Behoefte aan iets luchtigs, iets vrolijks, iets swingends en dus
pakte ik de bundel van Kees 't Hart en John Schoorl (red.):
Wees niet wreed. Gedichten voor Elvis Presley.
Eigenlijk ben ik net iets te jong voor Elvis :-). Hij was al over de
top toen ik zijn muziek hoorde. Toch staat hij voor mij voor de
sixties en alles wat daar omheen gebeurde.
Van de blurb:
Meer dan tachtig Nederlandstalige dichters schreven op initiatief
van samenstellers Kees ´t Hart en John Schoorl een gedicht over
Elvis Presley. Fenomenaal zanger, cultuurfenomeen en langzamerhand
op weg
naar de onverbiddelijke status van heilige en troetelpopster. Zoals
van dichters verwacht kan worden, bevat deze bundel niet alleen
lofzangen, maar ook onverwacht persoonlijke ontboezemingen,
zinderende haatverklaringen, anekdotes en raadselachtige bezweringen.
Gedichten van onder anderen Robert Anker, Jan Baeke, Abdelkader
Benali, Wim Brands, Tsead Bruinja, Bart Chabot, Arjen Duinker, Anna
Enquist, Henk Hofstede, Ingmar Heytze, A.F.Th. van der Heijden,
Gerrit Komrij, Daniël Lohues, Jan Lauwerijns, Jane Leusink, Huub van
der Lubbe, Yvonne Né, Ilja Leonard Pfeijffer, Jan Rot, Mustafa
Stitou, Toon Tellegen, Vrouwkje Tuinman, Hans Verhagen, Peggy
Verzett, Leo Vroman, L.H. Wiener, Nachoem M. Wijnberg, Michaël
Zeeman.
Het gekke was dat veel in deze bundel mij nauwelijks aansprak. Zal
dus wel weer komen omdat ik net 'te jong' was en hij niet zo'n impact
had als op veel van deze dichters. Ik weet nog wel dat hij overleed
en een 10 jaar oudere vriendin mijn huis in stormde en al vanuit de
tuin riep "Elvis is dood"....... Ik was helemaal perplex van haar
oprechte verdriet. Voor haar was er beslist een tijdperk dood gegaan.
Misschien kent zij zich ook veel meer in deze bundel. Waar Elvis bij
ons nooit ontbreekt is met kerst. "I'll be home with Christmas". Geen
kerst, zonder dat lied.
Leo Vroman toverde een glimlach op mijn lippen. En die glimlach hoop
ik dat jullie die ook krijgen:
Elvistijd
Zij die erg in iets geloven
schommelen onder het bidden
maar alleen van boven
ongeveer tot het midden
Elvis daarentegen
geloofde in zijn Geluid
en moest er van buik tot stuit
erg van bewegen.
Straks komen dus degene
Voor wie stilte het meest betekent
(mijzelf misschien meegerekend)
en die spartelen alleen met hun tenen.
Leo Vroman
Ik vraag me alleen af, zit er iets logisch in die volgorde. Geloven,
Geluid en Stilte.
Trouwens Abdelkader Benali weet denk ik ook wel goed te verwoorden
wat Elvis met ons doet en deed.
Hopla!
In de auto door het drukke verkeer van Beiroet gezeten
Naast de donkerharige vrouw zing ik voor haar,
onweerstaanbaar
Vals, mijn favoriete zinnen van Elvis -
van geen nummer ken
Ik de hele tekst maar dat kan me naast haar gezeten
niet deren,
In the ghetto
She walks like an angel
Jailhouse rock
Yeahyeahyeahyeah
En Yesterday maar dat is van de Beatles
Maakt niets uit want Elvis slaat de klok!
De zware, zwoele stem contrasteert zo mooi
met het licht
Van Hezbollah. Wat is dat toch dat we Elvis
niet willen zijn (liever niet!)
En toch hem worden wanneer we op een dag als deze,
geluk
Willen maken?
Mijn zinnnen dragen zo ver dat ze
Japanners veranderen in lyriek
En ik verras haar er oprecht mee
You have talent, fluistert ze en stuurt naar rechts
Nu kan niets me nog deren. Ze heeft me
in mijn huig geraakt.
Abelkader Benali.
Eisjen
Wat heerlijk melancholisch en mooi.
Het is ook niet mijn tijd, maar ja ik ben gewoon veel te laat geboren.
Ik
ga vanavond mijn Elvisplaat maar weer eens opzetten. Ik vind vooral die
van Leo Vroman mooi.
Ik heb niks met Elvis, te jong, en bovendien al van kinds af aan
eenzijdig
gefixeerd op klassieke muziek (anekdote tussendoor: een klasgenootje dat
mij vroeg of ik wel wist wie Madonna was gaf ik als (enthousiast)
antwoord
dat ik daar heel veel schilderijen van had gezien in een museum met mijn
ouders... o, wat werd ik daarmee gepest ;-)) maar het gedichtje van
Vroman
is zeker goed voor een glimlach bij mij. Vooral de milde relativering in
het eerste en derde couplet vind ik mooi: '_ongeveer_ tot het midden',
'mijzelf _misschien_ meegerekend', zeker in relatie tot het
middencouplet,
dat daarbij vergeleken bijna lachwekkend recht door zee en
eendimensionaal is: 'Geluid' met een hoofdletter, '_moest_ (...) er
_erg_ van bewegen'. Misschien ook wel een beetje de kwaliteit van Elvis'
muziek?? (inmiddels zijn enige van zijn klassiekers zelfs tot mij
doorgedrongen...)
Eisjens vraag vond ik wel leuk:
> Ik vraag me alleen af, zit er iets logisch in die volgorde. Geloven,
> Geluid en Stilte.
maar ik heb er niet direct een antwoord op. Misschien omdat geloven
zoveel
verschillende vormen kan hebben, waardoor ik niet direct een lineair
verband zie van Geloven naar Geluid naar Stilte. Wel merk ik dat de
vormen
van geloven die in stilte plaatsvinden onwillekeurig een hoger plekje op
de ladder krijgen bij mij, alsof die voor mij een stadium verder
geëvolueerd zijn dan de vormen waarbij veel beweging van het
bovenlichaam
(of veel geluid) komt kijken. Een vreselijk ongenuanceerde opmerking, ik
weet het. Komt ongetwijfeld doordat de stilte mij persoonlijk het meest
aanspreekt. Bedankt voor het leuke gedicht, Eisjen!
> Eigenlijk ben ik net iets te jong voor Elvis
:-).
Ach, ben je ooit echt te jong voor Elvis?
> Hij was al over de
> top toen ik zijn muziek hoorde.
Volgens mij voor velen nog steeds aan de top
> Leo Vroman toverde een glimlach op mijn lippen.
En die glimlach hoop ik
> dat jullie die ook krijgen:
ja, die glimlach krijg ik er ook van en ik wiebel met mijn tenen :-)
Wij zijn toch degenen van na Elvis?
> En Yesterday maar dat is van de Beatles
> Maakt niets uit want Elvis slaat de klok!
> De zware, zwoele stem contrasteert zo mooi
> met het licht
> Van Hezbollah. Wat is dat toch dat we Elvis
> niet willen zijn (liever niet!)
Maar ook hier een glimlach, misschien meer een grijns. Wat maakt het
uit of het een nummer van de Beatles is. Was je in die tijd nou niet
fan van de ene of van de andere :-)
Ik vind het beeld wat Abdelkader schets erg leuk, Ik zie het helemaal
voor
me. Maar, alhoewel in Beiroet, blijf ik toch ook zo'n Amerikaanse auto
uit
die tijd voor me zien.
Bedankt Eisjen voor de leuke gedichten.
> Het gekke was dat veel in deze bundel mij
nauwelijks aansprak. Zal
> dus wel weer komen omdat ik net 'te jong' was en hij niet zo'n impact
> had als op veel van deze dichters.
je bent net iets jonger dan ik.
ik herinner me de eerste film met hem die ik zag, ik was 19 denk ik.
en dat hij geloof ik 'blue suède shoes' zong. :-)
verder was het niet echt mijn muziek
ik hield o.a. van georges brassens en van klassiek en van
'summertime' en zo. louis armstrong en ella fitzgerald
> Leo Vroman toverde een glimlach op mijn lippen.
En die glimlach hoop ik
> dat jullie die ook krijgen:
ja. vromans elvistijd vind ik heel mooi. dank!
> Elvis daarentegen
> geloofde in zijn Geluid
> en moest er van buik tot stuit
> erg van bewegen.
LOL!
> Straks komen dus degenen
> Voor wie stilte het meest betekent
> (mijzelf misschien meegerekend)
> en die spartelen alleen met hun tenen.
> Ik vraag me alleen af, zit er iets logisch in die volgorde. Geloven,
> Geluid en Stilte.
voor mijn gevoel is dat stille bidden verwant aan stille poëzie.
leuk die tenen. kromme tenen en hoeratenen. ;-)
