Willem Jansen: Triest

Diep, Hut, Lucht, Slag, Seinstoring heten de verhalen in Triest.
Alle verhalen gaan over iemand die alleen/eenzaam is en hoe hun leven al dan niet een wending neemt.

'Diep' is het verhaal van een man die over zijn leven vertelt waarin niets bijzonders gebeurd. De man sukkelt een beetje voort met als enkele hoogtepunten een bezoek aan een buurman, een fietstocht, een reisje en een ziek konijn. Hij zou wel anders willen maar weet dat hij niet het lef daarvoor heeft en eigenlijk de energie daarvoor ook niet op kan brengen.

"Ik loop zuchtend met kleine wolkjes, vanwege alles wat ik nog moet doen, dat vooruitgeschoven ligt als een onoverkomelijke berg. De diepte die ontstaat door niet handelen wordt vanzelf reusachtig groot. Er is zoveel niet gebeurd blijkt na verloop van tijd"

Een eenzaam man die weet dat hij niet veel voorstelt, trouw naar zijn werk gaat, weer naar huis gaat, de eenzaamheid wil ontvluchten maar zich ook gedoemd tot eenzaamheid weet.

'Hut' gaat over een kapper die zich heeft laten overhalen om scheepskapper te worden. Hij mag alleen de hoge heren scheren en heeft eigenlijk enorme spijt dat hij deze baan geaccepteerd heeft maar ja, thuis een zwangere vrouw en het inkomen liep sterk terug. Wat moest hij anders?  Dit verhaal had van mij nog wel verder mogen gaan. De personages op het schip zijn apart en beelden weergegeven. Mooie beschrijvingen van de hut en gedachten van de kapper. Een pakkend verhaal en het einde is bijzonder verrassend.

In 'Lucht' staat in feite een zieke vader centraal. Vader ligt in het ziekenhuis en de hoofdpersoon stelt het bezoek maar uit. Vanwege volhardendheid van A. heeft hij een relatie met A. De hoofdpersoon worstelt met zichzelf, raakt in totale verwarring, weet het allemaal niet meer, maar gelukkig is A er nog.
Net als het personage zelf is dit een verwarrend verhaal. Af en toe moeiijk te volgen. Heeft de schrijver ook in zijn schrijfstijl de verwarring proberen weer te geven? Het blijft allemaal afstandelijk. A. is een vaag figuur die wel voor de hoofdpersoon belangrijk is maar als lezer leer je haar niet kennen. Het eind is een beetje (te) snel vond ik.

'Slag' is wederom een verhaal van een eenzaam man maar ondanks het zich niet willen inlaten met een vrouw krijgt hij toch een relatie, zelfs met een mooie, succesvolle, bijzondere vrouw.

"Ze kwam heel langzaam in mijn leven, zachtjes maakte ze ruimte en kroop erin"

Dit is het meest positieve verhaal zelfs een beetje spannend. Er doen zich allemaal onverwachte ontwikkelingen voor maar in zijn geheel is het een goed opgebouwd en mooi afgerond verhaal.

'Seinstoring' is één lang betoog tegen de wachttijden van bus en trein. Ik vond het een uiterst vermakelijk verhaal. De schrijver verwoordt op een heel bijzondere manier de irritatie die ontstaat bij het wachten en tijdens de treinreis. Het steeds weerkerende uitzicht vanuit de trein, zijn gedachten daarover. Erg vermakelijk is zijn verhitte verhaal over de huizen en hun namen én de ontdekkingen die hij doet. Schitterend!

Al met al heb ik wisselende gevoelens over de verhalen. Triest? Ja en nee. De personages zijn geen vrolijke, optimistische mensen dat klopt maar echt triest is hooguit het eerste verhaal. Persoonlijk vond ik 'Lucht' bijzonder maar te verwarrend, 'Slag' het beste verhaal en 'Seinstoring' hilarisch. Wat Willem Jansen erg goed gelukt is, is een kijkje in het hoofd te geven van zijn personages.

Dettie

 

Een vijftal verhalen waar ik niet triest maar chagrijnig van werd. Een en al somberheid is het. De personages leiden (lijden!) een uizichtloos bestaan. Ze gaan mopperend en klagend door het leven, ze gaan alleen naar buiten omdat "ze toch ook niet altijd binnen kunnen blijven". Ze gaan werken "omdat ze toch iets moeten doen". Bestaan er werkelijk mensen die zo leven vraag ik me af, watr vreselijk dan..

Het enige verhaal dat iets positiefs bracht is het verhaal 'hut'. Een kapper, natuurlijk eentje met heel weinig klandizie die ternauwernood het hoofd boven water kan houden, gaat in op het voorstel om scheepskapper te worden. Hij vindt het maar niks aan boord, voelt zich er niet thuis, en als een enorm grote man zomaar zijn hut binnendringt durft hij er niets van te zeggen. De man had duidelijk gedronken..en hij bleek ook op zoek naar meer drank. De kapper geeft hem niet alleen de fles die nog halfvol is met cognac en die hij speciaal van zijn vrouw had gekregen, maar biedt bovendien en tot zijn eigen verbazing aan de man te scheren. Daarna verdwijnt de man, waarover de kapper later hoort dat hij een vaste bewoner van het schip is, die niets uitvoert, maar ook niet weg wil. En dat de kapper hem beter uit de weg kan gaan, hij kan gevaarlijk zijn.. Het slot van dit verhaal is verrassend en positief, al ligt dat dan niet aan de kapper.

Ik was blij dat het boek niet dikker was.
 

 

Marjo

Nog meer over dit boek....: 

Zwarte zwaarmoedigheid, vermengd met rasecht pessimisme. De titel van het debuut van Willem Jansen, Triest!, is zeker toepasselijk. Jansen heeft, naar eigen zeggen, bijna dertig jaar aan zijn verhalenbundel geschreven voor hij deze in eigen beheer liet uitgeven. Triest!, waarin vijf korte verhalen zijn gebundeld, is een selectie uit zijn werk.
Meer bij 8weekly

Gigaboek
164 bladzijden
2005
ISBN 90-8548-046-9

De Debutanten bij de Boekgrrls

schrijver: 

boektitel: 

Triest

isbn: 

9085480469

genre: