Ín één ruk uitgelezen. Geweldig, wat een boek. Verdrietig, maar zo
intrigerend om een tiener te volgen die al sinds haar elfde weet dat
haar moeder geen zin meer in het leven heeft en dan op haar zeventiende
haar moeder begraaft. Indrukwekkend hoe Chiara Tissen in staat is om al
die wisselende gevoelens zo op te schrijven dat je het boek niet neer
wilt leggen. Schuldgevoelens die nergens op slaan, omdat moeder
depressief is. Kwade gevoelens voor haar vader en haar broer, die het
allemaal anders ervaren dan Welmoed zelf. Liefde gevoelens voor die
mensen die moeten vervangen wat ze mist.
Van de achterflap:
De ochtend na de nacht dat haar moeder gestorven is, laat de
zeventienjarige Welmoed zich ontmaagden door Josse, een trompettist
die op een vrachtschip woont. Ze is dan net een paar weken het huis
uit en het leven dat voor haar ligt komt plotseling onverbiddelijk
in het licht te staan van deze twee gebeurtenissen.
Als ze op de begrafenis van haar moeder een onbekende man liefdevol
de kist ziet strelen raakt ze volkomen in de war door deze
vreemdeling. Wie is hij? Wat heeft hij met haar moeder te maken? Ze
kan hem niet meer vergeten en is ervan overtuigd dat hij de sleutel
is tot dat wat zij zo graag wil begrijpen: waarom haar moeder al die
jaren zo somber was, zo afwezig. Wat er met haar aan de hand was. In
haar zoektocht naar deze man verwart ze haar eigen bestaan met dat
van haar moeder en haar gevoelens voor Josse met die voor de
onbekende.
Meisje loos, de tweede roman van Chiara Tissen, is een boek over
leugens en geheimen, over jazzmuziek, vogels, kinderen, Sinterklaas,
alcohol en verdriet. Over liefde en over doodgaan.
Het ontmaagden door Josse de trompettist is een emotionele
gebeurtenis die Tissen ook heel integer weet neer te zetten. Het is zo
logisch dat Welmoed dit wil en naar mijn gevoel gebeurd het allemaal ook
zo passend, dat ik het met een soort van ontroering gelezen heb.
Bij de titel moet je natuurlijk onmiddellijk denken aan het liedje "Daar
was laatst een meisje loos". Van Dale geeft daarvoor als betekenis "schalks,
ondeugend, aardig". Kijkend in een online woordenboek vind ik ook:
"loos (bn.) 1 niet echt, maar wel echt lijkend
-loos (bn.) 1 het genoemde niet hebbend of bevattend"
"Niet echt, maar wel echt lijkend", zo gaat de moeder, Nora, van
Welmoed door het leven. Ze is fysiek aanwezig maar voortdurend afwezig.
En toenaderingen worden afgewezen. Voor de buitenwereld lijkt ze de
moeder van Welmoed.
"Het genoemde niet hebbend". De genoemde moeder niet hebbend,
want een echte moeder is Nora al niet meer sinds Welmoed's elfde. Ze
leeft in haar eigen wereld waar kinderen niet in passen.
Verder wil ik er eigenlijk niet zo veel over zeggen. Alleen dat het
een absolute aanrader is. We maken allemaal wel een keer mee dat we niet
meer weten hoe om te gaan met de dingen die ons overkomen. Welmoed is
sterk, opstandig, radicaal, lief, naïef en onzeker. In ieder geval een
kind om van te houden. Lezen dit boek!
Eisjen
janauri 2007
