Van de achterflap:
Achthondervijfenveertig sms'jes per maand, honder slapeloze
nachten per jaar: wanneer X - nog geen dertig jaar oud,
rondscharrelend met de wereld aan haar voeten, wonend in een
poppenhuis voorzien van een nimmer gevulde koelkast - als een blok
valt voor de vijftien jaar oudere, getrouwde journalist Dinges, en
hij voor haar, is het hek van de dam. Een onschulde flirt in een
kantoortuin loopt uit op een allesoverheersende relatie, waarin X
geconfronteerd wordt met facetten van het liefdesleven waar ze nog
niet eerder mee te maken had: eenzaamheid, afhankelijkheid,
schuldgevoel en de onmogelijkheid erover te kunnen praten met
familie en vriendinnen vechten zij aan zij met gevoelens van
tederheid, spanning en lotsverbondenheid. Blijft; minnares zijn.
Nooit: vriendin zijn.
In twee flinke rukken dit boek uitgelezen. Els Quaegebeur schrijft
uitstekend leesbare, klare en snelle taal en het onderwerp was voor mij,
met een meer dan 30-jarige relatie, intrigerend. Want dit kan gebeuren.
Ik bedoel dan dat je partner er een geheime relatie op na houdt. Je kunt
er natuurlijk ook zelf één beginnen, maar dat die met een frisse, 15
jaar jongere minnaar zal zijn is toch iets minder waarschijnlijk :-). En
als je partner zoiets doet, hoe voelt dat dan voor hem en voor zijn
minnares, daar was ik benieuwd naar.
Spannend, dat was het eerste wat in me naar boven kwam. Lekker sexy
spannend, zo voelt dat. Dinges kan voor X al zijn erudiete ervaringen
uit de kast halen, die X adorerend en verliefd absorbeert. Ze zijn aan
elkaar gewaagd, want X is snel en staat constant op scherp en doet haar
uiterste best haar intellectuele kanten te laten zien. Dinges ego wordt
door al die adoratie flink gestreeld en de steelse momenten van
aanrakingen bouwen de spanning natuurlijk alleen maar op.
Dood vermoeiend, wat het tweede dat ik me realiseerde. Alles moet in
het geheim, want Dinges maakt van meet af aan duidelijk dat er geen
sprake is van het verlaten van vrouw en kinderen. Dus één keer in de
week, op woensdag, na de voetbaltraining sluipt hij over de trap van het
studentenhuis waar X nog woont, naar haar 15 vierkante meter om daar de
fysieke kant van de relatie te onderhouden.
Verlammend is voor X de hele situatie. Zij verlangt naar de 'dagelijkse
sleur' die Dinges met zijn familie heeft, maar blijft hangen in een
verliefdheid die niet verder komt. En als ze er uiteindelijk met 'de
kibboets' - haar vriendinnenkring - over praat keuren die het allemaal
af. Net als haar moeder, die haar vader op die manier is kwijt geraakt
en net als pappie zelf die zijn dochter iets beters gunt dan een
getrouwde man.
Dat laatste is trouwens mooi uitgewerkt. Door haar verhouding met
Dinges komt X het voor het eerst tot een ongekende diepgang in haar
gesprekken met haar vader. Pappa is naar New York vertrokken en daar
werkzaam als arts. Woont daar in een mooie loft en heeft als hobby het
bereiden van culinaire hoogstandjes voor zijn nieuwe liefdes. X heeft
zich vreselijk verlaten gevoeld toen hij naar New York vertrok en haar
en haar broers 'achterliet' bij mama die een nieuwe relatie was begonnen
en opnieuw trouwde. Het verdriet van haar moeder uit de tijd van pappa's
affaire weet ze zich goed te herinneren, maar het helpt haar niet om uit
haar onmogelijke situatie te stappen.
Wat wel lijkt te helpen is de realiteit van een 'vakantie' samen.
Dinges moet op zakenreis naar New York en X zorgt dat ze er ook is.
Een deels autobiografisch (als ik het goed begrepen heb van het
internet), humoristisch boek over een onmogelijke situatie. Ik
realiseerde me trouwens ook, dat het als 'vrouw van' in zo'n geval (of
je het nou weet of niet) vechten tegen de klippen op is, want jij kunt
nooit zorgen voor al die lekkere spannende momenten die leven in de
brouwerij van de dagelijkse dag brengen.
In ieder geval een onderhoudend met humor geschreven boek voor een
lange vliegreis naar New York. Je krijgt het in die zes à zeven uur
waarschijnlijk precies uit en de tijd vliegt!
Eisjen