Een boek met zo'n 125 pagina's, het was snel uit. Is het een aanrader?
Hmm. Het heeft een vrij ingewikkelde opzet. Het begint met een brief van
de uitgever naar de auteur, met de opmerking dat deze het meegezonden
manuscript nog maar eens moet herzien. Dan volgt het verhaal hoe de
auteur
aan het script komt, en dat moet meteen de uitleg zijn dat er niet aan
getornd kan worden. Het script, 'tedere albinoziel' geheten, volgt in
drie
delen: 'Hondengejank', 'leeuwengebrul' en 'wolvengehuil'. Daarna komt er
de verantwoording over dat manuscript, dat niet door de auteur zelf
geschreven is. Tot besluit een antwoord aan de uitgever.
Het eigenlijke verhaal is niet chronologisch, het zijn meer drie versies
van hetzelfde. Centraal staat de onmogelijke liefde van een meisje voor
een oudere man, die elkaar op verschillende tijdstippen in hun leven
ontmoeten. Het thema lijkt te draaien om het lot: is het mogelijk dat de
wederhelft die eigenlijk voor je bestemd is in een ander tijdperk
geboren
wordt, waardoor je de liefde van je leven misloopt? In deze verhalen is
het niet onmogelijk, maar wel onwaarschijnlijk. Maar je 'voorbestemde
liefde' kan ook al dood zijn als jij geboren wordt..of pas een eeuw
later
geboren worden. Wat dan?
De verhalen in verhalen, steeds andersom, als een Droste-effect, maken
er
een warboel van. Het kan best dat alles op zijn plaats valt als ik het
nog
een keer zou lezen, maar daar heb ik weinig zin in. En dan zet het
nawoord
alles weer op zijn kop. Erg modernistisch. Modern is ook de taal.
Misschien zou iemand het poëtisch noemen, maar ik begrijp graag wat ik
lees. Wat wordt bijvoorbeeld bedoeld met 'tedere albinoziel"? Ik weet
het
niet.
Marjo van T.
> De verhalen in verhalen, steeds andersom, als
een Droste-effect, maken er een warboel van.
Schreef Marjo.
Helemaal mee eens. Ik raakte volkomen de draad kwaad. Vond het in het
begin erg mooie zinnen en mooi verwoorde gevoelens, maar snapte het op
een gegeven moment beslist niets meer van en heb het toen weggelegd.
Dacht dat het lag aan het feit dat ik het in de nachtelijke uurtjes las.
Ben blij dat jij er nu hetzelfde over denkt.
> De verhalen in verhalen, steeds andersom, als
een
> Droste-effect, maken er een warboel van. Het kan best dat
> alles op zijn plaats valt als ik het nog een keer zou lezen,
> maar daar heb ik weinig zin in. En dan zet het nawoord alles
> weer op zijn kop. Erg modernistisch.
Doet een beetje denken aan de structuur van 'History
of Love' dat was ook zo'n ineengevouwen structuur met boek in boek
in boek...pfoe..
> Modern is ook de taal. Misschien zou iemand het
poëtisch
> noemen, maar ik begrijp graag wat ik lees. Wat wordt
> bijvoorbeeld bedoeld met 'tedere albinoziel"? Ik weet het niet.
Helpt het als ik zeg dat Beurskens voorheen poezie schreef? Tja, een
albinoziel, een ziel zonder kleur, dat kan zijn een tabula rasa, waar
nog van alles op kan gebeuren of een makkelijk te kwetsen ziel die zich
ook nog blootstelt. Maar ja, als het zo ingewikkeld moet...:-)
De
man in kwestie, de oudere man dus, wordt 'tedere albinoziel' genoemd.
Hij lijkt mij niet een makkelijk te kwetsen ziel. Dat zou het meisje
eerder zijn. Wat je zegt, het is nogal gecomplceerd, om het zachtjes te
zeggen. Het staat op de flap ja dat hij dichter is/was. Maar ik ken meer
dichters die toch begrijpelijke proza schrijven.
Marjo T.
|
Het eigenlijke debuut van Huub Beurskens als dichter was in 1975 met
Blindkap, gepubliceerd in België en ontsnapt aan de kritiek. De eerste
bundel bij zijn vaste uitgever Meulenhoff verscheen twee jaar later, in
1977: Cirkelgang. Sindsdien volgden vele bundels die in 1997 in één band
verzameld werden onder de titel: Bange natuur: en alle andere gedichten
tot 1998.
In die tijd maakte zijn werk een duidelijke ontwikkeling door van
hermetische naar open poëzie en van 'talig' naar persoonlijk. Hij
schreef ook geëngageerde gedichten over milieuvervuiling. Uit veel
gedichten blijkt zijn grote belangstelling voor beeldende kunst, vooral
de schilderkunst. Hij is zelf ook werkzaam als schilder en volgde een
opleiding aan de kunstacademie. Behalve dichter is hij ook werkzaam als
essayist en romanschrijver.
(Koninklijke
Bibliotheek)
Huub Beurskens (1950) is een van de meest gelauwerde dichters van ons
land. Hij stamt uit de generatie dichters die in de jaren tachtig en
negentig het literaire landschap veranderden. Ook heeft hij zich bewezen
op aangrenzende terreinen als proza, essayistiek, beeldende kunst en
cultuurkritiek. Zijn werk kreeg de afgelopen jaren alle belangrijke
poëzieprijzen: de Herman Gorterprijs, de Jan Campertprijs en de
VSB-Poëzieprijs.
(Uitgeverij
Meulenhof)
Een persoon die centraal staat in het manuscript in de roman is Leonard
Liebezeit. Leonard is een persoon die een uitmuntend gevoel voor taal
heeft en zich bovenal erg goed kan uitdrukken. Handig, wanneer je met je
wijsheid wilt pronken
(8weekly
over dit boek)
Onlangs verscheen Als met een vogeltje, een bundel die vrijwel
geheel over bomen gaat. Het motto luidt 'Kunt gij met hem als met een
vogeltje spelen/ en hem vastbinden voor uw meisjes?' Een intrigerende
tekst als je de bijbel (Job 40:24) niet kent en die associaties wekt met
seksspelletjes die kinderen spelen. (Een uitgebreide bespreking van deze
gedichtbundel door
Annette van den Bosch) |
