Het boek begint met de getekende stamboom van de familie Addison. Het boek is geschreven in de ik-vorm, door Maddie Addison. Het boek heeft 3 delen.
Deel 1.
Maddie komt na 11 jaar weer terug op Sand Island, waar de familie een huis heeft. Vele zomers werden daar doorgebracht door de familie. Maddie is er dus 11 jaar niet geweest door een traumatische ervaring in de laatste zomer dat ze er was: de dood van haar dochtertje. Over deze dood voelt ze zich enorm schuldig. Hierdoor heeft zij een enorm drankprobleem gekregen. Ze is in behandeling van een psychiater. Nu komt ze terug omdat haar moeder stervende is, en haar laatste maand door zal brengen op het eiland. De hele familie verzamelt zich in het huis en zo maken we kennis met allen.
Deel 2.
De familiegeschiedenis wordt in dit deel uitgediept. Maddie's jeugd, haar studies (literatuur, later filmacademie), haar relaties,( ze was erg verliefd op haar neef Derek) haar relatie met Angus, de geboorte van hun dochtertje Sadie, de dood van dit kindje. De familie is een samenraapsel van bijzondere en eigenzinnige types. Maddie is een buitenstaander, en heeft moeite met het verwerken van de dood van Sadie. Herinnert zich regelmatig adviezen van haar psychiater. Ze probeert haar plaats te zoeken in de familie.
Deel 3.
De hele familie is gearriveerd. De homosexuele vriend / mede-filmmaker Ian is ook naar het eiland gekomen om Maddie bij te staan, én hij gaat een film maken van deze bijzondere familie. Het wordt duidelijk hoe de familiebanden in elkaar zitten, en wat er in het verleden is gebeurd. Hoe de baby is gestorven, waarom Maddie zich zo schuldig voelt. Moeder sterft, en de familie moet zich beraden wat er met het huis moet gebeuren. Langzaam maar zeker krijgt Maddie weer het gevoel dat ze bij deze familie hoort, en er veilig is.
Ik vond dit boek gewoonweg slecht. Ik had erg veel moeite om het uit te lezen. Er zit geen lijn in het verhaal, regelmatig worden enorme zijpaden bewandeld, er is geen dialoog die in één keer opgeschreven is. Het verhaal wordt verstoord door terugblikken, associaties, bedenksels. Erg slechte zinnen maken het geheel nauwelijks leesbaar: voorbeeld:
"Welk land was dat, Angus?" vroeg ik, wetende dat ik niet kon hopen hem ervan te weerhouden mij iets te vertellen wat ik hem al aan alle anderen had horen vertellen.
Bizarre vergelijkingen voorbeelden:
"Ik had maar twee uur geslapen en mijn hersens voelden aan als uitgedroogde tonijn in de hete middagzon"
"De mannen hebben hun kracht verloren door slecht functionerende prostaten, en de vrouwen (die altijd taai zijn geweest, maar het verborgen hebben gehouden onder een afnemende vloed van oestrogeen) komen nu eindelijk tot hun recht."
Tsja.
Jacqui