Het boek begint met de getekende stamboom van de familie Addison. Het
boek is geschreven in de ik-vorm, door Maddie Addison. Het boek heeft 3
delen.
Deel 1.
Maddie komt na 11 jaar weer terug op Sand Island, waar de familie een
huis heeft. Vele zomers werden daar doorgebracht door de familie. Maddie
is er dus 11 jaar niet geweest door een traumatische ervaring in de
laatste zomer dat ze er was: de dood van haar dochtertje. Over deze dood
voelt ze zich enorm schuldig. Hierdoor heeft zij een enorm drankprobleem
gekregen. Ze is in behandeling van een psychiater. Nu komt ze terug
omdat haar moeder stervende is, en haar laatste maand door zal brengen
op het eiland. De hele familie verzamelt zich in het huis en zo maken we
kennis met allen.
Deel 2.
De familiegeschiedenis wordt in dit deel uitgediept. Maddie's jeugd,
haar studies (literatuur, later filmacademie), haar relaties,( ze was
erg verliefd op haar neef Derek) haar relatie met Angus, de geboorte van
hun dochtertje Sadie, de dood van dit kindje. De familie is een
samenraapsel van bijzondere en eigenzinnige types. Maddie is een
buitenstaander, en heeft moeite met het verwerken van de dood van Sadie.
Herinnert zich regelmatig adviezen van haar psychiater. Ze probeert haar
plaats te zoeken in de familie.
Deel 3.
De hele familie is gearriveerd. De homosexuele vriend / mede-filmmaker
Ian is ook naar het eiland gekomen om Maddie bij te staan, én hij gaat
een film maken van deze bijzondere familie. Het wordt duidelijk hoe de
familiebanden in elkaar zitten, en wat er in het verleden is gebeurd.
Hoe de baby is gestorven, waarom Maddie zich zo schuldig voelt. Moeder
sterft, en de familie moet zich beraden wat er met het huis moet
gebeuren. Langzaam maar zeker krijgt Maddie weer het gevoel dat ze bij
deze familie hoort, en er veilig is.
Ik vond dit boek gewoonweg slecht. Ik had erg veel moeite om het uit te
lezen. Er zit geen lijn in het verhaal, regelmatig worden enorme
zijpaden bewandeld, er is geen dialoog die in één keer opgeschreven is.
Het verhaal wordt verstoord door terugblikken, associaties, bedenksels.
Erg slechte zinnen maken het geheel nauwelijks leesbaar: voorbeeld:
"Welk land was dat, Angus?" vroeg ik, wetende dat ik niet kon
hopen hem ervan te weerhouden mij iets te vertellen wat ik hem al
aan alle anderen had horen vertellen.
Bizarre vergelijkingen voorbeelden:
"Ik had maar twee uur geslapen en mijn hersens voelden aan als
uitgedroogde tonijn in de hete middagzon"
"De mannen hebben hun kracht verloren door slecht functionerende
prostaten, en de vrouwen (die altijd taai zijn geweest, maar het
verborgen hebben gehouden onder een afnemende vloed van oestrogeen)
komen nu eindelijk tot hun recht."
Tsja.
Jacqui
|
uitg. De Bezige Bij:
Maddie Addison keert na elf jaar terug naar het vakantiehuis waar haar
familie van oudsher de zomer doorbrengt. Al die jaren heeft ze
geprobeerd haar rijke, excentrieke en onmogelijke verwanten te ontlopen.
Nu haar moeder niet lang rneer te leven heeft, komt de familie voor een
laatste keer bijeen in het vervallen huis. Zo zijn er Maddie's
onberispelijke zus Dana, de theatrale neef Sedgie, jeugdliefde Derek en
de ondoorgrondelijke Adele. Maddie wordt herenigd met de spoken uit haar
verleden - de lastige moeder, pijnlijke herinneringen en een onverwerkte
dood - maar ontdekt ook een troostend geheim. Ze merkt dat ze rneer
gemeen heeft met deze rumoerige, zonderlinge en temperamentvolle familie
dan ze ooit had gedacht. Aan het eind van een wonderlijke zomer is
Maddie een thuis rijker.
Van goeden huize is een hartverwarmend verhaal over familie, een huis
vol geschiedenis en geheimen, over de tragiek van de liefde en het leven.
Maar ook een subtiel portret van een vrouw op zoek naar haar plaats in
het leven. Gamble's scherpe blik en frisse toon doen denken aan Anne
Tyler, haar ironische beschrijvingen van familierelaties aan Woody
Allen, en haar gevoelige toon aan die van Janet Fitcli.
Oorspronkelijke titel: Good Family
364 blz.
ISBN 90 234 1800 x
|