"Boris Bogdanov
geloofde niet in God, maar wilde geen irrationele verklaring toelaten
voor het onheil dat hem zo hard had getroffen. Voor een wiskundige moet
alles de logica gehoorzamen. Maar de ijsregen was onverklaarbaar. Dat
het ijs regende kon alleen de schuld van God zijn.’
Een elfjarig jongetje is zo teleurgesteld in het leven dat hij de hemel
aantroept om hem te helpen: zijn ouders zijn van plan om uit elkaar te
gaan, en ze willen hem gaan delen. Dan zal hij in het vervolg horen bij
de helft van de klas die ook steeds heen en weer moeten reizen met alle
vervelende gevolgen van dien. Zijn moeder zegt dat hij ook de voordelen
moet zien, maar dat kan hij niet. Ze zijn toch met zijn drieën! Heeft
hij dan niets in te
brengen? Verbijsterd kijkt hij de ochtend na zijn roep om hulp uit zijn
raam: de straat is spekglad: het ijzelt. Zou dit hem helpen? Het lijkt
van niet; zijn vader vertrekt toch naar hun vakantiechalet.
Er gebeuren wel heel veel dingen als de ijzel aan blijft houden: de
school gaat dicht, zodat hij en zijn vriendje Alex alles van nabij
kunnen meemaken: hoe de elektriciteit uitvalt en dat de aanleiding is
tot verbroedering van de buren, overigens een vreemd samenraapsel van
individuen: een nachtclubdanseres; een stel mannen, in het geheim
homoseksueel; Alex en zijn
drinkende, eenzame vader, die zoals Alex dat zelf zegt grofgebekt is.
En de Russische wetenschapper, die heeft gezorgd voor de titel van het
boek. Hij bestudeert de zwempatronen van vier vissen, om te bewijzen
dat je niet
zelf je levensweg kiest, maar dat anderen dat voor je doen. Tenminste
voor de vissen zou moeten gelden dat ze zich aanpassen aan de ander.
Boris is volledig in paniek als de stroom uitvalt. Daar gaat zijn
onderzoek!
Onze ik-figuur ziet dat alles aan, en vertrouwt zijn vriendje toe dat
hij de hemel zal aanroepen om er mee te stoppen. Alex, die alleen maar
voordelen heeft gezien, bedreigt hem: dat kan hij niet maken! Maar het
kan wel zijn dat andere levens veranderen, bij hem thuis verandert er
niets… Maar de wraak van Alex lokt hem ook niet…wat zal hij doen?
Dit humoristische verhaal is een sprookje: een leuk verhaal, maar met
een dubbele bodem. Hoe hilarisch de filmisch beschreven scènes ook
zijn, tegelijk wordt de lezer er op gewezen dat we in een
onverschillige wereld leven. We zijn als de vissen die zich constant in
dezelfde zwembeweging door het leven bewegen. Er blijkt een dramatische
gebeurtenis voor nodig om de vissen, en de mens dus ook, in andere
richtingen te dwingen. Gelukkig zit de wereld zo in elkaar, en bestaat
er zoiets als God, het toeval, het lot, hoe je het ook noemen wil. Maar
dan nog moet je de gelegenheid aangrijpen! En dan blijken zelfs vissen
verrassend gedrag te kunnen vertonen…
Gelezen in het Frans, met de vertaling ter raadpleging er naast. Dan
valt me op dat bepaalde termen niet vertaald zijn. Heel vreemd: ‘pipi’
bijvoorbeeld, wordt soms wel, soms niet vertaald. De vertaler
laat een woord als ‘Tabernac’ staan, of vervangt zelfs een heel ander
woord uit het oorspronkelijke boek in de vertaling door dit woord. Op
zijn zachtst gezegd vreemd.
Dat doet overigens niets af aan het plezier waarmee je dit verhaal
leest.
Marjo
|
Pierre Szalowski
heeft gewerkt al persfotograaf, journalist, graficus, art director,
creative director en hij was vicepresident bij het gamebedrijf Ubisoft.
Nu is hij scenarist en romanschrijver.
recensie
De
Boekblogger
recensie Leestafel
|
