Ik werd vroeger altijd blij van de verhalen van Annie MG Schmidt.
Laatst las
ik toevallig op de site gedichten.nl dit gedicht van haar en vond het
zo'n
mooi beeld geven van haar als persoon. Daarnaast vond ik nog een paar
mooie
uitspraken:
"In de leeszaal zijn mijn ideeën over kinderen en boeken gevormd, door
mijn
eindeloos observeren. Lezende kinderen zijn zo boeiend. De manier waarop
ze
ondanks de vreselijke herrie totaal in hun boek verdiept zijn, zal mij
altijd bijblijven. Ik hield van mijn vak als leeszaalassistente".
[Artikel over AMG in: Ons Amsterdam nr. 5, 1995]
"Ik herinner me uit mijn bibliotheektijd dat ik zaterdag en 's woensdags
de
Jordaankinderen ging voorlezen in de Rozenstraat. Die verteldagen
kostten 2
cent. Eerst werd er een filmpje gedraaid en dan vertelden we een
verhaaltje.
Dat bestaat geloof ik helemaal niet meer, er zijn tegenwoordig zoveel
opwindender dingen te beleven. Toen heb ik veel ervaringen opgedaan wat
ze
wel of niet leuk vinden. Ik herinner me nog goed, dat ik een zeer
poëtisch
verhaal vertelde, wat ik helemaal had voorbereid, maar ze begonnen
allemaal
te joelen. Ik zei: "als jullie niet stil zijn, moeten jullie naar huis."
Ze
werden hoe langer hoe rumoeriger van "We hebben de geldpest niet, we
hebben
2 cent betaald." Enfin, ik heb ze er allemaal uitgezet, maar na afloop
stond
de hele troep me op te wachten om me te schoppen. En ze hadden gelijk
natuurlijk, want ik had ze niet geamuseerd. De keer erna heb ik maar wat
bloederigs verteld, toen waren ze muisstil."
[Interview in: Beatrijs nr. 3, 1967]
LEESZAAL
Ik ben een God in 't diepst van mijn gedachten,
maar in de bibliotheek een volontair
die hunk'rend op een baantje zit te wachten
en boeken uitleent met een zeker air.
Ik lever geestlijk voedsel aan mevrouwen
die binnenkomen en alleen maar van
de allernieuwste liefdesboeken houwen,
"maar niet zo'n engerd als die Wasserman".
Ik loop met stapels boeken rond te sjouwen
en plak een etiquet op Gorters Mei.
Och, als nu juffrouw Jansen eens ging trouwen,
dan kwam er eindlijk eens een plaatsje vrij.
Ik ben het niet alleen, die staat te wachten
en achter me staat nog een hele rij.
Ik ben een God in 't diepst van mijn gedachten,
maar niet zo heel veel in de maatschappij ...
Annie MG Schmidt, Debuutgedicht uit het tijdschrift "Opwaartse Wegen",
1938
Cynthia
Een lekker begin van deze mooie witte maar toch fijne winterdag. En je
begint al met zo'n taartje: de schitterende anekdote over de
concentratie
van de luisteraars tijdens het al dan niet bloederige voorlezen! Typisch
Annie MG
'Ik ben een God in het diepst van mijn gedachten': de macht over wie wat
leest! 'Maar niet zo heel veel in de maatschappij': ze is immers maar
een
leeszaalvolontair (idd een heerlijk woord!). Hoe een maatschappelijk
laag in
aanziend staand beroep iemand toch zeer tevreden kan maken.
'Maar niet zo'n engerd als die Wassereman' doet mij vermoeden dat het
een
man is. Jullie ook? Weet een van jullie welke Wasserman Annie MG hier
bedoelt? Ik kan niet zoveel vinden via de Wikipedia/Google dat ik hier
in
vind passen (Sandra: een tennister geboren in 1970, een toneelschrijver
(Dale: die het toneelstuk 'De man van La Mancha' schreef), een componist
(Ron) en een actrice (Ida). Op de een of andere manier past geen van hen
in
mijn voorstelling van een 'Engerd'
' En plak een etiket op Gorters Mei' (welk etiket: ongeschikt als
bloederig
voorleesverhaal? LOL): een echte Annie-MG-uitspraak!
'Juffrouw Jansen' is neem ik aan de bibliothecaresse? Als die ging
trouwen,
werd ze natuurlijk ontslagen (zo ging dat toen, belachelijk maar waar)
en
kwam haar baantje vrij voor diegenen die zaten te wachten (wo onze
Annie)
dank je wel cynthia, ik zit hier met een brede grijns van herkenning
> En ze hadden gelijk natuurlijk, want ik had ze
niet geamuseerd. De
> keer erna heb ik maar wat bloederigs verteld, toen waren ze muisstil."
klopt helemaal weet ik nog van mijn onderwijsdagen
> Ik ben benieuwd wat jullie ervan vinden. Ik vind
het woord
> volontair ook erg mooi....
ik vind dit terugkijkje in de tijd erg leuk
en de volontair is ook weer helemaal terug in het economische
plaatje, ik ben er ook eentje soort van.
niet in de bieb maar voor senioren
en leve google: ik heb ook Kloos even terug gezien met zijn mooie
sonnet en zijn diepste gedachten.
hij stierf in het jaar dat ik geboren werd. schept een beetje een
band. ;-)
> Ik lever geestlijk voedsel aan mevrouwen
geeft aan dat Schmidt haar soortgenoten niet altijd met een
welwillend oog bekeek. ;-)
Een heerlijk nostalgisch gedicht, Ook ik zat als lagere school
leerling ieder vrij moment in de bibliotheek. Beneden was daar een
grote tafel, waar je onder toezicht van een al wat oude heer, die de
noodzakelijke kleine reparaties aan de boeken verrichtte, je tas moest
neerlegeen, zodat er geen boeken "meegepikt" konden worden. Ik heb
daar heel veel met mijn neus bovenop gestaan, en veel van geleerd. Als
de boeken echt niet meer gerepareerd konden worden, en afgeschreven
werden, dan was het natuurlijk het einde dat ik er eentje mee kreeg..
Ja, ja als je wat ouder wordt komen dit soort herinneringen door het
leuke gedicht weer boven,.
>> Ik lever geestlijk voedsel aan mevrouwen
> geeft aan dat Schmidt haar soortgenoten niet altijd met een
> welwillend oog bekeek. ;-)
Dat vind ik ook zo mooi aan Annie M.G. Schmidt. Ze heeft ook ooit een
interview gegeven ik meen met Ischa meijer, maar dat weet ik niet zeker
waarin hij zei, u zult wel veel van kinderen houden en Annie MG Schmidt
antwoordde: "Helemaal niet". Dat vond ik zo grappig.
ja, leuk mens was ze. :-)
Leuk idee, kiezen voor Annie M.G.
De verhalen die je bij Leeszaal geeft, vind ik typerend. Dat observeren
van
kinderen, weten wat ze mooi vinden.
In het gedicht vielen me een paar dingen op: In de leeszaal waar ik mijn
hele jeugd kwam, was ook een Juffrouw Jansen directrice. Deugdzaam en
zeer
de baas. Het tweede is dat ook leeszaaljuffrouwen weg moesten als ze
trouwden, net als vr. ambtenaren.
Het eerste wat ik van haar las was waren Impressies van een simpele ziel.
1951. Moet ik nog ergens hebben.
wat een leuke keuze Cynthia. Bij de boekgrrls zal iedereen wel de
nodige herinneringen hebben aan de bibliotheek. Zolang ik kan lezen
(zelfs leerde lezen) al lid van de bieb. Vroeger zo'n stille omgeving
waar je hele voorzichtig rondliep. Tegenwoordig een stuk minder.
Alleen om de eerste zin vind ik het al een mooi gedicht.
> wat een leuke keuze Cynthia. Bij de boekgrrls
zal iedereen wel de nodige
> herinneringen hebben aan de bibliotheek.
Zeker wel. Waterchocola! Toen 'k een jaar of 15 was, mocht ik - samen
met
een vriendinnetje - op woensdagmiddag de jeugdbieb 'doen'. De boeken op
hun
plaats zetten, zoiets. Maar eerst kregen we, beneden aan de uitleenbalie,
een kopje chocola. Waterchocola. Heet. Er werd niet gesproken. Dus in
doodse
stilte dronk ik voorzichtig dat spul op.Op m'n dood dat ik zou slurpen.
Truttigheid en waterchocola. Da's voor mij de bieb, begin jaren '50.
