Aangemoedigd door de vele enthousiaste verhalen hier op de lijst over
het
boek over de geschiedenis van de tractor in Oekraïne (de precieze titel
ontgaat me even) wilde ik dit uit de bibliotheek halen voor de vakantie.
Maar het was uitgeleend. Wel was er een ander boek van dezelfde
schrijfster,
dat ik daarom maar geleend heb.
Twee caravans gaat over seizoensarbeiders, grotendeels uit Oost Europa,
die
in Engeland hun best doen om geld te verdienen. Het begint bij een
aardbeienteler, waar een groep seizoenswerkers hard werkt voor weinig
geld,
waar bovendien door malafide bemiddelaars en uitbuitende boeren nog
allerlei
inhoudingen op worden gedaan voor kost en inwoning.
Die inwoning geschiedt in twee caravans, één voor de mannen en één voor
de
vrouwen. Supervisor over het werk is een Poolse vrouw, wiens
basisfilosofie
lijkt te zijn dat het met het werk wel goed zit zolang er maar een 'gezonde
seksuele balans' is in de groep (zelf houdt ze het met de - getrouwde,
uiteraard - boer). Die gezonde seksuele balans is er, tot op het moment
dat
Irina aankomt, een mooi meisje dat nauwelijks is voorbereid op het werk
dat
ze moet doen en niet echt doorheeft wat ze in de groep veroorzaakt. Er
zijn
allerlei ondergrondse machtsprocessen in de groep die ironisch maar
tegelijkertijd schrijnend worden beschreven.
Op een gegeven moment ontstaat een crisis waarbij de boer een ongeluk
krijgt, en een deel van de groep vlucht met medeneming van één van de
caravans. Wat volgt is een tocht door Engeland, waarbij de groep
uiteenvalt
maar sommigen elkaar uiteindelijk toch weer terugvinden. Eén lid van de
groep ontpopt zich zelf tot één van de malafide bemiddelaars en stuurt
een
aantal anderen met mooie beloften naar een kippenslachterij waar de
meest
walgelijke scenes zich afspelen. Als ik al niet meer dan twintig jaar
vegetariër was, zou ik het van dit deel van het boek misschien wel
geworden
zijn.
Uiteindelijk zou je kunnen zeggen dat alles goed komt, hoewel wat 'goed'
is,
daarover kun je van mening verschillen.
Het is erg goed geschreven, maakt dat ik nog meer zin heb om ook de
tractors
in Oekraïne te gaan lezen. Het is tegelijkertijd heel komisch en
maatschappijkritisch, ironisch en liefdevol, soms ronduit ontroerend
beschreven. Ik weet zelf niet voldoende van de wereld van de
seizoensarbeid
om te weten of het in werkelijkheid ook zo gaat, maar als het ook maar
een
fractie zo is als in het boek beschreven krab ik me wel even achter mijn
oren de volgende keer dat in in de supermarkt voor 2 euro een pond
aardbeien
koop...
Een aanrader, wat mij betreft.
Hanne
