Snottebel Lies heeft van die snottebellen
die altijd uit haar neus hangen als slakken,
Ze slurpt er af en toe wat van naar binnen
en gaat er dan hardop mee zitten smakken.
Snottebel Lies zit zo vol vieze vlekken
dat ze een lopend vuilnishoopje lijkt.
Ze heeft ook griezelig lange zwarte nagels
en héél lang haar dat tot haar knieën reikt.
Er zitten in die haren heel wat luizen,
en o, wat hebben die het naar hun zin.
Het lijkt wel of ze in een klimrek wonen,
ze slingeren en klauteren erin.
Snottebel Lies wast zich alleen met spuug
en doet dan of haar haar een handdoek is.
Zo ondertussen lijkt het wel een dweil
die stinkt naar duivepoep en ouwe vis.
En als ze 's avonds in haar bedje ligt,
dan steekt ze ook haar neus nog in die haren
en veegt haar snottebellen eraan af,
want wat ze lekker vindt, wil ze bewaren.
Snottebel Lies staat overal bekend
om die afgrijselijke snottebellen.
Maar ik kan, omdat ze mijn nichtje is,
nog iets veel veel smerigers van haar vertellen.
Snottebel Lies moet voor ze slapen gaat
namelijk ook nog even voor een plas.
En wat ze dan doet, jasses, getsiederrie,
het is te vies voor woorden, hou je vast..
Wat doet ze dan? Wat doet dat vieze kind?
Het is zo goor, het is om van te gillen:
in plaats van pleepapier haalt Snottebel Lies
haar lange haren langs haar blote billen!
Uit Snottebel Lies en andere portretten uit 1994
Mensje van Keulen
Met tekeningen van Jan Jutte
Em. Querido's Uitgeverij B.V.
ISBN 90-214-7025-X
Een bundel met gedichten over familieleden. Vrijwel alle leden van de
familie komen langs en ook nog wat huisdieren. Het zijn allemaal
ontzettende succesnummers als het om voorlezen gaat, maar Snottebel Lies
slaat natuurlijk alles. Nog altijd moet ik een beetje slikken als ik het
lees. Ondanks het feit dat ik het al vele malen heb voorgelezen. Het is
en blijft een ontzettend smerig gedicht.Ieder gedicht in dit boek heeft
een andere sfeer en als ik een beetje moet kokhalzen van Snottebel Lies
(en de toehoorders ook) dan lezen we daarna snel Oma Toetje. Een
gedicht over een hele lieve oma waarin allerlei heerlijks
langskomt. Dat maakt het dan weer een beetje goed. De gedichten uit dit
boek inspireren kinderen ook om te vertellen over hun eigen Ooms
en Tantes en andere familieleden. Er zit altijd wel een gedicht tussen
waarin ze een persoon uit eigen kring herkennen.Maar altijd keren we
weer terug naar Snottebel Lies want alles wat vies is en niet mag blijft
het interessants. Een heerlijke boek.
Jeanette
Nou, deze waarschuwing was op z'n plaats. Ik heb zitten gruwelen. En
ook gezocht bij Querido maar het boek komt daar niet voor. Ik hoopte
oma Toetje te vinden. Snottebel Lies als titel was me wel bekend uit
mijn boekhandel tijd, maar ik herinner me niet het ooit gelezen te
hebben. Het zou misschien best aardig zijn om alles wat in gedicht-
en verhaalvorm is verschenen over vies eens bij elkaar te zoeken. Te
beginnen met Piet de Smeerpoets via Annie Schmidt en zo verder.
Kinderen vinden inderdaad niets leuker dan lezen over vies. Zelf heb
ik eens in een klas het boek voorgelezen van Gerard Tonen ' Verhalen
van een vieze familie'. Ze kwamen niet meer bij en ik intussen maar
kijken met een schuin oog naar de docent of ik nog wel door kon gaan! Ik
vind wel dat je je moet kunnen en willen verplaatsen in kinderen om zo'n
gedicht te waarderen. Puur lezend met mijn volwassenen-ogen gebeurt er
weinig meer bij me. Praatstof levert het niet op. Waarmee ik niet bedoel
dat dat altijd moet. Maar ik vind het leuk dat er ook eens een kinder-
of
jongerengedicht op WG dag verschijnt op het scherm. Dat is al eens
eerder
gebeurd, even kijken op de site... ja, Boerstoel, Silverstein, en ik
dacht
toch ook een keer Remco Ekkers, hoewel ik hem er niet tussen vind.
>Nou, deze waarschuwing was op z'n plaats. Ik heb
zitten gruwelen.
LOL, jij ook? Ik zie de hele tijd die bos met haren voor me. Nou
Jeanette,
je wordt bedankt ;o))
>Het zou misschien best aardig zijn om alles wat
in gedicht-
>en verhaalvorm is verschenen over vies eens bij elkaar te zoeken. Te
>beginnen met Piet de Smeerpoets via Annie Schmidt en zo verder.
Dat vind ik nou een leuk idee. Ik ken wel een leuk boekje over vies:
Prutje en Snotje van Marianne Busser en Ron Schröder. Heerlijk verhaal.
Er
is toch ook zo'n liedje over Vieze Lieze??? Google de google, ja dat is
een liedje van Robert Long (houd ook hier eten even op een afstand) :-)
:
Tekst en muziek: Robert Long
Vieze Lieze was haar bijnaam in de stad
Omdat ze altijd van die enge kwalen had
Een lopend oor of een ontsteking
Of een elleboogverweking
Of een hele rits met puisten op haar gat
Vieze Lieze had altijd wat
Ze had een zalfje van de dokter dat naar Lysol rook
Om haar kwalen te verhelpen
Ja haar naam was Vieze Lieze en die had ze ook
Dus het leed was niet te stelpen
Dat kwam ze moest de kleren dragen van haar oudste zuster Riek
En die droeg nog ondergoed met van dat strakke elastiek
Maar haar moeder zei: je draagt ze maar want strakjes wordt je ziek
En dan kan ik weer op bezoek gaan tweemaal daags in de kliniek
Vieze Lieze was haar bijnaam in de stad
Omdat ze altijd van die enge kwalen had
Was haar navel niet ontstoken
Was haar kies wel afgebroken
Of haar voeten waren schimmelig en nat
Vieze Lieze had altijd wat
En ook vriendjes of vriendinnetjes die had ze niet
Die bleven op hun hoede
Omdat niemand graag een wrat of zweer of steenpuist ziet
Die dan prompt begint te bloeden
Maar hoe vreemd het ook mag klinken toch kwam Lieze aan haar man
Het was een keurig nette jongen en hij heette Willem-Jan
Lieze's kwalen gingen over want ze dacht er niet meer an
Wel was ze zeer doorlopend zwanger maar dat komt er dikwijls van
Vieze Lieze bleef haar bijnaam in de stad
Omdat ze altijd een positiejurk aan had
Toen de vijfde was geboren
Kon je nummer zes al horen
Ze bewandelde een vruchtbaar levenspad
Vieze Lieze had altijd wat
Vieze Lieze
Had altijd wat
Ik heb gelachen en het gelijk doorgestuurd naar
mijn dochter die met het laatste stukje stage voor de Pabo bezig is. Ze
reageerde enthousiast en moest gelijk aan Marietje Appelgat van Lydia
Rood denken.
Ik wou dat ik als kind zo'n lekker vies vers had mogen smaken. Ik ken
niet zoveel kleine kinderen , maar ik heb het uitgeprint en als een
buurkindje groot genoeg is, gaan we er samen van genieten. Leuk eens een
keer een kindergedicht.
Ik heb het ook met enig gruwelplezier gelezen. Het gedicht is inderdaad
iets wat kinderen waarschijnlijk heerlijk zullen vinden, dat vieze
smerige
verhaal ;-) Dingen die eigenlijk niet mogen of kunnen, die zijn toch het
leukst als je kind bent. Lekker stout en vies zijn, wat is er heerlijker?
En daar heeft Annie dan ook weer een leuk versje voor geschreven:
Ik ben lekker stout
Ik wil niet meer, ik wil niet meer!
Ik wil geen handjes geven!
Ik wil niet zeggen elke keer:
Jawel mevrouw, jawel meneer...
nee, nooit meer in m'n leven!
Ik hou m'n handen op m'n rug
en ik zeg lekker niks terug!
Ik wil geen vieze havermout,
ik wil geen tandjes poetsen!
'k Wil lekker knoeien met het zout,
ik wil niet aardig zijn, maar stout
en van de leuning roetsen
en schipbreuk spelen in de teil
en ik wil spugen op het zeil!
En heel hard stampen in een plas
en dan m'n tong uitsteken
en morsen op m'n nieuwe jas
en ik wil overmorgen pas
weer met twee woorden spreken!
En ik wil alles wat niet mag,
de hele dag, de hele dag!
En ik wil op de kanapee
met hele vuile schoenen
en ik wil aldoor gillen: Nee!
En ik wil met de melkboer mee
en dan het paardje zoenen.
En dat is alles wat ik wil
en als ze kwaad zijn, zeg ik: Bil!
Ik vond het geweldig. Terwijl ik het zat te verwerken voor
de site heb ik zitten genieten en heb het meteen op mijn lijstje voor
mijn
a.s. kleinkind gezet... Geweldig. Ik heb het mijn moeder tijdens de
koffie
voorgelezen, die vond het ook fantastisch. Heerlijk vies...
>Ik wou dat ik als kind zo'n lekker vies vers had
mogen smaken.>
Ik stuurde 't naar m'n 9-jarige kleindochter. En die mailde (!) terug
dat
haar moeder dat boek ook zo leuk vond "en ik vond het in de kast en heb
het ook gelezen." Bijdehand, die kids van tegenwoordig!
En over Vieze Verzen gesproken: ontbreken mag natuurlijk niet het
befaamde
Poep en Piesmenuet uit de Stratenmaker-serie. Hier het refrein:
Kakkedrolleschijtepoep
Hanepikkelullie
Poep Jan Knor
