Wiegertje Postma: Vijf strippen


Als je iedere dag opnieuw op eenzelfde tijdstip in een bus dezelfde mensen ziet, en als je liever dan een boek te lezen mensen bestudeert, dan ga je je onwillekeurig afvragen wie zij zijn, waar ze heen gaan. Wiegertje Postma verdreef daar niet alleen de tijd mee tijdens de busreis, maar ze schreef het ook nog op. Ze heeft niet gekozen voor één hoofdpersoon die de anderen bekijkt, maar laat de mensen zelf aan het woord. Zo krijg je van een enkel voorval meerdere kanten belicht, dat is natuurlijk wel leuk, maar het is wat lastig te volgen. Heen en weer bladeren is het gevolg.

In realiteit beperkt ze zich tot drie dagen, maar door in de hoofden van de passagiers te kruipen kan ze ook een verleden en soms een toekomst verwerken. Er verschijnen een aantal typetjes: de onzekere jongen die voor het eerst naar een nieuwe school gaat en wagenziek wordt. Hij wordt opgevangen door wat hij zelf aldus omschrijft: "Hij had geen opvallende gelaattrekken en deed me daarom het meest denken aan een komkommer. Zonder smaak, wel vriendelijk."  Als de lezer nader kennis maakt met die komkommer, blijkt die toch wel stekels te hebben. Maar wat de gevolgen daarvan zijn, dat mogen we zelf bedenken.

Al laat Postma hen ook reageren op wat er buiten gebeurt, de voorvallen blijven beperkt tot de ruimte in de bus. Zo is er een licht geestelijk gehandicapte man die zodanig gefascineerd is geraakt door een medepassagier dat hij hem zelfs stalkt. Dat die man niets van hem wil weten, dat dringt na een tijd met een schok door. De stalker zit de derde dag niet in de bus, maar speelt een cruciale rol erbuiten.

Dat Postma niet alleen de zichtbare buitenkant verwerkt in haar verhalen, blijkt uit het verhaal rondom een raadselachtig mannetje, dat in kreukvrij maatpak zijn aktetas omknelt, en in wiens hoofd zich James Bondachtige avonturen afspelen. Maar zijn dat wel fantasieën? Wie zijn die mannen die de bus binnendringen en hem met geweld meenemen?

Een boek dus waar je je in herkent, dat de fantasie prikkelt, waar humor naast verbijstering ligt. Het zal niet beklijven, maar is wel een lekker tussendoortje.
 


Marjo

 

 


Boekgrrls lezen de Debutanten


 

Boekgrrls

Laatste keer bijgewerkt: 23/07/07  Eisjen