Geen vlieg doorziet het vensterglas -
hij weet niet wat hem tegenhoudt.
Hij droomt van hoe het buiten was:
van warmte, lucht en zonnegoud.
Hij kent geen koude en geen angst;
hij klaagt het raadsel aan,
dat hem weerhoudt van levensvangst
en dat hem niet laat gaan.
Geen vlieg gelooft in 't wijze glas -
hij droomt van milde lucht
en zomergloed en verre vlucht
en hoe de vrijheid was.
Hij weet niets van geborgen zijn.
Daarvoor is hij te klein.
De boeken van de schrijver Olaf J. de Landell zullen nooit "literatuur"
genoemd worden. Het is leesvoer. Simpel en vermakelijk leesvoer. Voor
mij
zijn zijn boeken altijd meer geweest dan dat. En dat zijn ze nog. Zijn
taalgebruik ontroert me keer op keer. Zijn humor maakt me nog altijd aan
het lachen. Al zijn boeken staan hier in de kast en ik noem ze mijn
"troostboeken". Op momenten dat het leven een loopje met me neemt dan
grijp ik een Olaf uit de kast. Een aantal van zijn boeken heb ik dubbel
(De Porseleinboom zelfs driedubbel). Heel lief en vaak ontroerend is ook
het boekje met gedichten. Ik kreeg het in 1983 van hem en koester het
zeer. Uit veel van zijn boeken maar vooral uit een aantal van zijn
gedichten blijkt zijn eenzaamheid. "De liefde heeft nooit mijn kant
uitgekeken", zei hij ooit.
Dit gedicht vind ik een heel mooi. Het is een simpel gedicht met een
grote vraag erin besloten. Zijn wij net als die vlieg? Doorzien wij ook
niet het hoe en waarom van dingen? Als we ons afvragen waarom zaken in
het
leven gaan zoals ze gaan en als we daarover verdriet hebben dan zou het
kunnen zijn dat we kijken naar milde lucht, zomergloed en verre vlucht
en
dan beseffen we misschien niet dat we juist geborgen zijn. Zo ervoer
Olaf
J. de Landell wellicht zijn leven zonder grote liefde. Hij voelde zich
een
vlieg op het glas. Daarachter lag wat hij zo graag had willen hebben.
Hij
begreep niet waarom hem dat ontzegd werd in het leven. Maar wie kan
zeggen
hoeveel verdriet hem juist daardoor bespaard is gebleven.
Olaf J. de Landell
Open dichtwoord op de levensvreugde
ISBN 90-10-04139-5
De Boekerij
Jeanette
Ik
heb ook diverse boeken van Landell en genoot en kan er nog van
genieten. Ik wist niet dat hij gedichten had geschreven. Ben hier heel
blij mee, dank je wel. Zo zie je toch maar dat Woensdag Gedichtdag iets
toevoegt aan ons dagelijks leven. We zullen doorgaan....
Mooi
gedicht, wist ook niet dat hij gedichten had
geschreven. Op momenten van Grote Vertwijfeling, en van Nu Even
Helemaal Niets, trek ik Ave Eva uit de kast, en wordt weer helemaal
vrolijk.
> Geen vlieg doorziet het vensterglas -
> hij weet niet wat hem tegenhoudt.
Twee grote, dikke vliegen zitten al de hele dag tegen mijn keukenraam
geplakt. Ik heb de deur opengezet, met een krant gewaaierd om ze de weg
te wijzen. Niks hoor, ze houden aan het glas vast alsof hun leven ervan
afhangt. En maar klagen ;-) Zo'n vlieg tegen het glas als uitgangspunt
nemen voor een gedicht, ik mag dat wel. Of ik het gedicht als geheel
helemaal geslaagd vind: nee, dat geloof ik niet. Ik zou de laatste twee
regels weggelaten hebben. Daar begint de dichter aan een vergelijking
die
nogal mank gaat. De vlieg is niet geborgen, hij is gevangen. Binnen
heeft
hij, vlieg zijnde, niets te zoeken, eerder te vrezen. Buiten wachten dan
misschien storm, regen en een levensgevaarlijk spinnenweb in plaats van
de
gedroomde zomergloed, maar dan sterft de vlieg wel een natuurlijke
vliegendood, terwijl je dat van de dood door een vliegenmepper niet kunt
zeggen. Ik vind je koppeling aan het leven van de dichter ingenieus
gevonden. Misschien heb je wel helemaal gelijk en heeft er bij De L. een
dergelijke gedachte achter gezeten, maar ik blijf het nogal gewrongen
vinden. Ik heb geen De Landells (meer) in de kast, alleen misschien nog
een paar in nog uit te zoeken dozen in de kelder, maar herinner me de
sfeer in die boeken goed. De Landell zelf herinner ik me als een
kwetsbare, androgyne verschijning. Niet groots misschien, wel heel eigen.
Ik ga zo naar de bieb en zal eens kijken of ik daar een deeltje kan
scoren. Leuk dat je ons weer even op zijn spoor zette.
> Ik heb geen De Landells (meer) in de kast, alleen misschien nog een
paar
> in nog uit te zoeken dozen in de kelder, maar herinner me de sfeer in
> die boeken goed. De Landell zelf herinner ik me als een kwetsbare,
> androgyne verschijning. Niet groots misschien, wel heel eigen.
Naar aanleiding van het zoeken naar dit gedicht heb ik mijn knipselmap
"De
Landell" weer eens doorgenomen. Ooit aangelegd en daarna vergeten. Ik
heb
een tijdje met hem gecorrespondeerd en ook zijn brieven staan zo bol van
eenzaamheid. Inderdaad zeer kwetsbaar. En altijd zo ontzettend lief.
> Inderdaad zeer kwetsbaar. En altijd zo ontzettend lief.
Lief ja. Zo'n afgesleten en misbruikt woord dat ik er uiterst zuinig mee
ben, maar op deze man en zijn werk volop van toepassing.
