Ik las nog niet zo lang geleden After Dark van Murakami. Dat duurde
langer dan noodzakeljk, omdat ik ging lijden aan een vreemde neurose.
Mijn echte klok naast het bed moest gelijk staan met de hoofdstukklokjes.
Allemachtig zeg, alsof ik nog niet gestoord genoeg ben. Het had toch een
toegevoegde waarde. Ik las in het geluid van de nacht dat Murakami
bedoelde. En geloof me, het geluid van 2.19 uur is anders dan dat van
5.18.
Murakami heeft ooit een jazzcafé gehad en muziek/jazz speelde door
de
trombone van Takahashi een belangrijke rol in het boek. Neem nu het
nummer
'Five Spot After Dark' van Curtis Fuller (scroll even naar
beneden en je kunt het beluisteren). Het is welzeker het nummer waar het
boek naar is genoemd. Dat heeft de vertaler goed gepakt. Dat dan weer
wel. Is het boek genoemd naar een jazznummer, het hotel is genoemd naar
een
film van Godard. .
"Midden in de nacht verstrijkt de tijd op een middernachtelijke manier",
zegt de kastelein en hij draait Duke Ellingtons
'Sophisticated Lady'. De
plaat en niet de cd. Later, veel later, gaan we naar de diepe nachtjazz
van Sonny Rollins:
Sonnymoon for Two. Het al twaalf minuten voor vijf.
Muziek is belangrijk. Neem nu het moment dat Takahashi antwoordt op de
vraag
waarom hij in Mari is geďnteresseerd: "Ja, waarom? Op dit moment kan ik
het
zelf ook niet goed uitleggen. Maar als we in de toekomst meer met elkaar
kunnen praten, horen we op een gegeven moment misschien ergens
Francis
Lai-achtige muziek vandaan komen, en wie weet kan ik je dan een hele
serie concrete
redenen geven. Als we geluk hebben, gaat het zelfs sneeuwen."
Geweldig! Wat mij betreft de beste zin.
De muziek en het tijdsaspect hielden me bij de les. Het verhaal van Mari
en
Takahashi vond ik lief, Eri heb ik na twee keer overgeslagen (ik was al
moe
genoeg). De vertaler leek af en toe niet de moeite te hebben genomen een
bladzijde in zijn geheel over te lezen: 3 x geslaagd in 14 regels (blz.
193) had toch niet hoeven gebeuren. Het zou maar zo een favoriet boek
van Jules Deelder kunnen zijn.
yvonnep
