Bijgaand drieluik is van de dichter Atze van Wieren, die tijdens twee
bijeenkomsten van onze gedichtgroep hier in Javea een aantal van zijn
gedichten heeft toegelicht. Wij hebben dat allemaal als een
aanvulling en verdieping van de betreffende gedichten ervaren, het
voegt iets toe als je wat meer van de achtergronden weet.
In mei leggen alle vogeltjes een ei, vandaar mijn bijgaande drieluik.
Ik wens iedereen een vogelrijke zomer.
Het drieluik: drie gedichten uit een cyclus van zeven, waarmee de SNS-
literatuurprijs 2002 werd gewonnen. Tevens werd daarmee de
publieksprijs in de wacht gesleept.
OP DE RAND
Hij heeft zich amper ontdaan
van al wat aan hem kleefde.
Het ei dat hem baarde
bleek barstensvol geheimen
restanten vroege vogelliefde,
beperkt houdbare leeftocht
blauwdruk hoe te vliegen,
aanwijzingen voor de jacht.
Voor een vogel in wording teveel
en moeilijk te behappen.
Herinnert zich beter vertrouwde
nabijheid later van gulzige lijven,
en het donsdek van de moeder
als het donker werd en koud.
Op de smalle rand van het nest
is hij alleen, en dat alles vergeten.
De hemel te hel voor de ogen,
de diepte te donker,
hij balanceert.
DE MOEDER
Zij kent haar pappenheimers
die, eenmaal onder haar vandaan,
doldwaas duikelend vallen,
hun vleugels ontdekken;
ze strekken.
Deze is anders
Hoe hij al met veel te trage klop
zijn pantser brak,
Hoe hij als met tegenzin
zijn snavel door het vlies heen stak,
Hoe opsprong in zijn oog
de schrik van wat te wachten stond.
Zij zou zo veel willen zeggen
dat wis en waar de wind hem
hemelhoog wil dragen,
dat misschien zijn zingen zachter is,
maar daarom niet minder zuiver is,
dat hem een ander wacht.
Dat alles zou ze willen zeggen.
DE VADER
Hij is met alles in de weer
gunt zich voor gedroom geen tijd,
hamert wormen uit de aarde,
weert de vijand van zijn land,
toont als het moet zijn slechtste kant.
's Avonds komen de verhalen
van hoe je sterk en stoer
van hoe je in het gevecht
je angst verbergt, de ander staat,
en dat je oog om oog.
En altijd aan het slot
berekent hij hardop
en met een schuinse blik,
oefenvluchten nog te gaan
tot aan de grote trek.
Atze van Wieren
http://www.atzevanwieren.nl/
Atze van Wieren (1943) schrijft poëzie en proza. Hij woont in
Buitenpost. In diverse verzamelbundels en bloemlezingen is werk van
hem opgenomen. Hij verzorgt de rubriek 'Tekstuur' in het tijdschrift
'Schrijven'.
Ontving meerdere eervolle vermeldingen, o.a. voor zijn verhaal
'Laatste Oordeel' van tijdschrift Appel, voor zijn gedicht 'Dichter en
Waarheid' van de Vrije Universiteit Amsterdam en voor het gedicht
'Trui' van de stad Sint-Truiden.
Is vaak genomineerd voor poëzieprijzen.
Won in 1999 de publieksprijs op het literair festival '100 jaar
Sonsbeek' te Arnhem. Met zijn gedicht 'Boom' won hij in 2000 de
Concept Poëzieprijs. In 2001 werd hem in Amsterdam de Plantage
Poëzieprijs uitgereikt voor 'Als Vroeger'. Won in 2002 de
SNS-Literatuurprijs met een cyclus van zeven gedichten. Legde bij die
gelegenheid tevens beslag op de Publieksprijs.
Marja
Dank voor dit drieluik.
Ik kende deze dichter nog niet.
Altijd mooi om nieuwe gedichten en nieuwe schrijvers te leren kennen.
Vooral het laatste gedeelte van de eerste drieluik vond ik erg sprekend.
Op de smalle rand van het nest
is hij alleen, en dat alles vergeten.
De hemel te hel voor de ogen,
de diepte te donker,
hij balanceert.
aaah, bedankt marja. ik vind ze heel mooi en spits deze drie, vader
moeder en zoon.
Jabea moest ik even opzoeken. ziet er zeer aantrekkelijk uit dat
Chábia, zo klinkt het hè?
ik snap goed dat Atze het misschien wel een mooie afwisseling vond
van zijn wonen in Buitenpost.
(dat hoefde ik niet op te zoeken, ik ken iemand die daar in de buurt
woont.
het ligt allebei voor mij te ver buiten mijn routes, maar leve
internet enzo). :-)
dit vond ik mooi:
> Deze is anders
>
> Hoe hij al met veel te trage klop
> zijn pantser brak,
> Hoe hij als met tegenzin
> zijn snavel door het vlies heen stak,
> Hoe hij opsprong in zijn oog
> de schrik van wat te wachten stond.
mij schiet te binnen:
'Het drama van het begaafde kind'
maar als ik dat google is het niet wat ik bedoel.
Als NPS heb ik die paar begaafde kinderen die ik in mijn leven
ontmoet heb niet ervaren
maar misschien horen ze daar toch wel onder.
en verder kan dit vogeltje van alles zijn natuurlijk.
hij kan zelfs nog 'gewoon' zijn en alleen maar in zijn eigen beleving
'anders' en dus voor zijn moeder een zorgenkindje.
> In mei leggen alle vogeltjes een ei, vandaar mijn bijgaande drieluik.
>
> Ik wens iedereen een vogelrijke zomer.
dank je wel, insgelijks, is een mooie wens, twiet twiet. ;-)
Atze van Wieren is een van mijn favoriete dichters.
Echt een verrassing hem hier te zien.
Schitterend! Vooral voor mij De Moeder. Kende hem van iets
anders, was hem helemaal vergeten, maar ga hem weer lezen.
Bedankt voor deze keus, ik kende van Wieren nog niet.
Prachtig drieluik vind ik dit. Ik heb het een paar keer gelezen. In
elk gedicht zit wel een extra mooie strofe. Ik ken Atze van Wieren
vanuit het tijdschrift Schrijven, maar las nog niet eigen gedichten
van hem. Mooi!
