Ondanks het feit dat dit boek het in een vorige stemronde niet haalde,
wil
ik het toch nomineren voor de leeslijst. Ik heb het nog niet helemaal
uit,
maar ben onder de indruk van wat ik tot nu toe gelezen heb.
Zoals ik al eerder schreef, is het boek ook in het Nederlands vertaald:
Verleden jaar verscheen het bij uitgeverij Contact onder de titel 'We
moeten
het even over Kevin hebben' en in 2006 verscheen het bij Bruna onder de
titel 'Waar is het mis gegaan'.
In het kort: Kevin Katchadourian is bijna 16 als hij op zijn highschool
een
aantal medeleerlingen, een lerares en een cafetaria-medewerker vermoordt.
Hij wordt opgepakt en belandt in de gevangenis.
Het boek bestaat uit brieven van zijn moeder Eva aan haar ex-man,
Franklin.
In die brieven vertelt ze over hun leven samen, vóórdat er kinderen
waren,
over de beslissing om zwanger te worden, de zwangerschap van Kevin, zijn
geboorte en zijn opgroeien.Misschien lijkt het op deze manier een tranentrekkend 'hoe heeft het zo
kunnen komen?'-verhaal.
Dat is het beslist niet.
Shriver schrijft beeldend, in mooie taal en heel dicht op de huid. Ik
moet
mezelf er voortdurend aan herinneren dat het verhaal fictie is. De wijze
waarop
Eva haar verhaal vertelt is indringend, maar ook met een zwart soort
humor,
die naarmate het boek vordert, steeds beklemmender wordt.
Het boek rammelt niet alleen aan beelden van kinderen, ouders en de
relatie
tussen hen, maar stelt ook vragen over de machtsbalans in de verhouding
tussen ouders en kinderen.
Vooral echter is het een goed geschreven en ingenieus opgebouwd boek.
Aanbevolen, dus!
Manon
|
nominatie
leeslijst 2008 I think Kevin has attracted an audience
because my narrator, Eva, allows herself to say all those things that
mothers are not supposed to say. She experiences pregnancy as an
invasion.
De schrijfster over haar boek |
