Waarvan wij droomden van Julie Otsuka is een vrij dun boek van 142 pagina's dat vertelt over Japanse vrouwen die als fotobruidje naar Californië vertrekken om daar een nieuw leven met de hun onbekende man te gaan leiden.

Op de boot kunnen de vrouwen nog dromen en fantaseren over hun nieuwe leven maar eenmaal in Amerika belanden ze in de harde werkelijkheid. De mannen vallen mee of tegen, zijn knapper of lelijker dan op de foto, hebben gelogen of waren te bescheiden, zijn liefdevol of wreed, rijk of arm. Meestal arm. Het huwelijk wordt een succes of een beproeving.
Doorheen het boek volgen we het leven van deze vrouwen die in het boek geen eigen identiteit krijgen. Dat maakt het verhaal des te aangrijpender. Een collectieve stem vertelt het verhaal over de vrouwen, hoe er over hen, de Japanse vrouwen, gesproken wordt. Ze zijn een groep, hebben geen (achter)naam, ze hebben zelfs hun eigen naam niet meer.

De taal is anders dan in elke ander boek dat ik gelezen heb maar juist daardoor heeft het zo'n enorme impact. Ze vertelt dus alles vanuit de Japanse vrouwen met af en toe één enkele schuingedrukte zin er tussendoor die een soort commentaar geeft op het voorgaande. Die zin hakt er vaak in, is precies de kern waar het om draait.
Ik vond het een verpletterend boek en ben eigenlijk heel benieuwd hoe jullie het zullen vinden. Er is volgens mij wel een mooie discussie over te voeren.

Dettie