Boekgrrls: Wat nu, Jolande? Deel 12

---

Het Glazen Plafond -2-


Ineke liep resoluut naar beneden.
Ze hoorde de tv. Goed, dan was Cor thuis.
Ze opende de deur en begon: 'Cor, ik wil schei......' Ze stopte.
Er was niemand in de woonkamer. De voordeur stond open, blijkbaar was hij in grote haast vertrokken. Haar blik viel op de tv waar Balkenende zijn verontwaardiging uitsprak over een programma dat Allerschande heette. Allerschande. He, dat was toch dat programma waar zij een gastrolletje in zou spelen? Was dat al begonnen dan? Wanneer waren de opnames ook alweer? En waar? De laatste weken had ze in een roes geleefd en was al haar tijdsbesef kwijtgeraakt. Och, wat kon het haar ook schelen. Het was vandaag oudejaarsavond, toch? Een mooie dag om opnieuw te beginnen. Ze pakte haar jas en liep de deur uit.

Giovanni zat op zijn chaise longue, een glas Chianti in zijn hand. Hij zette de tv aan. Het was tijd. Vanavond was de eerste uitzending van Allerschande. Het programma had al voor er iets was uitgezonden veel publiciteit getrokken. De trailers met het majesteitelijke achterwerk van Jolandi vol in beeld, één seconde, hadden veel verontwaardiging gewekt. Kan je zomaar in een supermarkt dames verleiden en daarvan opnames uitzenden? Zelfs de premier had in zijn vragenuurtje geopperd dat er toch eens bekeken moest worden of dergelijke praktijken strafbaar waren en had een algemene oproep tot terugkeer van het fatsoen op televisie gedaan. Heel Nederland zou voor de tv zitten en wie weet hoeveel signora's van Purmerend tot Schin op Geul zich angstig zouden afvragen in welke supermarkt het programma was opgenomen? Giovanni grijnsde. Leer mij de signora's kennen, ik ben echt niet de enige..

Hij had onmiddellijk de mogelijkheden gezien toen dat meisje (hoe heette ze ook alweer?) haar idee uiteenzette. Ze had zichzelf een hoofdrol toebedeeld maar Giovanni had achteraf toch meer gevoeld voor seniore signora's. Nu kon hij zijn hobby verenigen met zijn werk. 'Mijn hobby ís mijn werk', dacht hij. 'Hoeveel mensen kunnen dat zeggen? Ik ben een gelukkig mens.'

Natuurlijk waren er ook een paar BN-ers gecontracteerd die nonchalant binnen zouden komen lopen en zich soms, geheel volgens het draaiboek, lieten verleiden door Giovanni of een winkeldiefstalletje pleegden om de spanning erin te houden. Want zonder BN-ers werkt geen enkel programma, had de regisseur gezegd. Giovanni had echter contractueel vast laten leggen dat hij van te voren niet wist welke dame ingehuurd en welke echt was. Zo kon hij zijn verleidingskunsten zo naturel mogelijk laten zien.

Want niemand kon hem weerstaan. Niet zolang hij zijn geheime wapen bij zich droeg in zijn ketting. Generaties lang was het zeldzaam relikwie met daarin de voorhuid van de legendarische Don Giovanni aan de oudste zoon doorgegeven, op zijn vijftiende verjaardag. Vanaf de eerste dag had de jonge Giovanni (toen een eenvoudig geitenhoedertje) geweten dat hij iets bijzonders in handen had. Die dag waren zijn geiten, die zich normaal over de hele berg verspreidden, beklemmend dicht bij hem gebleven. Ze keken zo broeierig dat hij er zenuwachtig van werd. Een machtig liefdesamulet van onschatbare waarde en het was van hém!

Hij zag de beelden aan zich voorbij trekken op de tv. Daar was zijn tedere liefdesspel met Jolanti, meesterlijk uitgevoerd. In de close-up kon je zien dat haar pupillen zich verwijdden op het moment van totale overgave. Onbeheersbare rillingen voeren door haar lichaam. 'Kijk maar eens goed, mannetjes, zo hoort het, dat kun je niet faken'. Het arme mens weet niet wat haar overkomt!' dacht Giovanni tevreden. En daar was de scène met Mieke. Ach, arme Jolanti, daar viel zij, totaal verpletterd! Maar wie was die vrouw die haar opraapte? Was dat niet.....? Silvia, of hoe heette ze ook alweer? Madre Maria, wat deed zij daar? Als zij de uitzending zag zou ze wel eens boos kunnen worden dat hij haar idee gebruikt had. Nou ja, niets aan te doen.

De aftiteling verscheen. Een voice-over wees er nog even suggestief op dat het op Oudjaar tot middernacht koopavond was in de bewuste supermarkt. De camera's stonden klaar. Hij was benieuwd of er nog iets zou gebeuren. Maar goed dat zijn laatste verovering niet in de supermarkt had plaatsgevonden, want Don Giovanni, il conforte de las donna’s met een man? Hij voelde zich ongemakkelijk bij de gedachte aan de heftige begeerte die over hem heen was gekomen in die wachtkamer. Raar, hij had altijd gedacht dat zijn amulet alleen op vrouwen werkte...... Was het wel de amulet geweest? Maar niet aan denken. Het zou nog een drukke avond worden.

Op dat moment ging de deur op een kier. Een gesoigneerd hoofd keek om de hoek. Cor stapte naar binnen en sloot de deur achter zich. 'Godzijdank, ik heb je gevonden! Mijn prachtige man! Overal heb ik je gezocht en dan zie ik je op tv in mijn eigen supermarkt, notabene! En je helpt mijn eigen onhandige vrouw overeind, die natuurlijk weer over haar eigen benen was gestruikeld. Ik ben meteen hier naar toe gerend! Eindelijk durf ik het te bekennen: Ik val op mannen! Ik zou het wel van de daken kunnen schreeuwen! Cor spreidde zijn armen in een pathetisch gebaar, gooide zijn hoofd  achterover en schreeuwde met al zijn kracht: 'IK VAL OP MANNEN!' Hij liep op Giovanni toe.
'Neem me, nu, mijn liefdesgod! Hard en genadeloos!'

Giovanni wierp een schichtige blik op de het plafond waar hij de camera's wist. Madre mia! Dat ging niet goed. En dit was de man van Jolanti? Gelukkig had hij de rest van de uitzending niet gezien.... Hij begon: "O, eh....hallo...eh...het komt niet zo goed uit...eh...nu, want....' Hij kreeg de kans niet zijn zin af te maken, want de deur werd met een
geweldige klap opengetrapt. Daar stond een donkere schone. Razernij in haar ogen. 'Silvia?', stamelde Cor verbijsterd. Silvia duwde haar werkgever met een puntige elleboog opzij en richtte zich tot Giovanni: 'Jij vuile rat! Je hebt me gebruikt! Mijn programma! Mijn liefde! Je gebruikt iedereen, smeerlap! Haar ogen fonkelden van drift. 'Ik hield van je. Klootzak!' Giovanni voelde de kleine Giovanni rijzen. Ze was prachtig in haar furie. Qué bella!

Ineke stapte met stevige pas de supermarkt binnen en keek verbaasd om zich heen. Wat was het druk zeg, zo laat nog. Overal stonden mensen in groepjes te praten en er liepen mannen te sjouwen met een zware camera. Een rij mensen vouwde een spandoek uit waarop te lezen stond: 'Allerschande=schande'. Elders waren meer teksten te zien als 'Stop de platvloersheid' en 'Verloedering!' Maar er waren ook meisjes die voor de camera gingen staan en 'Ha mam' riepen. Wat was er toch aan de hand?

Ineke haalde haar schouders op en baande zich een weg door de  demonstranten. Mensen fluisterden toen zij passeerde: "Dat is die vrouw, die met die kont!' 'Schande!'. Een journalist van het NOS journaal hoorde dit en zag nog net Ineke verdwijnen.'Er achteraan"riep hij tegen zijn cameraman, 'dat is dat mens'. De cameraman zette een spurt in, wat hem nog niet makkelijk viel met al dat gewicht op zijn schouder. Net toen hij zijn prooi naderde sprong een groepje vrouwen voor de camera met een papier, de achterkant van een maandverbandreclame. Met slordige letters stond er : 'Kom terug, Trude, alles is vergeven. De Boekgrrls'. 'Rot op, stomme wijven!' riep de cameraman gefrustreerd. 'Als je zo nodig op de tv wilt met je stomme lulkoek, leer dan tenminste spellen. Boekgrrls, wat is dat nou voor een woord. En meisjes? Ha! Als er één onder de veertig is, vreet ik mijn verjaardagskalender op.' De dames joelden. De cameraman duwde ze ruw opzij. Waar was dat mens gebleven? Hij keek verwilderd om zich heen, maar
zag alleen de flessenautomaat.

Ineke was inmiddels al op de trap. Kittig klikt haar hakjes door de holle ruimte. De deur stond open en ze haalde even diep adem voor ze
binnenstapte. Ze keek recht in het gezicht van het voorwerp van haar hartstocht. 'Giovanni', prevelde ze. De andere aanwezigen keken om bij haar binnenkomst. ''Jolande?' 'Ineke?' 'Jolanti!'

Silvia herstelde zich het eerst van de schok. 'Haar heb je ook bedrogen, rotzak! Maar nu is het afgelopen!' Dreigend liep ze op Giovanni toe en met een snelle beweging van haar schoen liet ze hem struikelen. Hulpeloos lag hij midden op de glazen vloer, zijn armen afwerend voor zich uit gestrekt. Silvia poseerde zich wijdbeens boven hem, tilde een been op en drukte een knopje aan de binnenkant van haar naaldhak in. Met een onheilspellende zzzzwwoesj sprong er een stilettomes uit. Langzaam bracht zij haar hak naar zijn keel.

'Neeeeee!!!!', riep Cor en schoot naar voren. Hij greep de pezige armen van zijn employee en probeerde haar naar achteren te trekken. Maar een razende vrouw wordt soms onmetelijk sterk. Silvia rukte zich los en strekte haar perfecte been tergend langzaam uit in de richting van Giovanni's keel. Ineke ontwaakte uit haar verstarring. 'Neeeeeee!!!!', schreeuwde zich en stortte zich met haar hele gewicht als een levend schild op Giovanni.

Dat bleek meer dan het Glazen Plafond kon dragen. Er klonk een luid gekraak en Ineke voelde zichzelf vallen, nog steeds vastgeklemd aan haar minnaar. De tijd stond stil. Overal om haar heen flonkerden glasscherven traag in het koele tl-licht. Ze zweefde in een donzen wereld. Op een tere zoemtoon na gaven haar oren geen enkel geluid weer. Afwezig greep zij naar een bijzonder heldere lichtglans die van Giovanni's borst opsteeg. Een koel voorwerp klemde zich in haar vuist. 'Ik vlieg tussen de sterren, ik val van de noordpool in ijsschotsen', dacht Ineke onsamenhangend. 'Laat het nooit ophouden.'

Maar het hield op. Onder zich zag zij de grond in razend tempo op zich toesnellen. Het geschrokken publiek zag het gevaar naderen en vluchtte alle richtingen uit. Met een verpletterende klap kwam Giovanni met Ineke op zijn borst op het rek met Boekkutreeks boekjes terecht. Zijn lichaam ving de grootste klap op. Ineke stuiterde van hem af in een stapel maandverband (extra zacht, voor die moeilijke dagen) die een vakkenvuller daar op zijn vlucht had achtergelaten. Silvia viel met haar stilettohak vooruit in de fruitafdeling. Haar hak spietste zich in een meloen en de rest van haar lichaam viel naar achteren en zakte weg in een groots opgetaste berg druiven. Cor was minder gelukkig. De cameraman had door het gewicht op zijn schouder zich niet snel genoeg uit de voeten kunnen maken. Hij werd vol getroffen door Cor, die met een ijselijke gil naar zijn been greep. 

Ineke krabbelde pijnlijk overeind. Ze betaste voorzichtig haar lichaam. Alles leek nog heel te zijn, hoe was het mogelijk. 'Giovanni', schoot het door haar heen, 'hij heeft mijn val gebroken!' Een paar meter verder zag ze zijn geknakte lichaam liggen, de nek in een akelige hoek gedrapeerd op een boekje met de titel Vergane Schande, van Anita Beserk. Het was duidelijk dat hij het niet zou overleven. Teder boog ze zich over hem heen en streek zijn haren weg. Zijn ogen waren omfloerst en er liep een dun straaltje bloed uit zijn mondhoek, maar zijn lippen bewogen nog. Silvia, overdekt met groene smurrie, kwam op één schoen aanhinken. Ook Cor was naar de stervende Giovanni gekropen, met zijn been als een dorre tak achter zich aan. Giovanni's ogen draaiden ongericht langs zijn voormalige liefdespartners. 'Amore mio', bracht hij moeizaam uit, 'sole per...te..... per ...sempre....' O, Giovanni', snikte Silvia. 'Je houdt echt van me, het spijt me zo, dit heb ik niet gewild...' Cor kreunde en legde zijn hoofd radeloos op zijn knieën. 'Ik weet dat je van me houdt, laat me niet in de steek nu ik je eindelijk gevonden heb!' Maar Ineke begreep dat Giovanni de Liefde zelf had aangeroepen. Zijn ogen waren gebroken en staarden nu in een andere wereld. Als een vlinder streken haar vingers over zijn oogleden en sloten ze. Oneindig teder beroerden haar lippen zacht de zijne in een laatste afscheidskus.

Ze opende haar linkerhand die zich nog steeds om het glinsterend ding sloot dat ze tijdens de val uit de lucht geplukt had. Giovanni's hanger! Ze aarzelde even en hing het sieraad toen om haar eigen nek. Het was warmer dan ze verwacht had, het leek zelfs te pulseren. Ze stond op en keek neer op de snikkende Cor. 'Cor, ik wil scheiden', zei ze zacht. Hij tilde zijn hoofd op en keek haar aan met een vreemde opluchting. 'Natuurlijk, Jolande, ik begrijp het, dat is het beste voor ons allebei'. 'Het is Ineke,  I n e k e !' Een geluksgevoel gloeide op in haar buik bij deze woorden.

Ze draaide zich om en liep langzaam naar de uitgang. De menigte week uiteen. 'Het is Ineke', hoorde ze fluisteren. 'Wat ziet ze er nog goed uit, hè?' Bij de uitgang draaide ze zich nog eenmaal om. Haar blik ging als vanzelf omhoog en viel op de schamele restanten van het Glazen Plafond. 'Het wordt tijd dat ik mijn carrière weer eens op ga pakken', zei ze hardop tegen zichzelf. De frisse buitenlucht voelde prettig aan. Achter haar klonk een explosie, maar het geluid viel weg in het oorverdovend geknetter van rotjes en vuurpijlen, die op slag van 12 overal in de stad werden ontstoken. De hemel werd verlicht met duizenden lichtjes. Vrolijk nieuwjaar, Ineke!, dacht ze. 2005 wordt een goed jaar voor mij.

 

Hanneke

 

Romantisch Vervolgverhaal  
Deel 1: Een bedje spinazie
Deel 2: O Sole mio 
Deel 3: Babi Pangang
Deel 4: Slagroomsoesjes
Deel 5: Saucijsjes  
Deel 6: Een pak Always met vleugels
Deel 7: Gedeelde ossenstaartsoep
Deel 8: Telefoon
Deel 9: Joyeux Noel
Deel 10: Ware liefde 
Deel 11: Het Glazen Plafond -1-

zeventig maal zevenwerffff hulde, bedoelde ik natuurlijk

Jolande heet nu jolantien?

Jolande heet eigenlijk Ineke, maar om de overgang duidelijk te maken is ze soms Jolantien of Jolanti. Ja, ik heb het ook niet verzonnen, hoor, ik ben er maar mee opgescheept :-) Nooit meer maak ik een eind aan een feuilleton! Het leek me wel een uitdaging het min of meer kloppend te maken, maar je bent alsmaar bezig met losse  eindjes voordat je eindelijk eens volluit mag aan de spetterende finale.. Ik worstel, kom ik boven? Zucht. Hanneke

Wat een prachtige slotaflevering! Pfff. Dat heeft je vast wat hoofdbrekens gekost. Mooi mooi mooi :-D Kijk vol verwachting uit naar je epiloog. En Trude, ja, da's toch wel mooi dat je de ggrls even op tv hebt laten verschijnen met een spandoekje. Trude, kom toch gewoon terug. Lekker genieten van de boekies, en van dit soort leuke verhalen! Agnes

Hartstikke goed gedaan, Hanneke! Dat was lekker lezen met een kopje koffie lui op de bank. Wel zielig voor Giovanni... ten onder gaan op een stevig gebonden pil van Anita Beserk... Stuur je het einde nog door aan Trude? Want die krijgt vast de lijstmail niet meer. En ze moet toch weten van de ludieke actie van de Grrls, toch? Groetjes, :-) Anita Verkerk

Bij de demo van de boekgrrls ben ik even opgestaan om voluit te kunnen schateren; zittend had ik geen ruimte genoeg:-)) Edith

Hanneke, je hebt een prachtig eind aan gebreid maar vooral _dit_!!! ;-)))
Om niet alleen Anita Berserk een cameo rol te geven, maar nog meer 'live' grrlies in het verhaal een stem te geven met een stukje actuele grrls drama. GewEldig! giechelendgrrl elma

Heb het net zitten lezen, heerlijk, heerlijk! Mijn bewondering voor alle
grrls die aan dit wekenlange leesgenot hebben bijgedragen is GROOT! Maareh
Hanneke, die epiloog begrijp ik niet helemaal: Ineke die door de stad
stapt?? Of (sprak zij hoopvol) hebben we nOg wat tegoed? Else.

Hartstikke goed gedaan, Hanneke! Dat was lekker lezen met een kopje
koffie lui op de bank. Wel zielig voor Giovanni... ten onder gaan op een
stevig gebonden pil van Anita Beserk...

Het was maar een pocketuitgave, hoor, maar het hele rek, tja, damesleesvoer geeft natuurlijk niet zo lekker mee als damesmaandverband. Maar trek het je niet aan. Die man kón natuurlijk niet meer, ook niet bij de moderne boekut lezeres, toch? Hij heeft een mooie dood gehad, rijkelijk beweend, en wie weet wat hem in het hiernamaals nog wacht? Hanneke

Bravo!Bravo!Bravissimo! En dit is nog niet eens het definitieve einde....

LOL! knap Hanneke! Wat een heerlijk begin van de dag.

Hulde Hanneke, dit is schitterend! Ik heb erg moeten lachen om de manier waarop je de losse eindjes hebt weten af te hechten, en om alle eigen dingen die je hebt weten toe te voegen. Wat fijn dat je er nog een epiloog bij doet!  Wat mij betreft ben je weer de laatste bij een volgend vervolgverhaal!

Wat een daverend slot Hanneke, hoe kreeg je het voor elkaar om al die uitwaaierende onzin onder de paraplu van één plot te krijgen. En godzijdank richt Tineke zich in volle lengte op wat al het sensuele materiaal links en rechts weer stevigheid geeft. Zelfs een boekgrrls-actie ingebreid. Zou nu zelfs óns liefdesdrama nog een happy-end kunnen krijgen? Ik mag het hopen.

klopt Trude! ik stond er ook bij, ik mis je! wat een schitterend einde! hanneke. je hebt er vast plezier aan beleefd wat mij betreft de mooiste aflevering van allen! neem nou maar een lekker glaasje ter ontspanning. ron

---

Laatste keer bijgewerkt: 27/02/06  Eisjen