Margaret Atwoord: De blinde huurmoordenaar


Atwood's boek heb ik teruggebracht. Ben er drie keer in begonnen, de laatste keer tot zo ongeveer 1/3 gekomen nadat ik de 'blinde huurmoordenaar'-stukjes oversloeg, daar had ik helemaal niets mee. Ja, het begon net wel aardig te worden maar khad ondertussen zo'n hekel aan dat boek gekregen en nog eens verlengen vond ik het niet waard.

Waar ik me helemaal bij aansluit. Al die verschillende soorten tekstmaakten me gek. 'De blinde huurmoordenaar' stond me in de kast verwijtend aan te staren, waarop ik 'm zo snel mogelijk en met een zucht van verlichting heb teruggebracht.

Ik moet zeggen, ik weet niet hoe het zou zijn als ik De Blinde Huurmoordenaar als eerste boek van haar gelezen zou hebben.Ik vond het haar minst aantrekkelijke verhaal tot nu toe. Maar als schrijfster blijft ze goed. Ik heb inmiddels een stuk of 4 boeken van haar gelezen en daarmee heeft ze zoveel credit opgebouwd dat ik nog wel even door blijf lezen. Doris Lessing heeft ook een paar (voor mij) onverteerbare sf romans geschreven en haar laatste, Ben in the World (vervolg op the 5th child) vond ik ook niet geweldig. Maar een slecht boek van haar vind ik vaak toch beter dan een goed boek van menig ander schrijver. Overigens vond ik de Blinde huurmoordenaar stukjes als oprechte sf liefhebber het aardigst.

Ik vond het juist mooi van het boek dat je vanuit verschillende bronnen een beeld krijgt van wat er gebeurd is. Door die verschillende kranten berichten, het boek waar Laura beroemd om geworden is. Je gaat steeds meer denken: wie is die man? Wie is die vrouw? Ik houd daarvan als er steeds vragen ontstaan, je wilt doorlezen om te zien of het antwoord dat zich in je hoofd vormt, juist is. Je wilt de antwoorden lezen. 

atwood: knap, geestig, meesterlijk. lagen, verhalen in verschillende patronen, het ene in het andere opgenomen, tot één geheel verweven. stukken voor diverse orkesten, die tezamen een geweldige symfonie zijn. knap ook, om de lezer dichtbij te brengen en toch op afstand te houden, wat betreft de opzet, de ontknoping. kortom literatuur met een L.

Beter dan dit kan ik het niet verwoorden. Ik vond het een prachtboek, al heb ik er wat lang over gedaan. Soms kun je gewoon niet doorlezen, hoewel ik er met Rebecca wel een latertje van kon maken, zonder dat mijn ogen dicht vielen. Maar goed, laat ik daar geen punt van maken.

Ik ben blij dat ik via deze lijst getipt werd voor dit boek. In het begin vond ik het verhaal in het verhaal (de blinde huurmoordenaar dus) wat minder, maar naar gelang de spanning werd opgevoerd en de ontknoping van beide verhaallijnen naderde, boeide het steeds meer. Er staan verfijnde zinnen in, zoals het volgende stukje: 

"Je zult verstandig met haar moeten praten, " zei Reenie tegen me. Maar ik kon niet verstandig met Laura praten. Ik kon meer en meer helemaal niet met haar praten; of liever, ik kon wel praten, maar luisterde ze ook? Het was alsof ik tegen een vel wit vloeipapier sprak: de woorden vertrokken uit mijn mond en verdwenen achter haar gezicht als in een muur van vallende sneeuw."

 

 Zoezo, ik heb het boek van de maand uit. Iemand (?) had het een poosje geleden over 'meanderende' zinnen. Nou, in mijn geval inspireerde het boek me tot de aanschaf van een strandstoel omdat dit nu typisch een boek is om zittend te lezen... Bladzijde voor bladzijde verorberen, in een rustig tempo. En niet zoals ik meestal doe, middenin een zin in slaap vallen en met het boek in mijn hand wakker worden.

Ik vond het boek prachtig van taal, zelfs in vertaalde vorm een genot om te lezen. Verrassende beelden, interessante 'informatie' op allerlei gebied: natuur, cultuur, politiek, science fiction zelfs. Het proces van oud worden, gepast droevig neergezet. De thematiek gruwelijk Uitzichtloze vrouwen- (en klasse)-onderdrukking, met als troost dat ook de onderdrukkende partijen er niet gelukkig van worden. Wat ik bijna niet verdragen kon: falend zusterschap.

Wat betreft het verhaal binnen het verhaal: aanvankelijk begon ik met tegenzin aan de stukken waarboven 'blinde huurmoordenaar' staat. Later ging ik ze missen. Toen ik het boek uit had, had ik over die verhaallijn een onaf gevoel. Maar misschien ook is dat wel functioneel.

Met dank aan degenen die het op de leeslijst hebben doen belanden. 

 

Samenvatting
Eisjen

 

      relevante links:

  • De hoogbejaarde Iris Chase kijkt terug op haar leven, waarin haar jongere zus Laura een belangrijke rol speelde. Iris wordt in de jaren dertig door haar vader (wiens fabrieken failliet zijn gegaan) uitgehuwelijkt aan de rijke zakenman Richard Griffen. Iris schikt zich in haar lot, in tegenstelling tot de recalcitrante Laura, die na de dood van haar ouders bij het gezin Griffen komt wonen. Als Laura een relatie krijgt met een communistische vakbondsleider, vreest Richard dat dit schadelijk zal zijn voor zijn politieke ambities in de conservatieve partij. Uiteindelijk slagen Richard en diens invloedrijke zus Winifred erin om Laura weg te werken naar een psychiatrische inrichting. Iris ziet haar zus pas acht jaar later terug, kort voordat Laura zelfmoord pleegt. Deze memoires worden regelmatig afgewisseld met fragmenten uit 'De Blinde Huurmoordenaar', een boek dat na de dood van Laura op haar naam werd uitgebracht. De Canadese schrijfster (1939) onderstreept met deze gelaagde, geraffineerde roman, onlangs bekroond met de Booker Prize, opnieuw haar talent. Ze heeft de gave om te ontroeren ondanks haar vlijmscherpe cynisme. 
    Faculteit der Letter RUG

  • Alias Grace 
    Eerder besproken bij de Boekgrrls.

  • Margaret Atwood Information Site

  • discussietips

 

Boekgrrls

Laatste keer bijgewerkt: 14/07/05  Eisjen

Terug naar top pagina