Een echt meesterwerk vind ik dit boek. Verhaal is prachtig en dramatisch,
de
personen worden psychologisch meesterlijk neergezet en de stijl is
fenomenaal.
Ik zie niet zo de arrogantie van de Wheelers, maar meer een algemeen
menselijk trekje: dat de werkelijkheid te plat en te hard is en een mens
er
graag iets mooiers van wil maken.
Als lezer wil je ook graag dat Frank en April ontsnappen aan het leven
in de
saaie voorsteden. Als ze het lukt, misschien lukt het dan ook de lezer
zijn
leven wat te verfraaien.
Datzelfde thema vind je ook in een andere roman: 'Paasparade'.
Volgens een artikel over een biografie van Yates is mrs Givings
geïnspireerd
op zijn moeder, April op zijn eerste vrouw, die actrice was, en Frank op
Yates zelf. Die had eerst ook een dergelijke baan om zijn gezin te
onderhouden. Zijn boeken verkochten niet en de New York Times Magazine
weigerde om onbegrijpelijke redenen een verhaal te publiceren. Treurig
dat
pas na zijn dood zijn werk zo goed ging verkopen.
In de comedyserie 'Seinfeld' is Yates opgevoerd als
knorrige vader van
'Elaine'. Larry David, producer en medeschrijver van
'Seinfeld' had een
relatie met één van Yates' drie dochters.
Trude
ik
ben het helemaal met je eens. het verhaal is wat mij betreft van alle
tijden. Vanavond zag ik de film en die was een bijna letterlijke
vertaling maar
dan toch minder want suggestie zat in het boek en veel minder in de film
ik blijf deze roman en ook
Paasparade koesteren. tis
jammer dat ie er
niet nog een roman uit kan gooien ;-)
Ja
maar het neerkijken op de rest van de mensheid (die eigenlijk niet
anders is) vind ik toch echt wel arrogant ;) Maar zoals gezegd vind ik
het sterke (menselijke) daarvan dat iedereen zichzelf bijzonder(der)
vindt.
Het boek is ooit op mijn wensenlijstje gekomen door jouw enthousiasme en
ik ben erg blij dat ik het heb gelezen! Zou best wel eens hoog in mijn
jaarlijst kunnen eindigen :) Easter Parade staat nog op de plank (won ik
met mijn paashaiku op twitter ;)
