Ik behoor ook tot die mensen die mij nogal kritisch geuit hebben over Connie Palmen en haar boeken. Door mijn vriendin/buurvrouw kreeg ik I.M. in handen gedrukt met de woorden "lezen, gewoon doen". En ik heb genoten. De manier waarop hun liefde werd neergezet, droog en rustig, maar intens voelbaar. De manier waarop zijn leven werd neergezet heeft me ontzettend nieuwsgierig naar hem gemaakt. Vond hem altijd vreselijk, niet om aan te zien, noch te horen zo schofterig en bot. Nu wil ik zijn "dikke mannen" lezen. Ik wil ook "Vriendschap" op nieuw lezen en vraag mijzelf ook hevig af of ik het wel goed gelezen heb. Er wordt veel over Vriendschap geschreven in I.M., veel achtergrond informatie gegeven die me een heel andere indruk van C.P. geven. De tranen biggelden me over de wangen bij de laatste bladzijdes en ik keek verschrikt om me heen in de trein of iemand het in de gaten had. Werkelijk een heerlijk boek. Ik lijk bekeerd met betrekking tot C.P.<<<
Palmen (Connie)
Met wat leek op het begin van een mooie zomer kwam "De Vriendschap" ter sprake:
>>>
"Wat mij aansprak was de boodschap die de hoofdpersoon uitdraagt. Haar vriendin vindt dat ze veel geluk heeft. Ze doet maar liefst twee studies etc. De hoofdpersoon vindt dat geen geluk, ze doet het gewoon. Ze grijpt zelf haar kansen. Het lot zijn je ouders en broers en zusters. Die krijg je, of je wilt of niet. Bij alle ander zaken heb je de keuze, die je zelf maakt, goed of verkeerd."
<<<
Naar aanleiding van de opmerking in het boek:
>>>
"Ara zegt tegen Kit: 'Ik denk dat je het wel prettig vindt om als vrouw begeerd te worden, maar jij wilt meer begeerd worden om je geest dan om je lichaam, en bij de meeste vrouwen is dat niet zo'."
<<<
ontstaan er gedachtenspinsels over het "ouder worden" en de liefde.
>>>
