China

In andere boeken en uit verhalen had ik over de Japans-Chinese oorlog gehoord. Daar wilde ik allang meer over weten. En, vraag me niet waarom, omdat ik alle boeken van Chinese schrijvers wil lezen (behalve Lulu Wang) kocht ik dit boek meteen toen ik het in de ramsj zag liggen. Het is een boek dat je wat doet.

In de zomer van 1937 veroverde het Japanse keizerlijke leger het Chinese Shanghai. In december 1937 viel het Japanse leger Nanking binnen en vermoordde 300.000 van de 600.000 burgers en soldaten in de stad. Dit staat bekend onder de naam De verkrachting van Nanking. Meer dan 20.000 vrouwen (sommige schattingen hebben het zelfs over 80.000 vrouwen) werden door groepen Japanners verkracht, doodgestoken met bajonetten of doodgeschoten, zodat zij geen getuigenis zouden kunnen afleggen. Daarvoor en daarna trok het Japanse leger over het platteland, moordend en verkrachtend. De wreedheden van de Japanners waren onbeschrijflijk.

lees verder...

Azië, China, Geschiedenis, Literatuur, Oorlog, Roman, Yan (Mo)

De achterflap (ongeveer):
'Elke week komen een schrijver van politieke propaganda en een professionele bloeddonor bij elkaar om te eten. Het is een onwaarschijnlijke vriendschap: de een lijdt voor zijn kunst, de ander is volgevreten en verdient goed geld. Tijdens zo'n maaltijd klaagt de schrijver over zijn nieuwe opdracht van de Partij: hij moet het verhaal optekenen van de gewone soldaat Lei Feng die zijn leven gaf voor de revolutie. Maar dat is niet waar hij over wil schrijven. Zijn gedachten worden bevolkt door de mensen die hij elke dag om zich heen ziet."

Dat is wel het boek dat we lezen; het verboden boek. Het gaat over de schrijver zelf en de bloeddonor. En het gaat over de mensen in de buurt van de schrijver. Het gaat heel af en toe over soldaat Lei Feng, een van de voorbeeldfiguren die Mao in het leven heeft geroepen.

lees verder...

Azië, China, Etnografie, Jian (Ma), Literatuur, Roman

Het Lelietheater kostte heel veel moeite:

>>
>Het Lelietheater heb ik uit. Zucht. Laat het even zakken. Dan zal ik eens een aftrap doen. Heb stug doorgelezen.

>Dit klinkt niet bemoedigend. Ik zit als een berg tegen dit boek op te kijken. Ik heb er van alles over gelezen en het heeft me niet enthousiast gemaakt, zodat ik er nu als een prooi om heen loop te draaien. "Zal ik nu", nee, toch nog maar even "De vier maaltijden", of "Oh jee, die ligt er ook nog". Het lijkt wel of ik het niet in mijn handen kan opnemen.

<<<

Frustraties alom:

>>>
>Waarom precies weet ik niet. Ik vind het op zich prettig geschreven, maar ik denk dat ik niet tegen de spanning kan die opgebouwd wordt, en tegen het sfeertje op de school. Iedereen is zo onaardig tegen elkaar! En of dat nou een gevolg van het regime is of niet, ik raak er lichtelijk gefrustreerd van. Hebben jullie dat ook zo ervaren?

lees verder...

1997 2e helft, Azië, China, Juli, Literatuur, Roman, Wang (Lulu)

Verschillende meningen zoals gewoonlijk:

<<<
>'t Was wat stil van mijn kant, want ik zat te lezen moeten jullie weten. In een adem heb ik the Samurai's Garden uitgelezen en toen ik het uit had heb ik het boek een beetje spijtig opzij gelegd. Ik was echt tot tranen toe geroerd. Zo zie je maar weer, wat de een keurig vindt, raakt bij de ander een gevoelige snaar. Dat was ik dus, die het "keurig" noemde. En dan heb je nog niet eens mijn "bespreking" gelezen. Ik houd hem nog maar een poosje vast. Misschien ga ik het boek nog maar een keer lezen. Ik had de hele tijd al zo'n gevoel dat er meer aan de hand moest zijn dan ik er uit kon halen.
>>>

Onzekere mensen wordt prompt een uitgebreide riem onder het hart gestoken.

lees verder...

1997 1e helft, Azië, China, Literatuur, Mei, Roman, Tsukiyama (Gail)
Subscribe to China