Daniel Johannes Medevoort: Eenvoud - Lina's klacht


Boete

Ik moet naar de
bibliotheek,
want het is
de 2000ste week
dat ik dit boek
bij me thuis heb staan.
800 keer
begon ik eraan.
Zou ik een boete
betalen moeten?
Een gulden of 10
een gulden of 11,
of wordt het nog duurder
dan het boek zelf?

Shel Silverstein. Vertaling Willem Wilmink
Uit de verzamelbundel: Broodje Nijlpaard
De Fontein 1998. ISBN 90-261-1440-0

Ik kan mij niet herinneren dat wij op de lagere school leuke
kindergedichten lazen of voorgelezen kregen. Misschien waren die er nog niet in die tijd? Waarschijnlijk wel maar het is me niet bijgebleven. Wat ik mij van gedichten uit die tijd herinner begon pas op de middelbare school en dan kon je gelijk hele stukken van Beatrijs in je kop stampen. Uitleg was er niet bij. Je moest het op kunnen dreunen. Dat leverde punten op.
Gelukkig kunnen kinderen vandaag de dag smullen van geweldige gedichten. Zelf lees ik ook met heel veel plezier kindergedichten.

Een meester op het gebied van kindergedichten was Shel Silverstein. Het gedicht van deze week spreekt mij erg aan omdat ik in mijn "bieb-tijd" weleens geconfronteerd werd met kinderen die na verloop van tijd een boek eenvoudigweg niet meer terug durfden te brengen. De uitleentijd was overschreden en ze kunnen zich geen beeld vormen van hoelang ze een boek al hebben en al helemaal niet van de boete die ze eventueel moeten betalen. Dat zie je ook aan de overdrijving in dit gedicht. 2000 weken en 800 keer.
Bovendien zit er in de laatste twee zinnen een ondeugende gedachte. Of misschien komt die alleen in mijn hoofd naar boven. Wat nu als je het boek helemaal niet terugbrengt? Wat kost dat dan? Kan een boete zo hoog oplopen dat je het boek maar beter kunt kwijtraken? Of zou het misschien zelfs zo kunnen zijn dat je een boek niet meer terug wilt brengen omdat je het niet meer kwijt wilt?
Een zoekgeraakt biebboek. Een biebboek wat je al heel lang in bezit
hebt. Het kunnen voor kinderen onoverkomenlijke opstakels zijn en ze voor lange tijd uit de bieb weghouden. Dat blijkt al uit de eerste zin. Ik MOET naar de bibliotheek.

Ooit opperde ik het idee om een boetevrije week in te voeren in "mijn"  bibliotheek. Eén keer per jaar mag je zoekgeraakte boeken of boeken die  heel lang te laat zijn zonder kosten weer inleveren. Werd helaas niet goedgekeurd.

Het origineel van dit gedicht staat in de bundel A Light in the Attic.  Dit boek werd uit sommige bibliotheken verbannen omdat de gedichten kinderen zouden aanzetten tot ongehoorzaam gedrag. Heerlijke gedachte ! Gedichten die kinderen aanzetten tot ongehoorzaam gedrag. Meer over Shel Silverstein op zijn prachtige website. Een genot voor grote en kleine kinderen:


Jeanette

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Leuk gedichtje, maar vooral bedankt voor de link. Heerlijke site! Overigens hebben wij in onze bieb inderdaad een paar keer zo'n boetevrije inleverdag georganiseerd. Was een groot succes. Ik snap niet dat ze daar bij jullie niet aan wilden. Zo krijg je je boeken tenminste nog terug en je houdt je klanten. Je moet het alleen niet te vaak doen, anders gaat men erop wachten. Dat is ook weer niet de bedoeling.


Wat een gezellig gedichtje!Je interpretatie dat de laatste zin wel eens ondeugende gedachte van 'houwen dat boek' als achtergrond zou kunnen hebben daar voel ik ook wel voor. Het sluit dan immers aardig aan bij het begin. Toen ik begon te lezen hoopte ik ( gezien de titel tegen beter weten in natuurlijk) dat het boek niet was teruggebracht omdat het te mooi was maar helaas lezen ho
maar...;-)

Leuke bijdrage! En leuke site, vooral de tekeningetjes vind ik prachtig Ben sowieso gek op de manier waarop kinderboeken en prentenboeken geïllustreerd worden, ik koop dergelijke boeken soms gewoon op 'beeld' en niet om de tekst die er bij zit.

De laatste zin van het gedichtje zie ik net als jij, op een gegeven
moment wordt het houden van het boek steeds verleidelijker ;-)

       
Heerlijk, zo een gedicht.

Herkenbaar! Wat ik me afvraag is of degene het boek wel zou willen houden, erg interessant klinkt het niet: 800 keer in begonnen (betekent voor mij niet hetzelfde als '800 keer gelezen')... Heb het gelukkig zelden, maar toch, met de verhuizing is er een jaar geleden een kinderboek kwijt geraakt. Uiteindelijk de acceptgiro voor verlies netjes betaald en u raadt het al: twee weken later kwam het boek boven water, nu heb ik het maar gehouden :-)

PS wat een grappige site! ik ga 'm doorgeven aan de kinderen!


Ja, enig. Iedereen is ervaringsdeskundige op dit gebied denk ik. Maar zo bont als de mevrouw voor me in de rij van boete-gaan-betalers had ik het nog niet meegemaakt : uitleenvideo kwijt, heel veel later teruggevonden en de computer meldde (in de vorige eeuw)over de honderd gulden.... De miep van de bieb schaamde zich het te zeggen... Over meer boete dan waarde gesproken. Een heel leuk kindergedichtenboekje vind ik "Jij bent de liefste" Van Hans & Monique Hagen met tekeningen van Marit Tornquist, die van het boekje een kunstwerk maakte : het is eerder een prentenboek met tekstjes er in.

Ik proef niet een stoute gedachte, maar een nog grotere wanhoop, 11 gulden betalen misschien wel! Dan maar erom liegen en zeggen dat je het niet hebt? Maar dat kan projectie zijn. Ik heb ooit een zodanige boete gekregen van de Utrechtse bieb dat ik het Spaans benauwd kreeg. En ik kon me werkelijk waar niet herinneren de boeken geleend te hebben. Ik heb strak en stijf volgehouden dat ik de boeken niet had. Vervolg laat zich raden: ik vond ze toch en durfde ze niet terug te brengen. Ik had als student eenvoudigweg het geld niet. Ik werd geroyeerd. Na een half jaar ging ik verhuizen, ik gokte dat hun administratie mijn nieuwe adres niet zou herkennen. Dat was gelukkig zo.

 
Boekgrrls

Laatste keer bijgewerkt: 28/01/07  Eisjen

Woensdag Gedichtdag