Een jonger vrouw
In mij is een jonger vrouw dan ik
met lichter ogen en smalle handen.
Zij staat op kleine gespitste voeten
door mijn ogen naar buiten te zien.
Zij kijkt naar de dagen, naar licht en naar kleuren,
ziet alles verwonderd, ziet alles heel schoon.
Beiden verlangen we, dat zij kon spreken,
dat zij kon bewegen en leven en breken
de donkere, die om haar woont.
Ankie Peypers
Uit: Verzamelde gedichten, 1976.
Uitgeverij An Dekker
ook te vinden in Taal en teken 1956
Ankie Peypers is vorig jaar oktober overleden, 80 jaar oud.
Ik vind het mooi en herkenbaar, mooi het metrum, eerst een
tweekwartsmaat, een beetje gedragen klinkt het, maar na vier regels
verandert dat in een driekwartsmaat als ze beschrijft wat die jongere
vrouw doet en wat ze beiden verlangen. Alsof die achter haar
kijkgaatjes als een ballerina staat te springen om te mogen dansen.
Herkenbaar dat terugverlangen naar hoe het was om jonger en
onbevangener te zijn.
Ze schreef het in of voor 1956. Toen was ze zelf 28, niet echt oud.
Die jongere vrouw is Echt jong nog.
Voor wie het misschien een beetje somber vindt, heb ik nog een
toegift, een ander gedicht, ook van Ankie Peypers, maar pas in 1998
gepubliceerd. Misschien ook wel later geschreven. Ik vind dat wel een
mooie gedachte: wat meer frivoliteit later.
Dat de koolraap
Dat de koolraap
reden van bestaan heeft
vervult me met ontzag.
Dat ik niet aan smalle repen
gesneden word, in water
opgezet langdurig
gaar gekookt en opgediend
in bleke slappe saus omdat
mijn liefste niet van koolraap houdt
vervult me met een gevoel van
ontsnapping
niet zonder frivoliteit
niet zonder huiver.
Ankie Peypers
Uit: 'Op even dagen even leven', 1998.
Op internet is gelukkig nog veel over haar te vinden. Ik heb gebruik
gemaakt van de volgende sites:
http://www.gedichten.nl/schrijver/Ankie+Peypers
http://papierenman.blogspot.com/2008/10/dichteres-ankie-peypers-80-overleden.html
elm2
Mooi, Elma, spreekt me erg aan. Dat ze dit zo jong al geschreven heeft!
> Zij staat op kleine gespitste voeten
> door mijn ogen naar buiten te zien.
Grappig en ontroerend beeld van een kleiner, jonger iemand die op de
tenen
moet staan om de buitenwereld te zien.
> Zij kijkt naar de dagen, naar licht en naar kleuren,
> ziet alles verwonderd, ziet alles heel schoon.
Ja, zo ben je dan nog
> Beiden verlangen we, dat zij kon spreken,
> dat zij kon bewegen en leven en breken
> de donkere, die om haar woont.
De donkere, lees ik als: de vrouw die een donkere wereld ziet. Depressie?
Ik zag haar voor het eerst op tv in 'Hou je aan je woord', in de jaren
'60.
Bedankt, Elma.
> De donkere, lees ik als: de vrouw die een donkere wereld ziet.
> Depressie?
ja, zo lees ik dat ook.
>
> Ik zag haar voor het eerst op tv in 'Hou je aan je woord', in de
> jaren '60.
dat heb ik gemist. ik heb haar geloof ik een keer hier in het echt
gezien (?)
bij een lezing. heb toen die verzamelde gedichten gekocht.
maar mijn geheugen is een zeef.
en ik zit nog na te denken over die 'huiver' bij die koolraap
