David is arbomedewerker bij een redelijk groot bedrijf. Hij vindt het
geen punt om de mensen die bij hem komen voor gek te zetten, hij neemt
ze niet serieus. En als hij dan zelf het slachtoffer wordt van een
reorganisatie en op straat staat, kan hij niet geloven dat hem dat is
overkomen. Hij zit vol wrok, neemt op kleinzielige manier wraak.
Zwak is hij ook als hij het dan niemand durft te vertellen. Tegen zijn
labiele vriendin zegt hij dat hij vrije dagen opneemt, en tegen de buren
hangt hij een kulverhaal op over een vreemde ziekte. Dat dit zo niet
door kan gaan beseft hij nog net, dus huurt hij een caravan op een
bungalowpark en daar hangt hij de hele dag rond. Natuurlijk komen zijn
leugens uit, maar dan nog vertelt hij allerlei smoesjes, en draait zich
in allerlei bochten.
Hij is een zeer negatief jongmens, tegen de mensen om hem heen ronduit
beledigend, hij houdt ze op een onaardige manier voor de gek, hij doet
nergens moeite voor, is een nietsnut. De schrijver geeft geen enkel
excuus voor dat gedrag. Als dit boek grappig bedoeld is, dan is dit niet
mijn idee van humor.
Marjo
Wat een titel. Geweldig gevonden!
David is Arbo-medewerker, een baan waarvan hij zélf zegt:
"Als ik zeven jaar geleden had geweten dat een Arbo-medewerker
bijna uitsluitend te maken krijgt met de kneuzen van zijn eigen
werkkring, dan had ik me misschien nog bedacht."
Die kneuzen komen bij hem voor een gesprek en David weet die gesprekken
steeds zo te draaien dat ze totaal niet meer weten welk antwoord ze
moeten geven. Inwendig geeft David zijn ongezouten mening. Maar hij
heeft over álles een mening. Zijn collega's stellen niets voor het zijn
o.a.
"types die de hele dag op de gang staan te kletsen om geen RSI te
krijgen en schermen met begrippen als cooling down en intervalscore".
Van sommige collega's geeft hij redelijk hilarische beschrijvingen.
Eigenlijk is hij de enige die écht wat presteert.
En dan komt de aankondiging dat er een reorganisatie plaats zal vinden.
Is David eerst nog aan het grinniken en fantaseren over de mensen met
een los contract (zij gaan er zeker uit) later lacht hij minder hard,
hij moet ook weg. Maar voordat hij definitief vertrekt neemt hij op zijn
manier nog even wraak, ik heb daar breed om zitten grijnzen.
Eenmaal thuis zal hij moeten vertellen wat er gebeurd is maar dat lukt
niet erg. Mandy, zijn (labiele) vriendin, is niet het type om de hele
dag bij thuis te zitten. Kortom David vertelt niets, gaat op dezelfde
tijd als vroeger de deur uit, en zo stapelt zich de ene leugen op de
ander, dat moet verkeerd aflopen.
Ik heb me enorm vermaakt met het boek maar ik denk wel dat het boek is
dat je óf met plezier leest óf je eraan ergert. David is erg cynisch,
heeft een aparte humor die ik persoonlijk wel kan waarderen. Op iedereen
heeft hij wat aan te merken maar dat doet hij wel op een manier waar je
dwars doorheen prikt. Hij moet wel cynisch zijn om overeind te blijven.
In wezen is hij helemaal niet zo tevreden met zichzelf.
Ik vond het gedeelte dat hij op bezoek was bij zijn buren en daar weer
een leugen vertelt (met de gevolgen) erg komisch. Wat me opviel is dat
er ondanks het cynisme geen taal à la Giphart werd gebruikt, de
geslachtdelen vliegen niet om je oren. De gedachten en uitlatingen van
David zijn misschien wel grof, het is gewoon een ettertje af en toe,
maar niet plat. Ik heb het met veel plezier gelezen.
Dettie
|
ISBN 9054521368, 184 pagina's, Uitgeverij Passage, 2005
Van Stefan Nieuwenhuis (Eerbeek, 1972) verscheen eerder 'Dan liever
de lucht in', een bundeling van het beste uit zijn humoristische
undergroundtijdschrift Van Speijk, dat in 2006 tien jaar bestaat.
Hij werkte mee aan het 3FM radioprogramma
Stenders Vroeg en is redacteur van
Zone 5300, tijdschrift
voor strips, cultuur en curiosa. 'Ik ben omringd door debielen en ik
voel me goed' is zijn romandebuut
De Letteren Spreken
De Debutanten bij de Boekgrrls |