Dit boek werd in enkele recensies vergeleken met Bridget Jones
en ik
kan die mening niet delen. Dit boek is veel beter. Het heeft veel meer
diepgang ondanks dat de humor niet geschuwd wordt. Waar Bridget constant
bezig is met haar uiterlijk en het vinden van De man van haar dromen weet
Sophie Appelbaum wie zij is en accepteert zichzelf zoals ze is. Ze beziet
zichzelf met de nodige humor en scepsis en kan daar zeer aangenaam over
vertellen De Amerikaanse Sophie Appelbaum groeit op met haar ouders en
twee broers. Ze is joods maar als ze voor haar bat-mitswa moet leren
blijkt dat ze niet veel met het geloof op heeft. Haar vader ziet ze als
een milde en alleswetende man. Vraag het vader en je weet wat je moet
doen. Het leuke is dat Sophie alles observeert en met een droge humor en
licht cynisme conclusies trekt. Ze weet dat ze wel redelijk intelligent
maar lui is, ze studeert wel maar leest liever een goed boek. Na haar
studie vertrekt ze naar New York en woont ze afwisselend bij haar twee
broers, haar grootmoeder en een vriendin maar weet precies wanneer het
tijd is om op te stappen. Het is heerlijk om te lezen hoe haarscherp
Sophie haar positie ziet in die huizen. Haar broers, waar ze een
uitstekende band mee heeft, verschillen enorm van elkaar. Een broer
studeert medicijnen en woont samen, de andere broer loopt over van ideeën,
heeft duizendeneen banen, steeds wisselende vriendinnen maar beiden zijn
in Sophie's ogen geweldig. Maar ook deze broers weten haar te verbazen
zoals zoveel dingen. De broer die samenwoont heeft een erg gelovige joodse
vriendin die ook kosjer kookt. Nuchter als Sophie is houdt ze geen
rekening met aparte spullen gebruiken als de vriendin niet thuis is en
haar broer vindt dat diep in zijn hart eigenlijk wel leuk. De vriendin
beziet haar dan ook met argwaan en Sophie besluit dan ook weg te gaan
omdat ze ziet dat haar broer echt gek op zijn vriendin is. Ze wil niet dat
er spanningen komen tussen haar broer en zijn vriendin door haar.
Ze leert zichzelf typen uit een cursusboek omdat ze een baan bij een
uitgeverij zoekt, als redactieassistente. Het is echt humoristisch
zoals ze haar vorderingen beschrijft, het wordt bijna een vaste kreet in
huis: En... hoeveel aanslagen? Na veel oefenen en ploeteren achter haar
typemachine weet Sophie genoeg aanslagen te produceren zodat ze eindelijk
kan gaan solliciteren om de door haar gewenste baan te krijgen. En... ze
komt erachter dat die baan ook niet alles is, maar wetende dat ze geen
enkele ambitie heeft om carriere te maken zoekt ze ook niet echt verder.
Ze zal wel zien hoe het loopt.
De vriendjes van Sophie worden natuurlijk ook besproken maar dan door de
ogen van Sophie. Verliefd als ze kan zijn blijft ze toch nuchter. Ze weet
dat ze als een blok voor iemand kan vallen maar ze weet ook dat als het té
close wordt ze het benauwd krijgt.
Het is een heerlijk boek om te lezen. Gewoon het dagelijks leven van
iemand maar Sophie kan van veel dingen versteld staan, dingen een
wonder vinden. Ze ziet dat vriendschappen zomaar kunnen veranderen of
overgaan, dat ouders en broers anders kunnen zijn dan ze denkt zowel in
poitieve als negatieve zin. Ze ontdekt dat de 'grote 'liefde ook minder
groot kan zijn. Kortom, het is een verhaal over het leven zelf maar op een
zeer prettige manier beschreven. Een aanrader! Oorspronkelijke titel: The
Wonder Spot. Vertalers: Tjadine Stheeman en Gerda Baardman
ISBN 90-234-1751-8
Uitgeverij Cargo
Ingenaaid, 335 pagina's
Verschenen: juni 2005
Dettie
|
The Wonder Spot is about creating your wonder spot.
In The Wonder Spot, it is referring to when Sophie understands herself, feels at home or feels close to someone. It is about an ordinary life. It is about finding love and a career and a way of dealing with your family. Then you have these moments where you advance a little bit, you understand something or you are that much closer to creating the kind of life that you want to have. There is so much difficulty that she goes through. I think it is similar to the difficulty that most people go through.
(Meer in het interview van Linda
Rubright en Melissa Bank)
But I would argue that nobody can actually be funny and erotic at the same time. They don't really go together. I mean, I hope that I'm erotic. But when you're being erotic, you're creating a spell; when you're making a joke, you're breaking it.
(Meer in een interview met de schrijfster in Salon
Books)
Bar Mitswa
Op de twaalfjarige leeftijd viert een meisje haar Bar Mitswa. In liberale gemeenschappen leert lezen uit de Thora. Orthodoxe meisjes vieren hun Bar Mitswa in de synagoge, thuis, op school of tijdens een ceremonie op
zondagmiddag.
(Meer bij "Het
Jodendom")
Kosjer koken:
Het voedsel moet geschikt en rein zijn volgens de bijbelse en rabbinale spijswetten (kashrut).
- Alleen herkauwende dieren met volledig gespleten hoeven zijn rein.
- Geen schelp- of schaaldieren.
- Vissen moeten op zijn minst een vin hebben die in het water zichtbaar moet zijn.
- Vlees kan niet met zuivelproducten gegeten worden, er moet minstens 6 uur tussen
zitten.
(Meer bij de Mediatheek
over het jodendom)
|
