J.Eijkelboom: Non omnis moriar


J.Eijkelboom (1926) is dichter en vertaler alsmede ereburger en officieel stadsdichter van Dordrecht, mijn woonplaats. Hij is een van de oprichters van het literaire tijdschrift Tirade en was tot halverwege de jaren zestig eerst journalist en later adjunct-hoofdredacteur, bij Vrij Nederland.

Recensie van Biblion:
Stijl en aanpak zijn niet verrassend. De nabije ongemakken en vreugden van het leven, de dagelijkse dingen, de natuurelementen uit de omgeving worden in deze anekdotische poëzie met uiterste precisie en onnadrukkelijke muzikaliteit beschreven. De levenswijze melancholische wending komt op een vanzelfsprekende wijze tot uitdrukking. De bundel is gecentreerd rond het thema van de ouderdom. Zoals de titel 'Heden voelen mijn voeten zich goed' aangeeft houdt Eijkelboom zich in deze gedichten staande met een milde zelfspot. Als gebruikelijk in zijn los verschenen bundels heeft Eijkelboom, die ook een zeer kundig vertaler is, enkele vertalingen in het geheel van zijn eigen werk geïntegreerd: een sonnet van Shakespeare, gedichten van Stevie Smith en Elisabeth Bishop


Non omnis moriar
(niet geheel zal ik sterven)


Soms, als een distel door dik asfalt,
barst er een regel poëzie
de taal van mensen in.

Zo werd de Dapperstraat een plek
van hoge adel en duurt de Mei
al meer dan honderd jaar.

Zo wijs ik soms mijn kleine zoon
des avonds op een fonkelend verschijnsel
en roep: O Venus, felle star.

Hij corrigeert mij wel, maar geeft
het later toch misschien weer door.
Het lijkt zo'n magere troost,

te bedenken dat lang na je dood
een jonge vrouw een woord van jou
nog op de tong kan nemen.

Het is ook wel een weelderig genoegen,
niet geheel dood te hoeven.

Jan Eijkelboom
Uit: 'Heden voelen mijn voeten zich goed', 2002.


Voor wie meer wil/kan hebben, nog een (kinder)gedicht van Hans Hagen, Uit: Ik schilder je in woorden. Ik las dit gedicht vandaag en was erg geroerd!

De stilte

De rollen zijn gedraaid, ik rijd
Rondjes met je in t tehuis
Waar alles gesloten is, jij ook
Je ogen dwalen of doorboren me

Ik probeer de stilte weg te breken
Vertel wat ik de laatste weken
Heb gedaan. Hoop dat je me aankijkt
Één woordje ver genoeg reikt

Je koude vingers sluiten
Om mijn hand als ik vertrek
Onder zachte dwang duw je
Een soort van kus op mn wang

Hans Hagen

Ria

 

 

Mooi Ria,
Het was me een genoegen om dit te lezen.

> Soms, als een distel door dik asfalt,
> barst er een regel poëzie
> de taal van mensen in.

Daarbij moest ik meteen aan deze lijst denken. Hoe vaak hebben we nu al gehoord "ik geef niets om poëzie, maar op deze manier krijg ik toch regelmatig pareltjes te zien" of iets van die strekking.

> Zo werd de Dapperstraat een plek
> van hoge adel en duurt de Mei
> al meer dan honderd jaar.

Ik weet niet om welke gedichten het hier gaat, maar er gaan bellen  rinkelen.....

> Hij corrigeert mij wel, maar geeft
> het later toch misschien weer door.
> Het lijkt zo'n magere troost,

Het idee dat jouw kinderen iets doorgeven aan de volgende generatie  wat jij ze geleerd hebt, vind ik helemaal geen magere troost. Meer een bewijs dat je toch "iets" goed hebt gedaan :-)

> te bedenken dat lang na je dood
> een jonge vrouw een woord van jou
> nog op de tong kan nemen.

mmmm, bij 'de mannen' weegt hun woord op de tong van jonge vrouwen  duidelijk zwaarder dan dat bij kinderen of kleinkinderen.
Waarom ben ik niet verbaasd :-)

> De stilte
>
> De rollen zijn gedraaid, ik rijd
> Rondjes met je in t tehuis
> Waar alles gesloten is, jij ook
> Je ogen dwalen of doorboren me

Oh kreun.............
Dit is dus waar we ons de afgelopen weken mee bezig hebben gehouden. Mijn schoonmoeder lag op sterven, (91) krabbelde er weer boven op en zit er nu werkelijk zo erbij.

> Je koude vingers sluiten
> Om mijn hand als ik vertrek

Geweldig verwoord.

>Ik weet niet om welke gedichten het hier gaat, maar er gaan bellen >rinkelen.....

Domweg gelukkig in de Dapperstraat (Bloem?) en (de?) Mei van Gorter.

ja hoor, je hebt gelijk " Domweg gelukkig in de Dapperstraat " is van JC. Bloem en Mei (Boek 1) van Herman Gorter een heel lange tekst! Van Jan Eijkelboom heb ik nog nooit iets gelezen. Staan mooie zinnen in, maar het beklijft niet.

Wel het gedicht van Hans Hagen, dat is zo beeldend geschreven, elke regel kan ik volgen, een ontroerend gedicht heel mooi, maar ik vind het geen kindergedicht. Het is wel geschreven hóe een kind naar haar oma (moeder?) kijkt en beleeft , als ze op bezoek komt bij diegene van wie ze
heel veel houdt...

Ik probeer de stilte weg te breken
Vertel wat ik de laatste weken
Heb gedaan. Hoop dat je me aankijkt
Één woordje ver genoeg reikt

Ja, een aangenaam gedicht, Ria, en plezierig zo weer es van je te horen!

Tuurlijk zitten er in dit, inderdaad 'anecdotische', gedicht flink wat verwijzingen. Bloem en Gorter natuurlijk. En Nijhoff waarschijnlijk in strofe 3 en 5. Die distels? Nee, heb zo gauw geen litteraire associaties.

Ik las nog over Hans Hagen dat hij "'volwassen' poëzie schrijft voor jonge lezers: net nog toegankelijk genoeg, zonder ergerlijke aanstellerij en met de nodige herkenbaarheid." Dat klopt dan met het gegeven dat jij het geen kindergedicht vindt. Ik heb de bundel aangeschaft voor mijn mediatheek, bedoeld voor 12+.

Op deze site  kun je verder o.a. lezen: André Sollie, Ted van Lieshout, Johanna Kruit, Wiel Kusters, Gil vander Heyden, Daniel Billiet, Leendert Witvliet, Edward van de Vendel, Ed Franck a.a. tastten de voorbij jaren met succes de grenzen tussen de volwassen en jeugdpoëtica af. De Nederlandse dichter en verhalenschrijver Hans Hagen is ook zo iemand. Hij schreef eerder al samen met zijn vrouw Monique Hagen geestige en ritmische kleuterversjes. Die werden onlangs gebundeld in Ik zie lichtjes in je ogen (Van Goor), voortreffelijk geïllustreerd door Marit Törnqvist. Salto Natale (1994) was zijn eerste bundel voor 'gevorderden' met een reeks sterke en aangrijpende gedichten over leven en dood. Ook in zijn nieuwste gedichten, samengebracht in Ik schilder je in woorden worden die thema's verder verkend. De toon is wisselend luchtig en ernstig beschouwend. Er wordt vaak met taal gespeeld, in woordspelingen en dubbele bodems.

En deze zinnen uit een recensie: "Zo je woorden kiezen dat je gedicht een schilderij wordt. Door taal een beeld tevoorschijn toveren. Een beeld waarin het zonlicht speelt met de kleuren en de lucht de regels ademt op je huid. Onmogelijk? Niet voor Hans Hagen, die zijn penseel doopt in inkt en zijn pen in verf. Lees zijn dichtbundel 'Ik schilder je in woorden' en je stapt een andere wereld binnen." Prachtig toch!

>mmmm, bij 'de mannen' weegt hun woord op de tong van >jonge vrouwen duidelijk zwaarder dan dat bij kinderen of >kleinkinderen. Waarom ben ik niet verbaasd :-)

Wat heb ik hier even om moeten ginnegappen, of is dat niet het juiste woord! You made me smile.

Mag dit nog even?

 

Aflandig

je bent weer zo aflandig vandaag
Je hebt zee in je ogen, veel zee
en in je oren stormt
een heilloze muziek
en je staat daar maar
en je bent er niet

J.W. Oerlemans

Bij de boekgrrls is het vandaag weer WoensdagGedichtdag. Het was mijn beurt om een gedicht te plaatsen en ik had er een gekozen van de Dordtse dichter J. Eijkelboom: Non Omnis Moriar Op internet kom ik vandaag, op zoek naar informatie over de aanstaande Gedichtendag, bovenstaand prachtige gedicht tegen, ga op zoek naar de dichter en vindt deze pal achter Eijkelboom in Gerrit Komrij's Nederlandse Poëzie van de 19de tot en met de 21ste eeuw in 2000 en enige gedichten. Toeval? Toeval bestaat niet!

Schreef ik vandaag op mijn web-log van de mediatheek

Wat een leuk woord "Aflandig" dat woord bewaar ik! Volgende week 25ste ben ik aan de beurt voor een gedicht. En de 26e januari landelijke gedichtendag. Ben ik aan de beurt, ik ben zeer benieuwd, want dan komt de uitslag van de poëziewedstrijd, ik ben een van de 10 genomineerden . Ons thema was "Anders" hier in Almere. Leuk je weblog.-) groetjes

Beide mooie gedichten, en precies toegankelijk genoeg voor mijn erg  verkouden, zieke hoofd. Heb ze al een paar keer herlezen, en word steeds weer getroffen door de gevoelige inhoud, die zo schijnbaar eenvoudig over het voetlicht komt. Je toegift, later op de dag, van Oerlemans vind ik werkelijk prachtig. Fijn om zo van je te horen Ria.

Ik ging ervanuit dat ik helemaal geen gedichten-mens ben. Ik heb mij er ook nooit mee bezig gehouden. Maar .......Vanavond las ik het gedicht "de stilte" van Hans Hagen en ik barstte in een enorme huilbui uit. Zo herkenbaar. Ik ben helemaal verbaasd dat een gedicht dit met mij kan doen.



 

 


Index Woensdag Gedichtdag


 

Boekgrrls

Laatste keer bijgewerkt: 28/01/06  Eisjen

Terug naar top pagina