De Amerikaanse Rachel weet na haar eindexamen van de theaterschool een
klein rolletje te bemachtigen in een productie van een gerenommeerde
regisseur. Hoewel het rolletje niets voorstelt en de regisseur een
afschuwelijke man is, krijgt ze daardoor onverwachts de mogelijkheid om
op tournee te gaan door Europa. Rachel grijpt deze kans met beidde
handen aan, want het verlost haar van een dreigende terugkeer naar het
joodse ouderlijk nest, waar haar moeder niets liever ziet dan dat ze
netjes met een keurige joodse jongen trouwt. Zo trekt ze via Parijs
naar Wenen en Zurich en geeft een schijnbaar geestig verslag van haar
belevenissen, die zo lijkt het vooral bestaan uit feesten en
onenightstands. Bij gebrek aan vooruitzichten in Amerika besluit ze
door te reizen naar Amsterdam, waar ze logeert bij Mattijs en Jeroen.
Dit homo-stel met eigen productiebureau ontmoette ze eerder in New York
en zij hebben enthousiaste plannen om haar te casten in één van hun
theaterproducties. Voor het zover is moeten ze nog wel een subsidie
zien te regelen, maar dat lijkt in een land waar de regering bijzonder
scheutig is met het ondersteunen van culturele activiteiten geen
onoverkomelijk probleem te zijn. Ondertussen moet Rachel haar tijd zien
te vullen en dat levert een reeks van bijdehante observaties en
bijzondere ontmoetingen op, waaronder die met Pete. Rachel is ervan
overtuigd dat ze met Pete de liefde van haar leven heeft gevonden. Met
de subsidie aanvraag gaat het echter niet zo voorspoedig en ook de
relatie met Pete pakt anders uit dan ze gehoopt had. Het is dan ook een
gedesillusioneerde Rachel die op een gegeven moment richting de States
vertrekt om enige tijd later opnieuw in Amsterdam te belanden. Haar
ervaringen in de afgelopen twee jaar hebben haar inmiddels een stuk
volwassener gemaakt en het lijkt erop dat haar leven eindelijk wordt
waarop ze gehoopt heeft: fantastisch.
Dat Rachel Shukert plezier beleefd aan het schrijven is duidelijk, het
spat van de bladzijden af. Ongegeneerd presenteert zij haar meest
gênante ervaringen en op komische wijze doet ze verslag van haar
mislukkingen. Deze overdosis had wat mij betreft wel iets minder
gemogen. Maar onder deze stoerdoenerij zit een onzekere jonge vrouw die
vooral op zoek is naar zichzelf en haar joodse identiteit. Tussendoor
voelt ze zich geroepen om de lezer voorlichting te geven over
uiteenlopende onderwerpen en onderzoekjes die ze gedaan heeft. Een
beetje 'too much' naar mijn smaak of zouden de jongere lezers hier nog
iets van opsteken? Waar meer moeite mee had was dat de 22 jarige Rachel
er niet alleen jong voor haar leeftijd uitzag, maar zich ook als een
17- 18 jarige gedroeg, althans in mijn ogen. Leuker om te lezen was
haar Amerikaanse kijk op allerlei Europese en in het bijzonder
Nederlandse gewoontes. Door het ongebreidelde optimisme van de
hoofdpersoon en directe manier van schrijven vond ik het een typisch
Amerikaanse roman, die denk ik met name bij een jong lezerspubliek in
de smaak zal vallen.
Janneke
|
Rachel Shukert
|
