Het boek had ik gelezen en ik was zeer benieuwd hoe dit hoorspel zou
zijn. Het prachtige boek "Gloed" van dezelfde schrijver heb ik ook als
toneelstuk gezien en ondanks dat het bijna één monoloog was, was het van
het begin tot het eind adembenemend. Dus waarom zou een hoorspel dat
niet kunnen zijn?
De hoes van de CD is mooi verzorgd en de CD zelf is bijna een
schilderijtje. Er staan prachtig getekende vogels (lovebirds?) en
bloemen op. Verder zit er een klein boekje bij met een biografie van
Sándor Márai en een korte samenvatting van het verhaal geschreven door
Michael Zeeman. Deze samenvatting mag je gezien de mooie taal die Márai
gebruikt vreemd' noemen. "Casanova's kerker was een doorzonwoning in
vergelijking met haar huwelijk" [...] "Casanova mag de gravin een nacht
hebben maar dan moet hij opflikkeren"."[...] "en geld voor haar
eierstokken zal kiezen." Deze beschrijvingen staat zo averechts op de
taal die Márai gebruikt dat het bijna een belediging naar Márai is om
deze platte zinnen te gebruiken. Daarna volgt een korte toelichting over
Casanova en enkele fragmenten uit 'Brieven van vrouwen aan Casanova' Op
de achterkant van het boekje staat wie de stemmen inspreken van de
personages in dit hoorspel.
Het hoorspel begint met klokgelui, blaffende honden, een ratelende kar
en dreigende muziek. En een "vaarwel mijn stad, vaarwel" roepende Jeroen
Krabbé. Jeroen Krabbé blijkt dus Casanova te zijn. Een verteller (Heyn
van der Heyden) vertelt dat Casanova ontsnapt is uit de beruchte
Venetiaanse gevangenis. In Bolzano wil Giacomo op verhaal komen en zijn
zaken regelen. Giacomo neemt zijn intrek in herberg 'het hert' (herrrrrberrrrrg
het
herrrrt zegt de verteller met uitermate rollende r dus) De herbergier
geeft zijn dochter instructies, zij moet wel contact zoeken met Giacomo
maar mag zich niet door hem laten verleiden. Het meisje, Teresa, geeft
antwoord en ik dacht gelijk: dat is Wikkie de Viking! Vrouwen bekijken
Casanova door het sleutelgat en dan hoor je tien Wikkies.
Giacomo probeert natuurlijk Teresa te verleiden maar wat dan een
zogenaamde gepassioneerde verleider moet zijn is iemand die duidelijk
een tekst opzegd, er spreekt geen enkele emotie uit. Ja er wordt nadruk
op woorden gelegd maar een ingestudeerde nadruk. Het meisje laat zich
niet verleiden en praat met haar Wikkie stemmetje heel onschuldig tegen
Jeroen pardon Casanova. Ze wordt gekust en giechelt en kirt. (Casanova
praat uitermate beschaafd ABN.)
Casanova vertelt aan Balbi die met hem mee gevlucht is dat hij een
schrijver is. Maar nu nog niet: "Hoe kan ik schrrrijven als ik het leven
nog niet doorrrr en doorrrr heb geprrrrrroefd." zegt Giacomo. Wéér die
rollende r) - Een vrolijk muziekje en een Italiaans lachende vrouw.-
Giacomo loopt een beetje te mopperen dat hij niet als de berrroemde
rrrrokkenjagerrr herrrrkend worrrdt. Hij de berroemde Venetiaan en
schrrijverr! (Het is eigenlijk niet om aan te horen.) Via de barbier
hoort Giacomo dat De graaf van Parma hem graag een keer zou willen
spreken. De graaf is getrouwd met Francesca. Francesca is DE grote
liefde van Casanova, hij had met haar samen oud willen worden... daarom
is hij haar
ontvlucht.
De verteller: 5 jaar geleden heeft Casanova gedueleerd met de graaf om
Francesca. De graaf heeft toen geeist dat Casanova nooit meer contact op
zou nemen met Francesca. -tussendoor knuffelt Casanova Teresa- Opeens
komt de graaf op bezoek in de herberg om Giacomo een voorstel te doen.
En dan is het er en luister je geboeid. De graaf (Bram van der Vlugt) ís
een graaf! Is een man die gepassioneerd spreekt. Dit is het enige
gedeelte dat de sfeer van het boek goed weergeeft. De graaf vraagt
Giacomo één nacht met zijn vrouw door te brengen, onder de voorwaarde
dat hij daarna Bolzano verlaat. Casanova gaat akkoord. Maar het gaat
niet zoals gepland was.
Giacomo zou naar het huis van de graaf gaan maar de gravin had anders
besloten. Vermomd als man komt zij bij Giacomo op bezoek. Naar dit
gedeelte had ik uitgekeken. Maar wat in het boek een fantastisch
steekspel is tussen Fransesca en Giacomo is hier een keurig stukje van
mensen die hun tekst opzeggen. De achterliggende frustratie en passie
komt totaal niet uit de verf. De gravin (Ariane Schluter) is soms zelfs
storend.
Einde hoorspel.
Al met al ben ik dus niet enthousiast over dit hoorspel. Je hoort wat
maar het spel ontbreekt. Er is geen wisselwerking tussen de personages.
Zelfs het instemmend gehum van Casanova is zo onecht dat het irriteert.
Wat ik ook vreemd vond is dat alleen tussen de gesproken passages
sfeergeluiden waren. Een ratelende kar, muziekje, blaffende hond enz.
Tijdens de gesprekken of monologen is het angstwekkend studiostil.
Indien het een hoorspel is verwacht je dat als Casonavo geknipt wordt je
ook knipgeluiden hoort. Maar nee, geen enkel geluidje is te horen, dat
maakt het er allemaal niet boeiender op. Krabbé klonkt zelfs af en toe
verwijfd. Giacomo kán als een fat gezien worden maar wat Krabbé
neerzette was verwijfd wat iets heel anders is. Ook vond ik storend dat
een Italiaanse vrouwenversierder heel hoog algemeen beschaafd Nederlands
sprak . Je krijgt nergens de indruk dat hier Casanova aan het woord is,
het blijft Jeroen Krabbé. Jammer dat zo'n mooi verhaal op deze wijze
neergezet is, alleen petje af voor Bram van der Vlugt!
ISBN 9077858035 Uitgever De wereldbibliotheek
Productie: Hoorspelfabriek/Byron Studios, Loosdrecht
CD met booklet 70 minuten.
Dettie
|
Luisterboeken Bespreking van de
boeken
De Gravin
van Parma en
"Gloed"
van
Márai bij de Boekgrrls Andere
luisterboeken bij de grrls besproken |