaat.
Verder vind ik het irritant dat de informatie over Alex zo mondjesmaat wordt toegediend. Ik zie niet waarom dit het verhaal ten goede komt
door het zo te doen. Misschien voor de afwisseling en het tempo, maar dat kan
ook op andere manieren. Het boek is wel spannend en je wilt wel weten hoe
het afloopt.
Wat wel een aardige wending in het verhaal is, is dat de
echtgenoot van een van de ontvoerde vrouwen hoort bij de opdrachtgevers.
Een aspect in het verhaal, wat ik vervelend vind is dat Alex zogenaamd van alles doet om zijn gezin te beschermen en in het verhaal naar voren
komt als een goede, zorgzame vader, die zich wel schuldig voelt dat hij te
weinig tijd voor zijn kinderen heeft, maar vervolgens niets doet wat hen
minder in gevaar brengt. Uiteindelijk gaat zijn werk voor alles en lijkt
hij bereid, al wordt dat natuurlijk niet gezegd, om zijn gezin te offeren
aan het vangen van de boef.
De schrijver gebruikt een oude truc om een vervolg op dit verhaal te kunnen schrijven , door de psychopaat zo slim te
laten zijn dat hij op het laatste nippertje ontsnapt en dus in een volgend
verhaal weer een hoofdrol kan gaan spelen. Hoewel ik de vorige boeken over
Alex Cross graag heb gelezen, heb ik met dit boek er een beetje genoeg van.