Atwood's boek heb ik teruggebracht. Ben er drie keer in begonnen, de
laatste keer tot zo ongeveer 1/3 gekomen nadat ik de 'blinde
huurmoordenaar'-stukjes oversloeg, daar had ik helemaal niets mee. Ja, het begon net wel
aardig te
worden maar khad ondertussen zo'n hekel aan dat boek gekregen en nog
eens verlengen vond ik het niet waard.
Waar ik me
helemaal bij aansluit. Al die verschillende soorten tekstmaakten me gek. 'De blinde huurmoordenaar' stond me in de kast
verwijtend aan te staren, waarop ik 'm zo snel mogelijk en met een zucht van
verlichting heb teruggebracht.
Ik moet zeggen, ik weet niet hoe het zou zijn als ik De Blinde
Huurmoordenaar als eerste boek van haar gelezen zou hebben.Ik vond het haar minst aantrekkelijke verhaal tot nu toe. Maar als
schrijfster blijft ze goed. Ik heb inmiddels een stuk of 4 boeken van
haar gelezen en daarmee heeft ze zoveel credit opgebouwd dat ik nog wel
even door blijf lezen. Doris Lessing heeft ook een paar (voor mij)
onverteerbare sf romans geschreven en haar laatste, Ben in the World
(vervolg op the 5th child) vond ik ook niet geweldig. Maar een slecht boek van haar vind ik vaak toch beter dan een goed boek van menig
ander schrijver. Overigens vond ik de Blinde huurmoordenaar stukjes als
oprechte sf liefhebber het aardigst.
Ik vond het juist mooi van het boek dat je vanuit verschillende
bronnen
een beeld krijgt van wat er gebeurd is. Door die verschillende
kranten berichten, het boek waar Laura beroemd om geworden is. Je gaat steeds
meer denken: wie is die man? Wie is die vrouw? Ik houd daarvan als er
steeds vragen ontstaan, je wilt doorlezen om te zien of het antwoord dat
zich in je hoofd vormt, juist is. Je wilt de antwoorden lezen.
atwood: knap, geestig, meesterlijk. lagen, verhalen in verschillende patronen, het ene in het andere opgenomen,
tot één geheel verweven. stukken voor diverse orkesten, die tezamen een
geweldige symfonie zijn. knap ook, om de lezer dichtbij te brengen en
toch op afstand te houden, wat betreft de opzet, de ontknoping. kortom literatuur met een L.
Beter dan dit kan ik het niet
verwoorden. Ik vond het een prachtboek, al heb ik er wat lang over gedaan. Soms kun je gewoon
niet doorlezen, hoewel ik er met Rebecca wel een latertje van kon maken,
zonder dat mijn ogen dicht vielen. Maar goed, laat ik daar geen punt van
maken.
Ik ben blij dat ik via deze lijst getipt werd voor dit boek. In het
begin vond ik het verhaal in het verhaal (de blinde huurmoordenaar dus) wat
minder, maar naar gelang de spanning werd opgevoerd en de ontknoping
van beide verhaallijnen naderde, boeide het steeds meer. Er staan
verfijnde zinnen in, zoals het volgende stukje:
"Je zult verstandig met
haar moeten praten, " zei Reenie tegen me. Maar ik kon niet verstandig met
Laura praten. Ik kon meer en meer helemaal niet met haar praten; of liever,
ik kon wel praten, maar luisterde ze ook? Het was alsof ik tegen een vel
wit vloeipapier sprak: de woorden vertrokken uit mijn mond en verdwenen
achter haar gezicht als in een muur van vallende sneeuw."
Zoezo, ik heb het boek van de maand uit. Iemand (?) had het een poosje
geleden over 'meanderende' zinnen. Nou, in mijn geval inspireerde het
boek me tot de aanschaf van een strandstoel omdat dit nu typisch een boek
is om zittend te lezen... Bladzijde voor bladzijde verorberen, in een
rustig tempo. En niet zoals ik meestal doe, middenin een zin in slaap vallen
en met het boek in mijn hand wakker worden.
Ik vond het boek prachtig van taal, zelfs in vertaalde vorm een genot
om te lezen. Verrassende beelden, interessante 'informatie' op allerlei
gebied: natuur, cultuur, politiek, science fiction zelfs. Het proces
van oud worden, gepast droevig neergezet. De thematiek gruwelijk Uitzichtloze vrouwen- (en klasse)-onderdrukking, met als troost dat
ook de
onderdrukkende partijen er niet gelukkig van worden. Wat ik bijna
niet
verdragen kon: falend zusterschap.
Wat betreft het verhaal binnen het verhaal: aanvankelijk begon ik met
tegenzin aan de stukken waarboven 'blinde huurmoordenaar' staat.
Later ging ik ze missen. Toen ik het boek uit had, had ik over die
verhaallijn
een onaf gevoel. Maar misschien ook is dat wel functioneel.
Met dank aan degenen die het op de leeslijst hebben doen belanden.
Samenvatting
Eisjen
