Vorige week was ik bij een sportcentrum in de buurt om te bekijken of ik
hier wat zweetdruppeltjes wilde gaan laten vallen. De manager in kwestie
vertelde van alles en ook dat ik het zeker leuk zou vinden dat zij op de
zaterdag een avond voor ouderen organiseren. Daarna haastte hij zich om
te vertellen dat ik echt niet bij de avond
voor jongeren zou willen zijn. Inmiddels de 50 bereikt en de fase van
oudere jongere dus ook al even achter me gelaten, was dit toch de eerste
keer dat ik het etiket
oudere kreeg opgeplakt. Het scheelde natuurlijk wel dat er maar twee
etiketten te verdelen
waren. Al met al, ik kan er niet zo mee zitten. Wie oud wil worden, moet
ook accepteren dat je ouder wordt. En met het etiket oudere heb ik dat
dan toch in ieder geval al bereikt
:-)
Bijgaand gedicht leek me wel toepasselijk. Spreekt hier de oudere of
de jongere; of wellicht allebei? Het gedicht spreekt mij erg aan, ik
hoop dat het jullie ook kan bekoren.
'Als ik oud word neem ik blonde krullen
Ik neem geen spataders, geen onderkin,
en als ik rimpels krijg omdat ik vijftig ben
dan neem ik vrolijke, niet van die lange om mijn mond
alleen wat kraaiepootjes om mijn ogen.
Ik ga nooit liegen of bedriegen, waarom zou ik
en niemand gaat ooit liegen tegen mij.
Ik neem niet van die vieze vette
grijze pieken en ik ga zeker ook niet
stinken uit mijn mond.
Ik neem een hond drie poezen en een geit
die binnen mag, dat is gezellig,
de keutels kunnen mij niet schelen.
De poezen mogen in mijn bed
de hond gaat op het kleedje.
Ik neem ook hele leuke planten met veel bloemen
niet van die saaie sprieten en geen luis, of zoiets raars.
Ik neem een hele lieve man die tamelijk beroemd is
de hele dag en ook de hele nacht
blijven wij alsmaar bij elkaar.'
Een kinderspiegel (Judith Herzberg, bundel Strijklicht,
1971
uitgeverij Van Oorschot)
Een korte biografie is te vinden bij de uitgever, www.deharmonie.nl/
auteur en op
www.schrijversinfo.nl/herzbergjudith.html
Janny
W
Mooi
gedicht.
Ik ben altijd erg te spreken over de gedichten van Judith Herzberg.
Ik heb het idee dat het geheel laat zien hoe kinderen over ouder worden
denken. Maar misschien is het ook het ouder geworden kind dat terug
kijkt?
Ik heb ouder worden altijd prettig gevonden, ben nu 26 dus misschien kan
ik nog niet echt meespreken over het "echte ouder" worden. Met elk jaar
lijk ik meer van mezelf te weten te komen en ook steviger in mijn
schoenen
te staan. Gebeurtenissen lijken minder erg, het is alsof ik steeds meer
afstand kan nemen en steeds meer gewoon kan leven. Ik heb altijd gedacht
dat dit door het ouder worden is gekomen.
Leuke keus Janny.
Volgens mij spreekt de oudere de gedachten uit, die ze als jongere had.
Toen ze nog echt meende dat ze er iets over te zeggen had hoe ze als
oudere zou zijn.
'Een kinderspiegel' kun je misschien ook uitleggen als het kind dat je
was
in de spiegel zien terwijl je als oudere naar jezelf kijkt. Je blijft
toch
nog een beetje het kind dat je was.
> Volgens mij spreekt de oudere de gedachten uit,
die ze als jongere
> had. Toen
> ze nog echt meende dat ze er iets over te zeggen had hoe ze als
> oudere zou
> zijn.
> 'Een kinderspiegel' kun je misschien ook uitleggen als het kind
> dat je was
> in de spiegel zien terwijl je als oudere naar jezelf kijkt. Je
> blijft toch
> nog een beetje het kind dat je was.
ik vroeg het me ook af
en ik verbaasde me over dat alSmaar, die 's' die er imo eigenlijk
niet mag staan?
maar die een kind vast wel zegt/schrijft
Toevallig hebben wij dit gedicht, waar we allemaal verrukt van waren,
nog
niet zo lang geleden in onze gedichtengroep besproken. Het belangrijkste
in deze parlando-poëzie is natuurlijk de spiegel. Een spiegel om terug
te
kijken, of om in de toekomst te zien. Niet voor niets is de oudste
spiegel
de waterspiegel. Als je wat ouder wordt (59) kun je daar wel eens van
schrikken, als je jong en piep bent, is de toekomst een schone droom.
Zelf
vond ik vooral de kinderlijke wijsheden en verlangens prachtig verwoord,
ik zie hier de kleindochters in terug met hun wensen voor de toekomst.
Mogen zij alle wensen kunnen vervullen.
