Shark’s Fin and Sichuan Pepper - Fuchsia Dunlop

Fuchsia Dunlop besloot zich een jaar onder te dompelen in de Chinese culinaire cultuur. Ze koos daarvoor niet een makkelijk toeristisch gebied maar gaat naar Chengdu en weet het voor elkaar te krijgen dat ze als eerste westerling wordt aangenomen op een professionele kookschool. Haar klas bestaat uit 50 Chinese jonge mannen die allemaal met haar studeren aan de Sichuan Institute of Higher Cuisine.
In 1992 was ze voor het eerst naar China gegaan om de taal te leren en onderzoek te doen naar de etnische minderheden in China. Ze raakte in de ban van de Chinese eetcultuur en besluit van deze fascinatie haar beroep te maken. Vanaf het begin heeft zij zich voorgenomen om alles te eten wat ze voor haar neus krijgt. Dat is niet altijd even makkelijk maar ze doet het wel. Als ze in 1994 voor een jaar naar Chengdu gaat spreekt ze Chinees en vervolmaakt in dat jaar haar Sichuanese dialect. Inmiddels spreekt ze niet alleen de taal vloeiend maar ook meerdere dialecten.
Ze blijft door China reizen en ziet het land enorme veranderingen ondergaan. Het boek is een mix van reisverhalen en culinaire avonturen. We kennen allemaal de verhalen over wat de Chinezen eten. De griezelverhalen. Die zijn er volop in dit boek maar Fuchsia maakt er geen sensatieverhalen van. De Chinese keuken is één van de smakelijkste in de hele wereld en iedereen die er geweest is kan vertellen dat je nergens zo lekker eet als daar. De manier waarop ze dat beschrijft doet je watertanden. Maar ja, ook de minder gangbare zaken komen op het bord voorbij. En minder gangbaar is een understatement.

Het is een kwestie van cultuur en Fuchsia velt er dan ook geen oordeel over. Behalve als het gaat om de wijze waarop er met sommige dieren wordt omgesprongen. Levend in de wok of gewoon het stuk eraf snijden wat je nodig hebt en de rest gaat vanzelf wel dood. Iets wat ook in onze cultuur voorkomt overigens. Ook het eten van zeldzame en met uitsterven bedreigde dieren is iets waar ze zich niet mee kan verenigen. Ze gaat zich dan ook afvragen of dat “alles eten behalve elkaar” wel zo normaal is. Of dat niet anders kan.

Maar eten doet ze alles. De meest bizarre onvoorstelbare dingen komen voorbij. Wie denkt weleens hier en daar op internet enge foto’s gezien te hebben weet nog niks. Toen ik aan dit boek begon dacht ik er ook wel iets van te weten. Tenslotte winkel ik ook weleens in de Chinese supermarkten in Chinatown en daar zie je ook zaken die wij niet snel op tafel zullen zetten. Maar dit boek gaat heel wat stappen verder.

Ik denk overigens dat die alles-eet-cultuur met de jaren aan het verminderen is. Goede vrienden maakten vorig jaar een fietstocht door de provincie Yunnan. Vier weken redelijk ontoeristische en zelfs onherbergzame stukken. Maar griezelverhalen over enge dingen op het bord (nou ja, die ene foto van die kippenpoten dan) of zielige dieren in kooitjes op de markten waren er niet.
Maar Fuchsia komt op plaatsen waar je helemaal geen toeristen ziet en heeft ook veel vrienden in China die haar thuis uitnodigen en “verwennen” met bijzondere gerechten. Als je de taal spreekt stap je wellicht ook makkelijker een restaurant binnen op plaatsen waar toeristen niet komen.
Dit boek is, tot mijn verbazing, niet in het Nederlands vertaald. Wel haar kookboek. Overigens ook zeer de moeite waard. Allemaal heerlijke en zeer maakbare recepten zonder enge dingen.

Shark’s Fin and Sichuan Pepper geeft een inkijkje in een cultuur die ons totaal vreemd is. Tegelijk reizen we door het land dat morgen, of misschien wel vandaag, de machtigste en rijkste economie ter wereld zal zijn en Amerika van de troon zal stoten. Het kan helemaal geen kwaad daar iets meer over te weten.

Jeanette

Nog meer over dit boek....: 

De website van de auteur : www.fuchsiadunlop.com/

boekcover: 

schrijver: 

boektitel: 

Shark’s Fin and Sichuan Pepper

isbn: 

9789045200408

genre: 

uitgever: 

jaar van uitgave: 

2013