Mo Yan - Het Rode Korenveld

In andere boeken en uit verhalen had ik over de Japans-Chinese oorlog gehoord. Daar wilde ik allang meer over weten. En, vraag me niet waarom, omdat ik alle boeken van Chinese schrijvers wil lezen (behalve Lulu Wang) kocht ik dit boek meteen toen ik het in de ramsj zag liggen. Het is een boek dat je wat doet.

In de zomer van 1937 veroverde het Japanse keizerlijke leger het Chinese Shanghai. In december 1937 viel het Japanse leger Nanking binnen en vermoordde 300.000 van de 600.000 burgers en soldaten in de stad. Dit staat bekend onder de naam De verkrachting van Nanking. Meer dan 20.000 vrouwen (sommige schattingen hebben het zelfs over 80.000 vrouwen) werden door groepen Japanners verkracht, doodgestoken met bajonetten of doodgeschoten, zodat zij geen getuigenis zouden kunnen afleggen. Daarvoor en daarna trok het Japanse leger over het platteland, moordend en verkrachtend. De wreedheden van de Japanners waren onbeschrijflijk.

In zijn boek 'Het Rode Korenveld' is het Mo Yan evenwel griezelig goed gelukt die Japanse oorlog in beeld te brengen op een manier waar geen ontsnappen aan is. De verteller - misschien Mo Yan - vertelt ons de geschiedenis van zijn vader en diens vader en moeder: grootvader en grootmoeder. Plaats van handeling is het district Noordoost-Gaomi op het schiereiland Shandong waar het rode koren de basis vormt voor de heerlijkste korenwijn.

In het eerste hoofdstuk leren we niet alleen alle belangrijke karakters kennen, maar wordt ons ook meteen verteld op wat voor gruwelijke manier ze om het leven zijn gekomen. Mo Yan houdt er niet van om de wreedheden te verzachten. De dorpsslager krijgt de opdracht van de Japanners om Oom Arhat levend te villen. het heeft een paar dagen geduurd voor ik het boek weer oppakte. Het Rode Korenveld beschrijft de Japans-Chinese oorlog op het niveau van de gewone mensen in het gewone Chinese leven van toen. Met bandieten en rechters met een vreemd rechtvaardigheids-gevoel. Het laat zien dat de Chinezen ook geen lieverdjes waren en dat ze de Japanners beslist effectiever hadden kunnen bestrijden als ze niet ook elkaar voortdurend bestreden.

De stijl van Mo Yan is eigenzinnig - maar misschien ook wel Chinees, dat is moeilijk te beoordelen, omdat ik nog niet zo heel veel Chinese schrijvers heb kunnen lezen. Mo Yan houdt bijvoorbeeld geen rekening met de chronologie. Soms wordt een verhaal ook twee of drie keer verteld, maar steeds vanuit een andere invalshoek. Er is dan het 'hoofdverhaal' met alle eventuele gruwelijke details en er zijn de 'subverhalen' hoe het door anderen is beleefd of hoe het in de context past. De in hoofdstuk 1 gestorven personen, spelen dus vrolijk hun rol mee in het hele boek. Mo Yan gebruikt ook prachtige vergelijkingen. Een hoofd drijft bijvoorbeeld op het water als een beignet in de olie. Iets duurt zolang als het branden van een wierookstaafje. Maar vooral: Mo Yan heeft echte mensen beschreven, mensen met fouten en zwakheden, hun goeie en aardige kanten, zodat je van sommigen gaat houden - ook al weet je dat ze dood zijn!

yvonnep

 

Nog meer over dit boek....: 

Mo Yan's echte naam is Guan Moye. Hij werd in 1956 geboren in een boerenfamilie uit Shandong, nakomertje in een gezin met acht kinderen. Hij had een nogal autoritaire vader, zijn grootouders zijn gewone boeren. Zijn grootvader, analfabeet, nam hem vaak mee naar het grasmaaien, vertelde hem verhalen en zong operaliederen voor hem.

Op zijn vijfde ging hij naar de dorpsschool, totdat de 'Culturele Revolutie' uitbreekt. Hij wordt boer. Op zijn 17e werkt hij in een fabriek. Op zijn 20e sluit hij zich aan bij het Rode VolksBevrijdingsleger en verlaat de zwarte aarde van zijn geboortegrond. In 1981 begint hij te schrijven. Hij is een productief schrijver ondanks zijn pseudoniem `Mo Yan´ dat betekent : niet praten.
 

Tweede Chinees-Japanse oorlog
Het Japanse leger trok op een verwoestende manier naar Nanking. Ieder dorp dat op de weg naar Nanking lag werd volgens het zogenaamde “drie-in-één” beleid (plunder, vermoord en verbrand alles) van het keizerlijke Japanse leger verwoest. Op 13 december 1937 viel de hoofdstad Nanking. De dolgeslagen Japanse soldaten verkrachtten vrouwen van alle leeftijden, weerloze burgers en Chinese krijgsgevangenen werden op brute wijze vermoord, en alles werd geplunderd en afgebrand. Dit bloedbad duurde weken en heeft naar schatting aan 340.000 mensen het leven gekost. Deze zwarte bladzijde in de geschiedenis van China staat bekend als de “Verkrachting van Nanking” en zorgt tot op de dag van vandaag nog voor beroering tussen Chinezen en Japanners.
(Meer bij Wikipedia)

schrijver: 

boektitel: 

Het Rode Korenveld

isbn: 

9789046140086

genre: