Je bent een boekgrrl en
gaat op vakantie. Dus nooit zonder boek. De hamvraag is weer eeuwig en altijd; "wat
neem ik mee dat past in de omgeving?" Je vraagt het aan de grrls,
(
) in juli ga ik naar Noorwegen, en wie daar
tips voor heeft, ook graag. Ik ben nu al bezig in Het boek Karna van Wassmo, heerlijk
smullen, ik hoop dat het eind van het boek de cirkel ook echt rond maakt met de vorige
twee boeken. Ik weet wel dat ik na Benjamin echt het idee had dat er een derde boek
achteraan moest komen, zo nog niet af. Dus dat moet dan nu gebeuren. (
)
En je krijgt prompt een antwoord.
"Kristin Lavransdochter" van Sigrid
Undset. Ik heb het alweer twee jaar geleden gelezen toen wij op vakantie waren in
Noorwegen, en het past echt bij het landschap. Een van de mooiste boeken die ik (ooit)
gelezen heb, ik heb zelden meer met een hoofdpersoon meegeleefd. We hebben toen ook de
Middeleeuwse boerderij bezocht waar de film is opgenomen, het was de bedoeling dat die
boerderij een soort Middeleeuws museum zou gaan worden, misschien is het dat inmiddels al.
Meer informatie over Sigrid Undset (en andere
Noorse schrijvers) is onder meer te vinden op het Norwegian Writers' Web: http://www.litteraturnettet.no/engdex.html
Of het volgende voorstel voor een boek.
"Noorwegen? Nooit meer slapen van WFH,
natuurlijk. Maar dat ligt misschien erg voor de hand. Desalniettemin, zelfs als je het
kent de moeite waard om in die omgeving te herlezen."
Voor de hand liggen was even te snel verondersteld.
"nou niet voor mij - waar/wie hebben we het nu
over?"
"Over Nooit meer slapen van Willem Frederik
Hermans. Beetje pedant van me om dat zo cryptisch op te schrijven en ook nog bekend te
veronderstellen, sorry. Hoe dan ook, wat mij betreft een topboek. En over klassiekers
gesproken: het is in de jaren 60 geschreven, maar dit vind ik dus een klassieker.
Het speelt zich af in de onherbergzaamheid van
Noorwegen waar Alfred Issendorf een expeditie volbrengt, samen met een aantal mensen die
hem op zijn zachtst gezegd als een sukkel zien en dito behandelen. De hele expeditie staat
eigenlijk symbool voor het leven van de moderne mens zoals Hermans dat zag: het leven is
niets en het leidt tot niets. Het decor van een onherbergzaam land als Noorwegen past daar
natuurlijk ook bij. Alfred heeft geen prettige tijd op die expeditie als de sukkel van het
stel, maar komt er prachtig uit als een tragische held. De roman is geschreven in een
flitsende stijl, het leest als een trein. Maar ik ben bevooroordeeld, ik ben dol op
Hermans.
Deze omschrijving doet geen recht aan het boek, je
moet het gewoon lezen. Ik hoop dat dit iets duidelijker was. Ik herlees eigenlijk
zelden boeken (omdat er ook nog zoveel 'nieuwe' boeken zijn die ik ook wil lezen) en ik
koop ook bijna nooit een gebonden editie, (omdat ik die voor gewone romans te duur vind),
maar dit boek heb ik na 4 keer lezen (uit de bieb) in een gebonden versie gekocht. Genoeg
reclame, zo?"
Nog een lyrische reactie, maar dan over het land
zelf.
"En dan bij voorkeur hoog in Lapland waar het
boek zich afspeelt. De rest van Noorwegen - onder Trondheim zeg maar - heeft een heel
andere sfeer. Ben er lang niet meer geweest - moet nodig weer eens. Kennen jullie ook het
stuk om-de-bocht zal ik maar zeggen? Het stuk dat boven Zweden en Finland ligt, dus ver
boven de poolcirkel. Kirkenes is een grote plaats daar. ach - ik krijg heimwee... we
stonden aan de noordelijke ijszee (in juni) en zagen de zon - nee, niet in de zee zakken,
maar net boven de horizon een tijdje hangen en daarna weer omhoog gaan. Magnifiek - we
zijn geloof ik niet meer naar bed gegaan. En bloemen plukken voor het herbarium om drie
uur 's nachts, met de zon alweer flink hoog aan de hemel. Een nieuwsgierig rendier hield
ons in de gaten - zoveel publiek heeft ie zelden denk ik."
Dus; nooit op vakantie zonder de grrls te
raadplegen.
Eisjen.