Het januariboek is niet zoveel gelezen. Daarmee teken
ik meteen aan dat ik, hoewel voorsteller van dit
boek, het ook niet gelezen heb. Hieronder plak ik
de reakties van de boekgrrls.
ik
heb het weer met veel plezier gelezen! Waarom? Ik hou van boeken waarin
de personages met al hun gedachtespinsels en
twijfels worden neergezet. Ik identificeer me niet
met Raskolnikov in de zin dat ik goedkeur wat hij
denkt en doet, maar het proces vind ik wel herkenbaar. Zijn reactie op
de buitenwereld, hoe hij beïnvloed wordt door de mensen om hem heen en
door wat er gebeurt vind ik prachtig beschreven. Als hij zich niets had
aangetrokken van de wereld om hem heen had hij de
moord ongestraft kunnen plegen, maar zo zie je maar: een theorie
bedenken is iets anders dan het in de praktijk uitvoeren. En
uiteindelijk overwint de liefde, al krijg ik de indruk dat hij het
liever niet toe had gegeven!! Er waren lezers die de vreemde namen
lastig vonden, voor mij voegde dat juist iets toe: de Russische namen
zijn romantischer dan Jan, Piet of Klaas!
Volgens
zijn overtuiging was het zo dat deze toestand van verstandsverbijstering
en verval van wilskracht iemand op dezelfde wijze overvalt als een
ziekte,dat ze zich geleidelijk ontwikkelt en kort voor het plegen van de
misdaad haar hoogtepunt bereikt; dat ze precies zo voortduurt tijdens
het plegen van de misdaad en nog enige tijd daarna en dat ze daarna
overgaat zoals ook elke ziekte overgaat. de
vraag is echter:is de ziekte de oorzaak van de misdaad of gaat juist de
misdaad door zijn bijzondere geaardheid altijd gepaard met iets wat op
een ziekte lijkt?"
Volgens
mij is het zo dat Raskolnikov denkt dat dat voor andere misdadigers
geldt, maar voor hem zou het niet gelden: hij zou het anders doen... En
dat valt vies tegen.
Eindelijk,
na bijna twee weken doorzetten heb ik Misdaad n straf uitgelezen.
En al met al vind ik het toch echt een klassieker. Dostojevski weet goed
sfeer en karakter beschrijvingen neer te zetten. Veel dialogen met hun
eigen kleur. Wanneer je ook meer andere verhaallijnen krijgt en niet
alleen Raaskalnikov volgt, boeit het verhaal me ook meer. vooral
Razoemichin en Doenja en ook Sonja en haar moeder vond ik leuk om te
lezen. Ik vond het trouwens wel fijn dat er achter
in mijn uitgave een lijst stond met alle namen bijnamen en een korte
omschrijving. Dat is erg handig met al die dubbele achternamen.
Raaskalnikov is eigenlijk ook wel een mooi personage.
Aan de ene kant heeft hij een theorie ontwikkeld. Hij vind dat je voor
een groter doel zou moeten mogen doden. Een groot wetenschapper zou
bijvoorbeeld mogen doden als dat tot de juiste theorie zou leiden. En
hij rechtvaardigd zijn eigen moord ook zo: zij was een luis in de pels
van de maatschappij en hij had met haar geld een betere bijdrage aan de
maatschapij kunnen leveren. Heel lang heeft hij
ook geen berouw, verstandelijk althans. want aan de andere kant kan hij
niet verder na de moord. Hij wordt ziek, gaat ijlen en laat zich
uiteindelijk toch overhalen om zich aan te geven, ook omdat hij niet
anders kan.
Waarom kan hij niet anders? Hij kan uiteindelijk zelf ook niet leven
zonder boeting. Was wel mooi in de epiloog, maar ook voorspelbaar.
Ook
ik vindt Raskolnikov een irritante figuur bij tijd en wijle.
Grappig
dat veel van de leesgrrls dit schrijven. Lijkt me dus goed gedaan door
Dostojevski! Want dat je de hoofdpersoon niet sympathiek vindt, of erger:
dat-ie je tegenstaat, kan toch niet de reden zijn om een boek niks te
vinden? Maar daar hebben we het al vaker over gehad. "De misdadiger
zelf is bijna zonder uitzondering op het moment van de misdaad
onderhevig aan een zeker verval van wilskracht en verstand waarvoor
daarentegen een fenomenale,kinderlijke lichtzinnigheid in
de plaats komt,en juist op dat moment wanneer
verstand en voorzichtigheid het meest geboden zijn.
>
Dit sluit erg aan bij de Zembla-documentaire die ik zag
over de in Sittard (?) doodgeslagen Rene Stegemans, jeweetwel: die tegen
2 jongens op een scooter zei "heb een beetje respect voor oude
mensen". De docu liet de directe getuigen aan
het woord, die alle zeiden dat de dader in z'n drift niet voor rede
vatbaar was. Het duurde maar heel kort (10 sec) en daarna ging hij
gewoon de supermarkt in, zich niet bewust van wat hij had aangericht.
Wanneer hij even had nagedacht voor te reageren was het misschien
niet gebeurd.
Hoe een stukje klassieker op het heden toepasbaar is ;-)
Het
gegeven is best boeiend, de beschrijving van het leven in St. Petersburg
van de 2e helft negentiende eeuw interessant, maar ik ben gaandeweg
Raskolnikov een vervelende zeur gaan vinden; dat eindeloze gepieker,
getwijfel, heen-en-weer geslinger, en het uitspinnen van iedere gedachte
die in hem opkomt over een halve bladzijde tot ik bijna hardop uit
wil roepen: who cares?"
En
dit eindeloze gepieker etc, vind ik nu juist de charme an dit boek!!!
Ik ben er nog niet, hoor, de laatsate hoinderd bladzijden
nog, mar ik weet weer waarom ik het tweekeer
gelezen heb toen ik een jaar of 17, 18 was. Dat gepsychologiseer van
Raskolnikov, heerlijk vind ik dat!! Ik was bang
dat het me nu (na dertig jaar) niet meer zou aanspreken, maar
dat doet het wel! Ik zal er dus zeker nog een keer op terugkomen.
Ik
lees momenteel de vertaling van Lourens Reedijk, een Pandora Pocket. Ook
ik vindt Raskolnikov een irritante figuur bij tijd en wijle. Maar
ik ben pas op blz 137 en er zijn nog genoeg passages die ik wel de
moeite waard vind. Zoals over een misdadiger: "De misdadiger zelf
is bijna zonder uitzondering op het moment van de misdaad
onderhevig aan een zeker verval van wilskracht en verstand waarvoor
daarentegen een fenomenale, kinderlijke lichtzinnigheid in de plaats
komt,en juist op dat moment wanneer
verstand en voorzichtigheid het meest geboden zijn.Volgens zijn
overtuiging was het zo dat deze toestand van verstandsverbijstering en
verval van wilskracht iemand op dezelfde wijze overvalt als een
ziekte,dat ze zich geleidelijk ontwikkelt en kort voor het plegen van de
misdaad haar hoogtput bereikt; dat ze precies zo voortduurt tijdens het
plegen van de misdaad en nog enige tijd daarna en dat ze daarna overgaat
zoals ook elke ziekte overgaat. de vraag is echter:is de ziekte de
oorzaak van de misdaad of gaat juist de misdaad door zijn bijzondere
geaardheid altijd gepaard met iets wat op een ziekte lijkt?"
Op
deze manier heb ik het nog nooit bekeken. OP een van de laatste blz
staat een namenlijst.Hier staan de namen op alfabetische volgorde
met de rol die zij in het boek vervullen. Sommige
namen worden verschillend gebruikt wat het nog extra moeilijk
maakt bv. Nikolaj Dementjev wordt ook
genoend:Nikolka,Nikolasjka,Mikolka of Mikolaj.
samengevat door Karin
|
relevante
links:
|