Pierre Péju: Het stille kind

"Vijf uur 's middags. Straks zal het exact vijf uur 's middags zijn in de kille novemberregen, als de bestelauto van boekverkoper Vollard (Etienne) die met hoge snelheid over de weg raast, in volle vaart een klein meisje aanrijdt dat zich plotseling voor zijn wielen gooit." 

Zo begint het mooie maar tragische boek, dat de Prix du livre Inter 2003 heeft gewonnen, een prijs die bepaald wordt door de luisteraars van Radio France Inter. 

Vollard is een grote, dikke boekverkoper, maar niet alleen dat: altijd al heeft hij boeken verslonden, en hij gaat gebukt onder de last van het niet kunnen vergeten van al die teksten. Als kind werd hij gepest, hij was een stil kind. 

Het meisje Eva dat hij aanrijdt, is een eenzaam, stil meisje, door haar moeder steeds weer meegenomen, nergens is ze thuis. Ze raakt in coma na de aanrijding, en zal nooit meer spreken. 

Haar moeder Thérèse heeft geen rust, Altijd en overal wil ze ervandoor. Haar verantwoordelijkheidsgevoel ten aanzien van Eva is net groot genoeg om Eva te laten leven. Nu haar dochter in coma ligt, voelt Thérèse zich machteloos, en ze verlaat zich helemaal op die grote dikke man, die zich schuldig voelt, en naast het bed van Eva gaat zitten, en de teksten uit zijn hoofd aan haar vertelt.

Alles speelt zich af in de bergen La Grande Chartreuse, die bedreigend zijn en tegelijk bevrijdend. De Franse titel van het boek is "La petite Chartreuse", het kleine meisje, massief en ontoegankelijk als de berg, en de bevrijding van de dikke man. Wat zou het mooi geweest zijn als het meisje gereageerd had op de eenzame man, maar ze kwijnt weg. Hij betekent niets voor haar, terwijl zij op dat moment alles voor hem betekent. Want ze neemt de woorden uit zijn hoofd, hij voelt wat het is om kind te zijn,  om een kind te hebben. 

"Geeft wie echt kinderen heeft zich wel rekenschap van dit banale wonder waarbij de wereld steeds vernieuwd wordt? Voelen ze wel hoe sterk dit bescheiden, verbaasde en speelse 'ja' is waardoor ze verder kunnen, het 'ja' dat boven het ergste trilt als een vonkje nieuwe hoop?" 

Mooi.. Marjo

Dit lijkt me een prachtig boek. Dank je wel.

 

hoe bizaar... van zo'n begin denk _ik_ meteen, 'Vast een vrEselijk boek!' Te veel dreary 'Girlfriend in a Coma' liedjes van Morrisey gehoord in mijn tienertijd wellicht..? Ik weet (en ben uiteraard blij dat) smaken verschillen, maar toch ben ik heel
benieuwd hoe zo'n openingszin je het idee geeft dat je 'een prachtig boek' te pakken hebt.  Wat is er nu aantrekkelijk aan zo'n melodrama?  Mis ik iets?

Dit stukje begintekst pakt mij meteen..waarom?
Er wordt duidelijk iets vreselijks aangekondigd.
Ik wil weten wat er precies gebeurt. Is het onontkoombaar? Wie is dat meisje dan? En wie is Vollard? Is het opzet? Een stommiteit? Waarom zijn ze daar precies op dat moment?
en dus lees ik geïntrigeerd door.

Dit is ook zo'n boek waarbij je voor je uit blijft staren, en eens diep zucht, als je het uit hebt..Péju en Claudel zijn alletwee Franse schrijvers! Er was er nog een dit jaar, al is-ie dan meer Canadees" Gaetan Soucy, met Het meisje dat teveel van lucifers hield. Ook al zo mooi. Een pre voor de Franse literatuur..

 

 

 

Nog meer over dit boek....: 

 

  • ‘Waarom heeft de filosofie zich altijd zo weinig met kinderen beziggehouden en er geen plaats voor ingeruimd,’ zei Pierre Péju in een interview, ‘terwijl elk menselijk wezen dat begint te denken eerst kind is geweest? In mijn boek heb ik een idee uitgewerkt dat duidelijk maakt wat de aanwezigheid van kinderen met ons doet. Hoe komt het dat kinderen een prikkeling bij ons opwekken en een soort onrust, in de goede zin van het woord?’
    (meer)

  • Franse biografie en bibliografie

  •  Het mysterie van de Grande Chartreuse, 8 dagen , wandelreis langs hotels

schrijver: 

boektitel: 

Het stille kind

isbn: 

9789029074650

genre: