Ik heb net gisteren Orion van Deon Meyer uitgelezen. Een
thriller van een Zuid-Afrikaanse auteur. Moet zeggen dat het wel naar meer smaakte.
Het verhaal gaat over een ex-politierechercheur die door
een advocate wordt ingehuurd om op zoek te gaan naar een verloren testament. Hij is uit
het politiewerk gestapt om een reden, die lang onduidelijk blijft. Je weet als lezer dat
het iets te maken heeft met de moord op zijn maat, maar zelf zegt Zatopek (vernoemd naar
een beroemd atleet) Van Heerden dat dit niet de reden is.
Het verhaalt wordt in twee lagen verteld. Eén het verhaal
naar het zoeken naar het testament, waarbij Zet (zoals zijn moeder hem noemt) al gauw
allerlei vieze historie uit het gruwelijke verleden van Zuid-Afrika blootlegt uit de
apartheidstijd. En twee het terugblikken van Zet naar hoe hij is geworden tot de man die
hij nu is.
Het verhaal steekt goed in elkaar, en je krijgt een (denk
ik) goed beeld van hoe de Zuid-Afrikaanse maatschappij nu in elkaar zit. Hoe blank, zwart
en kleurlingen zich proberen aan te passen in een structuur die zo veel anders in elkaar
zou moeten zitten dan tien, twintig jaar geleden. Maar waarvan Zet en zijn medespelers in
dit boek zich ook realiseren dat in die maatschappij de geschiedenis niet zomaar uit te
vlakken valt, en mensen elkaar nog steeds beoordelen op hun huidskleur. Meyer draait daar
niet om heen in het boek.
Maar ik wil het boek niet meer een politieke lading
toedichten dan nodig is, want het is gewoon een spannend boek. Je bent net als Zet zoekend
naar een ingang naar hoe het verhaal van de erfenis in elkaar steekt. Zet komt er achter
dat degene van wie het testament was, (de man is op gruwelijke wijze geliquideerd) tot
voor een aantal jaren niet heeft bestaan. Dus waar kwam deze man vandaan en waar kwamen
die Amerikaanse dollars vandaan? Zet raakt algauw verwikkelt in een lastig spervuur tussen
zijn vroegere maten bij de politie, een gangster die hij vraagt om zijn moeder te
beschermen en het Zuid-Afrikaanse leger, en de moordenaar.
Ik ga niet verklappen hoe het verhaal in elkaar steekt, dan
moeten jullie het zelf maar lezen als je van thrillers houdt. Het mooie van het boek vind
ik dat naast de spanning, Meyer begrip voor de hoofdpersoon van Zet neerzet. Hij krijgt
wat body, is niet erg eendimensionaal. Het zit op zich wel in
"oppervlakkigheden", Zet houdt van klassieke muziek en koken. Hij heeft een vrij
bijzondere opvoeding gehad, hij groeide op in een mijnwerkersdorp. Zijn vaderwas
mijnwerker, zijn moeder beeldend kunstenaar. En dan met zo'n naam opgroeien in een ruig
mijnwerkersdorp. En hoe hij dus verwordt tot de afgezakte en aan lager wal geraakte man
die hij nu is, die weer door zijn moeder onder haar hoede is genomen, al weert hij alles
zoveel mogelijk af, en laat zij hem op zich ook wel de vrijheid.
Aanrader wel. En uit een aankondiging in het boek begrijp
ik dat een eerder boek van hem Feniks gaat voer een bijfiguur uit dit boek, waardoor je
misschien weer een andere beschrijving van deze Zatopek krijgt. Ik denk ik die ook nog
maar ga lenen.
Erna