Aidan Chambers: Het geheim van de grot

De korte inhoud:

William gaat op vakantie met zijn ouders naar Wales, hij heeft er helemaal geen zin en wilde liever net als andere jaren naar een caravan aan zee. Maar zijn moeder wilde eens wat anders. In Wales ziet William alleen maar weilanden en gaat maar een stukje rondwandelen. Hij ontmoet Gwyn, die in de buurt woont en krijgt gelijk ruzie met hem. Juffrouw James, de verhuurster van het huis laat William de bijgebouwen zien en een ervan is een schuurtje met allemaal rommel, een oude opblaasboot, een bijl, touw, van alles en nog wat dus, ze denkt dat William dat wel leuk vindt om mee te spelen.... Juffrouw James weet ook wel een vriendje voor William.... het blijkt Gwyn te zijn! Toch gaat William met Gwyn op stap want Gwyn heeft een groot geheim wat William niet mag verraden. Als William er achter komt wat het geheim is heeft hij het er vreselijk moelijk mee. Maar hij heeft belooft niets te vertellen. William verzint iets waardoor hij het geheim te niet kan doen maar wat hij moet doen is wel heel gevaarlijk! Gelukkig zijn daar de spullen uit het schuurtje.... 

De vroege lijsters 
1995 02 ISBN 90 0154869 5 
Bekroond met een Zilveren Griffel 1985

Wat vinden we er van:

Op zich een aardig, soms redelijk spannend boek, beetje aan de oppervlakkige kant, wat ik ook van zijn boek Tirannen vond. De ouders worden als verwende mensen neergezet die William aan zijn lot overlaten. William is een beetje erg nadrukkelijk 'het zielige, gevoelige jongetje'. Ook Gwyn en zijn vader worden behoorlijk als de domme boerenlui getypeerd. Nogal een hokjesgeest. Wat me in het vorige boek van Chambers ook al opviel gebeurt nu weer, hij heeft een belerend toontje en een kind moet vooral netjes zijn, zowel in uiterlijk als gedrag, dan ben je een goed kind!   Dettie

Een van de dingen die Chambers graag wil is dat ouders en leerkrachten met de kinderen over de boeken praten. Ik denk dat ze met dit geheim van de grot (seal secret in het Engels, veel mooier) goede aanknopingspunten hebben. De hoofdstukken zijn kort en afgerond. William is een onzeker jongetje, zijn ouders en andere volwassenen luisteren niet naar hem, en nemen de beslissingen voor hem. Prachtig toch om zoiets met een kind te bespreken: hoe vind je dat ik als volwassenen tegenover jou ben? Wil je iets veranderen? Hoe dan? enz... En op het einde als William het geheim niet verraadt (afgezien van de vraag of dit geloofwaardig is), dan kun je bespreken met kinderen of ze zijn keuze de juiste vinden..en waarom. Op die manier is het een geslaagd boek, en verder is het voor jongere kinderen een leuk verhaal.     Marjo

De kinderboeken (Tirannen, Het geheim van de grot) heb ik alleen als kind gelezen, en ik denk dat ik dat maar zo houd. Marieke

Het boek is wel wat oppervlakkig naar mijn smaak, en ook de tegenstellingen tussen William en Gwyn zijn wel erg zwaar aangezet. Toch onderhoudend. Ik kan me voorstellen dat kinderen erg meeleven met de zeehond in de grot, en met William tijdens zijn reddingspogingen. Ik vond eigenlijk de beschrijving van de redding heel mooi, waarin het kwetsbare zeehondenjong een bijtgraag en moeilijk te hanteren dier blijkt te zijn. Niks geen knuffelbaarheid! Dat maakt op een bepaalde manier de functionele manier waarop Gwyn naar dit dier kijkt ook wat beter invoelbaar. Beetje out of the blue vond ik William's gedachtengang, als hij is aangespoeld op het eiland, dat er toch overeenkomsten zijn tussen hem en Gwyn omdat ze allebei mee willen doen aan de volwassen wereld. Het boek eindigde met de knipoog van de de vader van Gwyn, en ik heb me steeds afgevraagd: wist die dan van de zeehond? En kreeg Gwyn dan toch het kalf omdat hij dat eerlijk had opgebiecht? Leuk een boek dat eindigt met een vraag. Janneke T.

Ik vond het wel een leuk boekje, maar meer ook niet. Ik vond de ouders een beetje hard en dat vond ik moeilijk, omdat mijn ouders ook vaak zo waren. Verder klopte het verhaal wel: de motivatie van de jongen om zo te doen snapte ik, maar het is allemaal een beetje kort. Niet echt mijn boekje, ik houd meer van lange (dikke) avonturenromans. Jessica

Toch nog gelukt om dit boek in handen te krijgen en te lezen. Ik denk dat ik het vlak nadat het uitkwam, in 1984, heb gelezen; ik wist er praktisch niets meer van. Het was zelfs zo, dat ik ervan overtuigd was dat het geheim in die grot om een voorhistorisch beest ging! Die zeehond was voor mij dus weer een verrassing! Waarschijnlijk haalde ik twee boeken door elkaar. In die zin vind ik de Engelse titel "Seal secret" juist heel jammer, omdat die meteen weg geeft waar het over gaat. Het thema van de onzekere, gevoelige jongen met de strenge, wat onvriendelijke ouders, is mooi uitgewerkt. Er zit een mooie opbouw in het verhaal, ook qua spanning. Aan het eind de reddingsactie met bijna verkeerde afloop, vind ik razend knap opgeschreven. William heeft dan eindelijk iets voor zichzelf en op zichzelf bereikt en eigen grenzen overschreden. Net als Janneke vind ik dat Chambers mooi de verschillende kanten laat zien die aan de dingen zitten: het zo aaibare beeld dat wij hebben van een zeehond, die uiteindelijk, weliswaar in het nauw gedreven, een woest, vechtend en bijtend dier wordt, en de zo verschillende benadering van William, een en al diervriendelijkheid, en Gwyn, die veel meer functioneel denkt. Daartegenover gezet vind ik het gek, dat Chambers in zijn karakterbeschrijvingen juist tamelijk stereotiep is, zoals Dettie en Janneke ook opviel. En hier en daar een belerend toontje trof me ook niet echt aangenaam. Wel een boek waar veel over na te praten is, en dat is ook, meen ik, een groot streven van Chambers. Bernique

Samenvatting door Marjo

Nog meer over dit boek....: 

relevante links:

Aidan Chambers Officiéle website

Aiden Chambers bij Kjoek!

schrijver: 

boektitel: 

Het geheim van de grot

isbn: 

9789021431468

genre: