Voor mij stond Mischa de Vreede voor negatief. Geen prettige gevoelens,
akelig... En ik weet echt niet meer waarom, maar het kwam
onmiddellijk bij me boven toen ik dit boek van uitgeverij Ad Donker in
mijn handen kreeg. "Wat moet ik hier nou mee, dit wil ik toch niet lezen...?" Maar wat Donker uitgeeft is vaak heel mooi en goed over nagedacht. Dus
op een zonnige zondag, terwijl het bos lonkte, pakte ik het boekje bij
de koffie op en was na de eerste bladzijde verkocht. Het bos kon lonken
wat het wou, ik bleef in mijn stoel met Mischa de Vreede.
En waarom?
Is het omdat de schrijfster ook graag autobiografieën leest en het
liefst met veel foto's zodat je goed kunt zien dat de persoon ouder
wordt? Geweldig! Zo blij ik me voelde dat ze dat durfde te zeggen, want
ik voelde me over die gedachte altijd een beetje schuldig. Zo voyeureus,
zo story-achtig :-)
|
Of omdat ze ook zo geniet van de
kleurvlakken van Mark Rothko, verdrinkt in de blik van Rembrandt
en helemaal lirisch kan zijn van een klein stukje van Willem de
Kooning? Rothko waarbij ik een keer heb gestaan en het gevoel
had zo gelukzalig in het schilderij te kunnen verdwijnen, om
vervolgens wreed wakker geschud te worden door de woorden van
mijn metgezel: "wat hèb je met die strepen".
Of is het dat ze ook iets met stenen heeft. Zeestenen.
Nog nooit van deze dichtbundel gehoord, dus daar moet ik nu
achter aan. Want stenen in water, als ik ergens één mooie zie,
dan moet ik nog achter twee aan, want er moet er voor elk van
mijn kinderen één komen van die plek. Dat brengt geluk. Vind ik
niet twee andere mooie, dan hoef ik 'm niet. Vraag me niet
waarom. Alleen vlak voordat mijn dochter trouwde vond ik in het
beekje |
Mark Rothko
|
Rosy fingered dawn at Louse Point
|
|
in het bos waar ze een vooraf-feestje hield een
pracht steen. Helemaal alleen. Die mocht ik wel meenemen, want
er werd
"een steen verlegd" die week. |
Een mens zit verwarrend in elkaar. En Mischa de Vreede weet aan alle
verwarring in een mensenleven een 'opgaande krul' te geven heb ik nu
kunnen lezen. Niks negatiefs dus. Het tegenovergestelde. Een mens met
een positieve instelling. Een pracht mens ook om te zien op de
achterflap. Zo oud worden lijkt me helemaal niet slecht.
Ze heeft zelf nog al wat "verwarring" meegemaakt. Al een niet bijzonder
gelukkige jeugd en dan komt daar ook nog een kampervaring in Indonesië
overheen. Terug in Nederland met een alles verbiedende moeder en een
vader (dominee) die in de encyclopedie de bladzijden dichtplakt die hij
niet geschikt acht voor zijn alles lezende dochter. Tot haar
verbijstering raakt ze zwanger op haar 19e en moet de deur uit. Een
huwelijk dat snel mislukt, een tweede huwelijk dat misloopt en verder
diverse liefdes waaronder ook één Grote Liefde. Alles discreet zonder
naam, want de mannen zijn al 'gebonden', maar met details die je een
scherp inzicht geeft in deze, met humor beschreven, relaties. Vooral die
relatie met die man die altijd maar over "zijn kijkcijfers" praatte en
zij dat ook leerde, maar nooit met hem "gezien" mocht worden. Op haar
website kom je er trouwens wel achter wie die heren waren :-)
Het boek verhaalt om de reis naar Lucca heen die ze met haar Gymnasium vriendin
Irene wil gaan maken. Een reis die haar moeder destijds verbood en die
nu gemaakt moet gaan worden. Een reis die draait om het boek Sparkenbroke van Charles Morgan. Mischa
vereenzelfdigde zich in haar
Gymnasium jaren al helemaal met de hoofdpersoon Mary in dit boek.
Het gedeelte van het boek voordat de reis echt begint is het meest
fascinerende. De laatste paar hoofdstukken, waarin de reis werkelijk is
ondernomen, zijn iets minder aantrekkelijk. Misschien omdat het op een
teleurstelling wat betreft Charles Morgan uitloopt? Het heeft minder
energie dan de vorige hoofdstukken, maar blijft 'goed' lezen. Als je
naar Toscane op vakantie gaat is het in ieder geval een aanrader want ze
beschrijft de plaatsen die ze bezoekt inspirerend.
Enkele regels uit het boek die mij raakten:
"Want voor mij zijn het schoonheidservaringen, hoe dan ook en waar dan
ook, die mij buiten mijzelf kunnen brengen, vervoeren naar een hoger
plan."
"Mannen moet je gebruiken zoals zij jou gebruiken: als tijdverdrijf,
verstrooiing, vluchtheuvel, abri. Troost desnoods. Een tijdelijk gerief
tussen vandaag en morgen. Vooral niet gehecht aan raken."
"Nooit zo volkomen als wanneer ik alleen ben."
"En omdat er nu eenmaal weinig te vertellen valt over geluk, is het
voornamelijk rampspoed waar Irene en ik ons mee bezig houden."
"Het boek dat ik schreef, moet zijn gelezen en dan moet er commentaar op
komen - geeft niet door wie -, voordat ik het gevoel heb dat het een
boek is."
"Inmiddels heb ik ontdekt hoeveel belangrijker het is om te zien, dan om
gezien te worden."
Uitgeverij Donker schrijft op de achterflap:
Het boek zit vol romantische elementen en verwijzigen die benieuwd maken
naar de afloop, maar het is geen roman. Het is een persoonverhaal, maar
geen autobiografie, waarin geen detail onvermeld wordt gelaten.
En dat is nou eens een blurb die de inhoud van het boek goed dekt.
Al met al een heerlijke zondag gehad met Heilige Dagen. Toch nog wel
heel even het bos in geweest. Mischa houdt ook van landschappen en
geniet van kijken. Ik ook. Ik zag een boom waaraan paddestoelen groeiden
op steeltjes. Nooit eerder gezien, wel zwammen, maar paddestoelen op
steeltjes...
Nog even de titel. Heilige dagen is een oude schildersterm. Dat zijn
de plekken die per ongeluk niet meegeschilderd zijn. Mischa de Vreede
gebruikt het voor per ongeluk of opzettelijk niet gezegde dingen. Zaken
die je bijvoorbeeld achter een paar puntjes in een zin laat verdwijnen.
Eisjen
november 2007
Wat een aantrekkelijke bespreking Eisjen en bedankt voor de url naar
het werk van Mark Rothko! 'Heiligdag' kende ik niet als schildersterm,
het blijkt trouwens ook een kale plek in een baard te kunnen zijn.
>
Wat een aantrekkelijke bespreking Eisjen en bedankt voor de url naar het
> werk van Mark Rothko!
Geweldig niet. Ik was stom verbaasd hoe uitgebreid hij besproken werd en
ook dat die strepen alleen Rothko niet zijn. Logisch natuurlijk, maar
voor mij is hij de "verrukkelijke strepen"...
(ga ik weer met de puntjes. Wat zou Mischa ervan zeggen?)
Op deze site las ik ook in zijn brief naar de New York Times;
"There is no such thing as a good painting about nothing."
En laat ik het daar nou helemaal mee eens zijn. Terwijl er dus veel
mensen menen dat zijn _strepen_ "niets" zijn. Wonderbaarlijk ons idee
van zien en beleven. Heerlijk is dat.
(...)
Wat een hoeveelheid aantrekkelijke tips weer: Van Eisjen 'Heilige dagen'
van Mischa de Vreede (van haar ken ik van lang geleden 'Eindelijk mezelf'
dat een eye-opener voor mij was)
(...)
Op 19-nov-2007, om 23:15 heeft Eisjen Schaaf het volgende geschreven:
> Voor mij stond Mischa de Vreede voor negatief.
Geen prettige
> gevoelens, akelig... En ik weet echt niet meer waarom,
omdat ze vaak over haar oorlogservaringen schreef?
of omdat die meespelen in wat ze schrijft?
bedankt voor een mooie recensie eisjen
ik heb geloof ik maar één boekje van haar gelezen
maar je recensie maakt me weer nieuwsgierig
> Enkele regels uit het boek die mij raakten:
> "Want voor mij zijn het schoonheidservaringen, hoe dan ook en waar>
dan ook, die mij buiten mijzelf kunnen brengen, vervoeren naar een >
hoger plan."
> "Mannen moet je gebruiken zoals zij jou gebruiken: als tijdverdrijf, >
verstrooiing, vluchtheuvel, abri. Troost desnoods. Een tijdelijk >
gerief tussen vandaag en morgen. Vooral niet gehecht aan raken."
grin, ik ben het er niet mee eens, maar ik word er wel heel
nieuwsgierig van. ;-) hele mooie vrouw is ze.
mooie site heeft ze met een mooi gedicht voor boven haar
overlijdensadvertentie. google maar eens.
> "Het boek dat ik schreef, moet zijn gelezen
en dan moet er commentaar > op komen - geeft niet door wie -, voordat ik
het gevoel heb dat het > een boek is."
herkenning
> "Inmiddels heb ik ontdekt hoeveel
belangrijker het is om te zien, dan > om gezien te worden."
en ook herkenning
een hele goede gedachte. die houden we erin.
> En dan heb ik eindeloos gegoogled op alle
onderwerpen die naar voren > kwamen. Gaf een extra dimensie. En wat kwam
ik tegen. Edith besprak > haar dichtbundel 'Zeestenen' bij Meander!
bedankt eisjen :-)
Hoi
Eisjen, wat een pracht van een beschrijving, ben meteen gegrepen. Moest
trouwens op een cursus naar een schilderij van Rothko kijken, er werd
gevraagd waarom wij dachten dat die strepen daar liepen! Ik vond dat ze
er zaten om je aan vast te houden, omdat je anders geheel in het Rode
zou verdwijnen! Het zuigt je naar binnen. Heerlijk! Nooit wat gelezen
van mevrouw de Vreede, zo te horen moest ik dat maar
eens doen.
>
Geweldig niet. Ik was stom verbaasd hoe uitgebreid hij besproken werd >
en ook dat die strepen alleen Rothko niet zijn. Logisch natuurlijk, >
maar voor mij is hij de "verrukkelijke strepen"...
> (ga ik weer met de puntjes. Wat zou Mischa ervan zeggen?)
LOL, ik heb ook iets met van die puntjes
tenzij ze lief bedoeld zijn (zoals meestal op deze lijst, een
verademing :-)
dan prima. ;-)
> Op deze site las ik ook in zijn brief naar de New York Times;
>
> "There is no such thing as a good painting about nothing."
LOL en zo is het
> En laat ik het daar nou helemaal mee eens
zijn. Terwijl er dus veel > mensen menen dat zijn _strepen_ "niets" zijn.
Wonderbaarlijk ons idee > van zien en beleven. Heerlijk is dat.
ja hè. :-)
het is allemaal een kwestie van interpretatie en subjectieve beleving
(en imo van de pikorde, maar dat zal ik wel eventueel desgewenst
moeten toelichten ;-)