|
ascha
Peper: "Spaans hondje"
en nog
meer ...
In Febuari 99 was er een prachtig
boek op onze lijst - we raakten bijna niet uitgemeeld erover ...geniet mee met onze
beginnende Peper verslavingen...
> Gisteren naar de bieb op zoek naar het Spaanse Hondje, maar alle examplaren
waren uitgeleend/gereserveerd enzovoort dus ben ik gaan kijken voor andere boeken van mw
Peper. Kwam thuis met een dikke boek van "Alle Verhalen". Ben op bld.20
van de Waterdame. Ach ik wil niet meteen met superlatives gaan gooien, maar het is gewoon
- em, ze schrijft gewoon alsof het MAKkelijk is om zo goed te schrijven.
Verder vond ik het wel interressant om te zien wie ze is (ik wist helemaal niet of Rascha
Peper een man of vrouw was, zwart of wit, Spaans of Chinees). Een Nederlands vrouw
van in de 30 (? - zoveel info staat er ook niet bij - dit verzin ik zelf van de
foto) met intelligente lachende ogen en een Kirk Douglas kin. Ik geloof dat ik nu
maar weer alles van haar moet lezen. Toch leuk om een nieuwe schrijfster te
ontdekken zo via de Grrls - van wie kwam de eerste tip trouwens (nee - geen prijs
deze keer - gewoon nieuwsgierig)
> He jammer van die prijs ;-) want heeeel lang geleden heb ik jullie warm kunnen maken
voor Peper. De Waterdame is voor mijn trouwens nog steeds de topper. Ik vind het zo leuk
te merken dat steeds meer grrls Peper lezen en er (tot nu toe) allemaal enthousiast over
zijn.
> werkelijkheid met de mystiek kunnen mixen, de karakters kunnen observeren, hun taal
kunnen verstaan en spreken ....oh boekhandel here I come voor meer Peper.
> Wat een prachtig boek. Ik heb zwaar de pest in over het feit dat het bijna uit
is en ga steeds langzamer lezen. Zwaarmoedige Victor, briljante Felix met z'n Gilles de la
Tourette, Pleuntje met de rooie lippen, hondje Knak (gezellig kwispelend op een hoge
steiger - mooi beeld), alles-draait-om-de-buitenkant'-Ella .... Iemand ook bezig in Een
Spaans Hondje? Vurtel vurtel!
> Heb net de eerste hoofdstuk uit. Al op bladzijde 2 wist ik niet of ik moest lachen of
huilen. (Victor's overpeinzingen of hij wel of niet de hond mee kon nemen naar de
begrafenis van zijn moeder - bang voor melodrama)
Aantal bladzijden verder lag ik gewoon dom te giechelen - prachtig omschrijvingen van hoe
iedereen om de graaf staat en hoe ze met hun verdriet omgaan en daarna "De hond leek
voornamelijk geïnteresseerd in de technische kant van de zaak: met de kop scheef was hij
een en al aandacht voor de rolbewegingen van de touwen langs de katrollen. Uiteindelik
gooide iedereen een schepje aarde op de kist; Jaspers zeven-jarig zoontje Pelle wel zes,
het schepje moest hem afgenomen worden."
Maar wat is er precies aan de hand met Felix - is hij autistisch (?) ofzoiets? Die rare
uitbarstingen en dan weer heel normaal - ik zie meteen Dustin Hoffman voor me in Rainman
>Spaans hondje heb ik vorig jaar met zeer veel plezier gelezen en direct tot boek van
het jaar 98 uitgeroepen. Ik heb veel passages een paar keer achter elkaar gelezen omdat ik
het taalgebruik zo mooi vond. Vooral het begin (die oude dame die steeds weer op de
memoryknop van de telefoon drukt en dan denkt dat ze haar zoon spreekt) en het eind
natuurlijk. O, wat prachtig!! Ik ga het binnenkort kopen, want ik wil het zeker nog een
paar keer lezen.
> Ik zag Knak daar gewoon staan, niks wanhopig klauwend aan de kist, maar met de kop
intelligent-scheef van 'nou effe oplette want hoe werkt dat nou precies'. Hahahahahaha.
> Over Felix - Ik dacht eerst dat hij het obligate mongoolse broertje was of zo.
Maar tis dus Gilles de la Tourette. Heb je dat stukje al gelezen van dat-ie Pleuntje
voorbereidt op hoe hij de liefde bedrijft? En haar (liefdevolle) reactiedaarop.
Buitengewoon.
> En nog even een reactie op wat Els schreef over die oude mevrouw die steeds
denkt dat ze haar zoon aan de telefoon heeft: moooooooooooooooi
> he. Komt dat niet later in het boek nog terug? Het is echt een boek waarbij je
beurtelings (hard) lacht en (bijna) huilt. Of tegelijkertijd, dat is pas gek.
> Na alle leuke reacties over Spaans Hondje durf ik bijna niet meer te reageren. Want
ik vond Spaans Hondje niet zo leuk.
> ik begon me net af te vragen wanneer er nou een negatieve meel over het hondje zou
komen, want het is natuurlijk niet zo leuk als we allemaal helemaal met elkaar eens zijn.
Maar van de rest van je meel begrijp ik eigenlijk niet wat je "niet zo leuk" aan
vond.Vurtel vurtel...
> Niet zo leuk is misschien ook niet het juiste woord. Maar ik kan ook niet
zeggen dat het echt slecht was. Ik heb het tenslotte wel uitgelezen. Maar ik vond het niet
lekker lopen. Het was niet zo dat ik echt door wou lezen. Ik moest het te vaak weleggen.
> Ik moet even, voordat ik ga verklappen wie mij het meest aansprak in het boek,
het volgende kwijt. Wat ik zo immens knap vind van Peper is dat alle personen en
omstandigheden die zij beschrijft moeiteloos uit haar gedachten schijnen te komen. Het is
alsof al die personen en omstandigheden vanuit haar werkelijkheid en niet vanuit haar
fantasie geboren zijn. Zij creeërt een wereld waarin alles op zijn plaats is, polen en
tegenpolen in persoonlijkheden, liefde en onmacht, begrip en onbegrip.
> Mijn stelling is altijd dat werkelijkheid subjectief is, maar met Peper's
werkelijkheid wordt mijn subjectieve werkelijkheid toch wel verdraaid goed objectief
benaderd. Wat ik hiermee bedoel is dat het allemaal zo tastbaar wordt gemaakt. Ik heb geen
moment terug hoeven bladeren om op te zoeken wie wie was in het verhaal. De mensen die zij
aan elkaar heeft gekoppeld _horen_ daadwerkelijk bij elkaar, ze zijn voor elkaar gemaakt,
zij maken het verhaal. De tegenstellingen (in persoonlijkheden, waarnemingen en
(on)werkelijkheid) zorgen ervoor dat het een groot geheel gaat vormen, geen stukje
ontbreekt. De toevoeging van een te bouwen, ideeële, kathedraal en de hond als leidraad
voor alles wat er gebeurt vind ik de sublieme ingrediënten in de menselijke soep waar
alles om draait. Is het niet de zin van het leven om dat wat je gelukkig maakt, ook al
denken anderen daar (in eerste instantie) anders over, proberen te bewerkstelligen, en
door anderen te laten zien dat je daardoor zelf een gelukkiger persoonlijkheid wordt/bent
geworden, je daardoor ook meer kunt betekenen voor die anderen?
(Nou, dit is van mijn kant toch wel een aardig staaltje filosofie dacht ik :-).
> Dan even de vraag beantwoorden wie mij het meest aansprak in het boek. Ik vond
Pleuntje toch wel de numero uno in het geheel. Waarom? Omdat Pleuntje zichzelf is met haar
opvallende uiterlijk: blauwe kousen, warrig haar, vindt de naam Pleuntje ook meer bij
zichzelf passen dan Appolonia (was het geloof ik, maar ben tussentijds al weer -tig boeken
verder) en ze heeft een opvallende persoonlijkheid. Zij houdt van Felix om wie hij is,
observeert mensen, ziet wat er gebeurt zonder dat er een woord gezegd wordt en weet
daardoor wat ze kan/moet doen om mensen op hun gemak te stellen. Zij zorgt er voor, samen
met Knak, dat de broers Felix en Victor weer contact met elkaar krijgen, en de manier
waarop ze dat doet vind ik alleen maar te prijzen.
> Dan nog even over Knak. Ja, Knak is alles wat hond en mens (en in ditverhaal
Pleuntje) verenigt.
> ja - ze zijn er niet neergezet om een kunstmatig verhaal uit te werken - de
verhaal komt door wat ze doen, wie ze zijn.
>> De toevoeging van een te bouwen, ideeële, kathedraal en de hond als leidraad
voor alles wat er gebeurt vind ik de sublieme ingrediënten in de menselijke soep waar
alles om draait.
> (Menselijke soep - heerlijk) En dat over de hond als leidraad - ja da's mooi - is
niet te dik opgelegd (voordat mensen ga denken dat het een sentimenteel dierenverhaal is
ofzo) hij komt gewoon af en toe ertussendoor - een soort vrolijke clown die natuurlijk
alle problemen maar half volgt maar toch alles goed in zich opneemt voor zover hij dat kan
en zijn eigen draai aan geeft.
> Dan even de vraag beantwoorden wie mij het meest aansprak in het boek.
> Ik vond Pleuntje toch wel de numero uno in het geheel. Pleuntje is inderdaad een
heldin om nooit te vergeten. wat ze kan/moet doen om mensen op hun gemak te stellen. zelfs
de helse Dobermans werden makke lammetjes onder haar vriendelijk doch no-nonsense
benadering - prachtig hoe dat omgaan met die honden weer haar heldere karakter verder
bevestigt
> Maar even wat anders - Als ik niet daadwerkelijk in het boek aan het lezen was
vandaag (gelukkig vielen werken en lezen goed te combineren voor een groot deel van de
dag) was ik bezig in mijn hoofd met de casting voor de film... (want die moet er komen
natuurlijk...) Ik had al Dustin Hoffman in gedachten voor Felix (the Rainman connection)
maar toch ben ik hier vanafgestapt. Dustin mag wel zwaarmoedig Victor spelen, maar Felix
MoeT Arjan van Ederveen zijn!! Zie je het al voor je...?? En gladjanus Jasper moet dan
maar door de prototype slijmbal Tom Cruise gespeeld zijn. En Pleuntje? Sylvia Millecam
misschien? Ella? kweet het niet - ik ken heel toevallig een *echte* maar die is geen
actrice... Sensible Lillian Linda de Mol? Wie heeft er nog ideeën hierover?
> Wil je a.u.b. snel iemand anders verzinnen voor de rol van onze fantastische
Pleuntje!!
> Ik kom maar nog niet naar het staart van het Hondje... Ik wil eigenlijk nog geen
afscheid nemen van Felix en Pleuntje en al. Nog 20 bladzijden ofzo en is het voorbij. Dan
maar een hoop andere dingen ertussendoor doen, en af en toe een paar stukjes.
> Ik heb precies hetzelfde. Ben op pagina 288. Als ik nu ga lezen dan heb ik het over
een kwartiertje uit. Ik moet dus nodig dat advies gaan afschrijven,
>>Het was niet zo dat ik echt door wou lezen. Ik moest het te vaak wegleggen.
> Had ik dat maar ook gedaan - had in nu nog minstens 100 paginas te gaan...
>> De reden dat ik het uitgelezen heb is omdat ik wilde weten wat er met het hondje
en Victor zou gebeuren.
> maar het was toch duidelijk vanaf het begin waar ze zouden zijn?? Het ging toch meer
om wanneer/of Felix ze trug zou vinden?
>> Soms vind ik het jammer dat een boek uit is. Dat had ik bij dit boek niet.
> Ikke wel. Maar ach - zo'n eind - er kan toch nog altijd een vervolg komen? (Of is dit
heel flauw van me om zoiets te willen?) Een trilogy - dat is toch heel trendy
tegenwoordig? Felix en Pleuntje zouden een geniale tweeling kunnen krijgen...Jasper zou
heel tragisch onder een zandsculptuur bedolven kunnen worden... Victor zou Follies
Unlimited kunnen oprichten... Knak zou een speels Spaans teefje kunnen ontmoeten en samen
zouden ze een nieuwe oer-Europese hondenras kunnen stichten...
>> Zij zorgt er voor, samen met Knak, dat de broers Felix en Victor weer contact met
elkaar krijgen, en de manier waarop ze dat doet vind ik alleen maar te prijzen.
>
> ach mens, hou toch op zeg! vreselijk was het - eindelijk op bladzijd 295 gebeurde het
- wat Jacq al voor gewaarschuwd had - janken en lachen tegelijk...
> En een film, en een vervolg ... Theme-song? Musical (neeeeeeeee!!!)? Over die casting
moeten we het dan echt nog eens hebben (Sylvia M. als Pleuntje - sorry hoor dat Kan toch
niet) en die trilogie: als het maar meer is.
> Soms is het ook een gevoel. Hier zijn veel grrls die het wel goed/mooi vonden en mij
sprak het niet aan.
> prima toch - ik begon me zorgen te maken dat het zoveel undiluted praise kreeg. Is
toch niet goed als IedereeN iets goed vindt? Dan is er toch iets mis mee? Nee,ik ben zelfs
Blij met je tegengas
> (Maar Arjan van Ederveen als Felix - mag dat aub Wel?)
> En ondertussen meer gedachten gehad over deel 2...
Jasper zou heel tragisch onder een zandsculptuur bedolven kunnen worden... (Maar was
het een ongeluk? Of toch de resultaat van een slinkse samewerking tussen sensible Lillian
and zeurpiet Lodewijk - die natuurlijk al jaren een zware, rijkelijk met schuld doorspekte
verhouding hadden...)
> >Knak zou met een speels Spaans teefje een nieuwe oer-Europese hondenras kunnen
stichten... (Knak en de Spousjes - volgende Nederpop sensatie?)
> En ik wil ook kennis maken met de rest van de familie van Pleuntje - want haar
moeder is maar een burgerlijke tuthola dus waar komt haar Pleuntjeness vandaan?
> Moet je trouwens een *hondenmens* zijn om dit boek te lezen?
> nee hoor - Knak is eigenlijk maar een bijkarakter - daarom is de titel juist de
leuker. De 'Menselijke soep' (gejat - weet niet meer van wie) met al die drijvende hapjes
Rivella mensen - dáár gaat het om.
> > Moet je trouwens een *hondenmens* zijn om
dit boek te lezen? Dat zie ik het somber in. Ik ben een *kattenmens*.
> Ik ook, Ineke, maar laat het me je verklappen - deze hond met bijnaam Knak en
later ook nog andere namen is eigenlijk een gekostumeerde (en zeer goed gegrimeerde, dat
wel) kat.
> Het is wel een beetje gek, maar ik heb net gestemd op een PLeuntje.
> haha - nou ja, er zijn erger manieren
in ieder geval weer een promotie stunt voor Rascha Peper's "Een Spaans
> Drama en sensatie - stop de press - iemand gesignaleerd die er niets aan vond!
Gisteren bij vriendin wie ik laatst jubelend ingelicht heb over mijn nieuwste nederlands
ontdekking op schrijvers gebied. Op een gegeven moment zag ik een bieb editie van
het hondje onder de tafel liggen tussen de stapels andere leesvoer.
En?
Ze durft me bijna niet aan te kijken ... Nou ja - ik vind het niet Erg of zo als mensen
niet hetzelfde smaak hebben als ik, maar ik was echt verbaasd dat zij er iets negatiefs
over zou kunnen zeggen en was heel benieuwd naar haar redenen. Die ze gelukkig heel goed
uit kon leggen.
Zij vond (ff kijken of ik het goed genoeg begrepen heb om door te geven...) dat het ...
iets groots was dat in een te kleine jasje was geperst. Wel met veel wonderschone zinnen
maar die paste niet in het geheel - het verhaal was te mager om zoveel schoonheid te
verdragen. Of zo. Zij vind dat Peper een beetje stikt in de beperkingen van de nederlandse
taal. (zij is wél een nederlandse maar leest ook meestal engels).
Nou ja, wat het op neer kwam is dat ze het boek meestal met een gevoel van irritatie
heeft gelezen. (en als ik het niet aangeraden had was ze allang mee gestopt) Zij vond het
verhaal te mager om een sterke roman te maken - wilde meer weten over het achtergrond van
Victor, zijn moeder. (Ja - ik wilde OOk mEEr natuurlijk, maar eigenlijk maakte het me niet
uit waarover, als er maar mEEr was.) We hebben besloten dat we toch op andere manieren
lezen - als ik een style mooi vind dan kan ik ook boodschappenlijsten geschreven in dat
stijl met plezier lezen. Zij leest meer poëzie, en daar geniet ze vooral van style, maar
in een roman wil ze toch wat meer conkreets. (Tja, ik vond het verhaal toevallig wel
boeiend, maar dat kwam voor mij op de tweede plaats na het baderen in dat zijden taal
gebruik) (Baderen in zijde?? - mixing your metafors a bit there...) Eigenlijk niet zo hEEl
negatieve kritiek, maar het feit dat ze niet genOten heeft verbaasd me zo. (en trouwens ze
vertelde ook dat dat Halidon verhaal van Felix' medicine klopte allemaal precies - ze is
ook b-verpleegkundige en kent dat spul wel)
Ok, dat was het dan - een selectie uit onze Spaans Hondje mails. Ook over andere Peper
boeken hebben wij tussendoor gesproken, maar om dat er OOk allemaal hier te zetten wordt
te veel van het goede ben ik bang. Diverse Grrls hebben ook inmiddels Rascha Peper live
ontmoet (boekenweek - veel optredens door het hele land) en ook daarover zijn de reakties
heel positief. Prachtig mens die prachtig boeken schrijft - wat wil een Grrl nog meer??
Elma, maart '99
|
|