Boekgrrls

"(...) Zo kwam het, dat ik vanochtend in alle rust naar de plaatselijke boekwinkel kon kuieren om daar het Geschenk in ontvangst te nemen. De boekwinkel (nou ja, een potlood en papierwinkel waar ze ook wat rekjes met boeken hebben staan, een kantoorboekhandel noemt men dat) bevond zich inderdaad nog daar waar die zich 30 jaar geleden ook bevond.

Pas toen ik in de winkel stond bedacht ik me dat ik natuurlijk wel eerst iets anders moest kopen om het geschenk in de wacht te kunnen slepen. Veel keus was er niet. Ik liep wat stapeltjes boeken langs en bedacht me, toen ik de naam Hemmerechts tegenkwam, van wie ik enkele weken geleden 'Taal zonder mij' heb gelezen, dat dat boek een enorme indruk op me had gemaakt, niet in de laatste plaats door de gedichten van de Coninck. Ik nam me toen voor om eens wat van hem te gaan lezen, om sowieso meer gedichten te gaan lezen. Ik speurde naar een plankje met gedichtbundels, en zowaar, die was er. Voor 3/4 werd die ingenomen door Toon Hermans en Phil Bosmans. Maar, hoera ! 1 (een) bundel van de Coninck. Vingerafdrukken. En omdat 1 boek kopen zo raar staat, heb ik ook maar Neeltje Maria Min, 'een vrouw bezoeken', meegenomen. En bij de kassa trouwens ook nog de boekenweekessay van Ca&Mu. En nee mevrouw, het is niet voor een cadeautje.

In de trein terug las ik de halve erfenis. Thuisgekomen las ik de zoveelste recensie in de Volkskrant. Alweer geen juichende. Wat me opvalt is dat iedereen valt over de stijl van Palmen. 'Lelijke stapelzinnen' las ik ergens. Wat wordt daarmee bedoeld ? En verder valt iedereen (tenminste de recensenten) over het thema. 

Het boek gaat over een schrijfster die een slopende ziekte heeft en een jongeman (Max) in dienst neemt om haar zaken (boeken, aantekeningen) te ordenen. Max is een Lezer.   Palmen zou met dit boek de recensenten neersabelen en van de lezer absolute trouw eisen. Ik zie dat niet zo. Ik vind het juist een leuke vorm om zo je recensenten van repliek te dienen. Hoe zou je er als schrijver anders op kunnen reageren ? Kwaad worden en boze brieven schrijven naar de krant ? De kritiek 'ter harte nemen' en de aanbevelingen van de critici overnemen ? (daar moet je toch niet aan denken).

Ongetwijfeld zit er veel in verwerkt van de reacties die Palmen kreeg op I.M. Nu zegt ze iets terug.  Ik heb het nog niet uit. Maar ik kan al wel zeggen dat ik het een leesbaar boek vind, en zeker niet slecht geschreven (het valt me trouwens op dat geen een recensent met een voorbeeld komt van die slechte stijl !)."

En de daarop volgende mail:

> Pas toen ik in de winkel stond bedacht ik me dat ik natuurlijk wel eerst  iets anders moest kopen om het geschenk in de wacht te kunnen slepen.

"ja - ik vind het ook maar een beetje vreemd idee - wel een geschenk, maar ook een eis dat je eerst wat voor moet doen... ach ja, zo is het leven nou meestaal toch..."

> En omdat 1 boek kopen zo raar staat,

"hoezo??!!"

Werd ondertekend door:

"MoetNietVergetenGeschenkTeHalenBijSavannahBayGrrl
(die rustig 1 boek koopt zonder ooit te denken dat het raar staat - maar die nu waarschijnlijk gaat kijken hoe mensen daar op reageren ja... ojee, weer een levensprobleem erbij...)"

"*Giechel* Nou kijk, dat zit zo. Ten eerste koop ik heel vaak een boek. Dus omdat het Boekenweek is denk ik dan, het is eigenlijk de bedoeling dat ik nu meer boeken koop dan anders. En ten tweede, als ik maar 1 boek koop in de Boekenweek denk ik dat ze denken dat ik alleen maar een boek koop voor Het Geschenk... ;-))

Groeten
InLevensproblemenGrossierendeGrrl"

> ....... heb ik ook maar Neeltje Maria Min, 'een vrouw bezoeken', meegenomen.

"Een naam als een gedicht. Haar eerste bundel heette *Voor wie ik liefheb wil ik heten*. Eén van mijn favorieten.

mijn moeder is mijn naam vergeten
mijn kind weet nog niet hoe ik heet.
hoe moet ik mij geborgen weten?

noem mij, bevestig mijn bestaan,
laat mijn naam zijn als een keten.
noem mij, noem mij, spreek mij aan,
o, noem mij bij mijn diepste naam.

voor wie ik liefheb, wil ik heten.

Groeten "

> En ten tweede, als ik maar 1 boek koop in de Boekenweek denk ik dat ze denken dat ik alleen maar een boek   koop voor   Het Geschenk... ;-))
> Groeten
> InLevensproblemenGrossierendeGrrl

"die verkopers denken aan wat ze vanavond gaan eten, of ze nog sex krijgen dit weekend, wanneer ze nou eindelijk weer eens tijd hebben om een boek te lezen, waarheen ze op vakantie zullen gaan en of schoonmoeder nou echt weer mee moet, aan of er gevulde koeken zullen zijn bij de koffie, aan de auto die bij de garage staat en aan het jonge katje dat morgen komt.

Ik vrees dat jij niet het middelpunt van hun gedachten bent.....en laat
staan jouw koopgedrag....
LevensproblemenoplossendeGrrl"

En dat is dan typische Grrl-Mail.....
Om dit onderwerp van gesprek te beëindigen met nog een mening over het boek.

"Het moet mij van het hart dat ik van de Erfenis lang niet zo genoten heb als van Palmen's andere boeken. Ik heb de indruk dat het maar wat aan elkaar geflanste stukjes zijn. Afzonderlijk zijn ze wel aardig, (hoewel ook niet allemaal), maar het komt mij voor dat het verhaal alleen maar dient om zomaar wat losse gedachten aan elkaar te plakken.  Ik moest af en toe ook aan I.M. denken. Het lijkt alsof ze na het schrijven van I.M. nog wat restjes over had, die ze in I.M. niet kwijt kon, stukjes conversatie met Ischa, die ze nu in de Erfenis heeft verwerkt. Jammer hoor. Ze is voor mij even van haar voetstuk gekomen. Niet gevallen hoor ! Ze staat er nu gewoon naast, en als ze weer een goed boek schrijft mag ze er ook weer op, daar doe ik niet lullig over. En nu maar hopen dat ze een beetje opschiet met haar 5e boek..."

>>> Ben begonnen in de Erfenis. Ik dénk dat ik het geweldig vindt, maar ben nog ver genoeg  om een definiteve oordeel te geven.

Jij vind het geweldig? IM haatster? Wat vond je eigenlijk van de rest van Palmen.

>>>ik haatte de man IM door wat ik van hem te weten kwam door het lezen van het boek. Ik vind verder dat Palmen geweldig schrijft - ze had gewoon DAT boek niet uit moeten geven. Maar ja, fouten zijn menselijk. Ze schrijft geen "lekker leesbaar" verhaaltjes, ok, maar dat betweterig dat zoveel mensen schijnen storend te vinden. Ik geniet ervan. Ze hEEft wat te vertellen. Het is filosofie in een form dat goed te verteren is, maar dat niet doorslaat tot een soort neerbuigend "opium voor het volk". Ze gaat er vanuit dat haar lezers enigszins ook intelligent zijn. Ze behandeld ze niet als idioten die alles voorgeschoteld moeten krijgen. Ze laat je meedenken met haar - haar denkprocessen volgen - ik vind het prettig om met haar mee te denken.

>>>Heel mooi, je moet gewoon vergeten dat het Palmen is wat heeft iedereen tegen connie palmen!!?? Kijk, dat ze één vreselijk vergissing heeft gemaakt - dat betekent niet dat ze ineens niet meer gelezen mag worden of zo...
Vergissingen zijn menselijk - moeten we haar niet juist wAArderen dat ze toch heeft laten zien dat ze een mens is en niet alleen maar een betweterig filosoof, (die ook nog prachtig kunt schrijven).

>>>Of je vindt er niets aan, of je vindt er wel wat aan,  maar niet "ik geniet ervan maar ik wil niet toegeven dat *zij* het geschreven heeft".

>>>Het omgekeerde komt ook voor... tot halverwege de Erfenis heb ik nog gedacht dat ik het mooi vond, want het is immers van Palmen ? Dus dat ik me af en toe zat te ergeren, dat kon niet, dat moest wel door iets anders komen. Maar uiteindelijk moest ik wel schoorvoetend bekennen dat ik het maar een opgewarmde I.M. prak vond. Daarover schreef ik al op de lijst. Eneerlijk waar, ik heb nog lang geaarzeld voordat ik dat op de lijst kwijt wilde, omdat Palmen toch al zo veel geplaagd is, en er nog geen enkele positieve mail over de Erfenis was gekomen. Gelukkig zijn die inmiddels wel gekomen. Ik vond het ook geen onverdeeld slecht boek, maar daar schreef ik al eerder over. Enfin, uiteindelijk heb ik dus een boek van Palmen op zijn eigen meritus kunnen beoordelen, gelukkig maar. Want het afkraken van een boek alleen omdat het geschreven is door iemand die je verafschuwt, is even afkeurenswaardig als een boek de hemel inprijzen alleen omdat je de schrijver bewondert.

>>>het boekenweekgeschenk: een dubbele selfkick in de vorm van (mannelijk)  hoofdpersoon die de andere vrouwelijke (hoofdpersoon) bewonderd en lief heeft. handig bedacht van connie. de gesprekken zouden niet misstaan in een damesweekblad, ze zijn van een miserabel gehalte. de hollandse huiskamercultuur en de spruitjeslucht zouden door mensje van keulen zoveel meer rechtgedaan kunnen worden.

na het lezen van enkele pagina's denk ik al, hoe durft ze hiermee te komen? semi-filosofische uitspraken van de stervende schrijfster (bij wie toch een zekere wijsheid verondersteld mag worden) zouden een 19jarige, net uit huis, nog kunnen verrassen. er wordt postmodern wat kennis geëtaleerd, maar het draagt niet bij aan de verheffing van dit werkje.

het idee ''het erfelijk materiaal'' is aardig, het komt echter niet uit de verf. ik dacht opeens aan anna blaman. in haar handen was een dergelijk gegeven tot een kleinood gesmeed. weinig passages zijn het lezen waard. net ietsje meer zit in de brieven van de moeder en het verhaaltje van de man met de haak.

en dan de laatste zin, waarmee ze de wijsheden van haar schrijvend personage ontkracht. die zin is te veel. zonder die laatste zin was het slot van dit boekje sterker geweest. maar ze kan het niet laten, het genieten van heurzelve.

de locale boekbestormers hebben het geschenk direct in de prullenmand gedaan. zonde van je tijd. bovendien, palmen horen op dit eiland niet thuis, van nature. ze dienen slechts om het tropenbeeld van de verwende cruise toerist te onderstrepen. ze geven een krachtige tropische selfkick aan onze klip ;-)

op dit boekloze eiland is de leeshonger groot. velen staan te trappelen om het geschenk uit mijn handen te nemen. ze mogen dit prulletje erven. ik houd niet van censuur, maar betreur de verdane leesmomenten.

binnen is het 29 graden, buiten staat de palm, te wuiven. cliché!.

maart 99

Eisjen/Elma